100 χρονών και Προοδευτικός… Του Πέτρου Βενέτη

360

Του Πέτρου Βενέτη

Σε ένα ψιλοντιμπειτ στελεχών, σαν αυτά που γίνονται πλέον ολημερίς, για να δίνεται η ευκαιρία να παίζονται οι κασέτες των κομμάτων υπό μορφήν οιονεί συζήτησης, άκουσα τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ, να
δηλώνει, ότι δεν θα συμμαχούσαν ποτέ με το ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν είναι πραγματικά (ή επαρκώς) προοδευτικό κόμμα (όπως είναι το ΚΚΕ).

Ήμουνα που ήμουνα μπερδεμένος με την προοδευτικότητα ως ιδιότητα κόμματος, τώρα τα έχω χαμένα.

Από που κι ως που, το ΚΚΕ έχει σχέση και με ποια πρόοδο.

Η ισότητα χρονολογείται από τη Γαλλική Επανάσταση.

Η κατάργηση της ιδιοκτησίας των συντελεστών της παραγωγής εφαρμόστηκε πριν από 100 χρόνια στην Ρωσία, δοκιμάστηκε σε ένα μεγάλο μέρος της γης (ΕΣΣΔ και ΚΙΝΑ), δεν δούλεψε και ή εγκαταλείφθηκε, ή υπέστη ριζικές αλλαγές.

Το ΚΚΕ έχει κρατήσει ατόφιο το κομουνιστικό μανιφέστο και καταστατικός σκοπός του είναι να καταλύσει την Αστική κοινωνία και να εγκαθιδρύσει ένα κομμουνιστικό καθεστώς. Όπως το ξέραμε.

Δεν το κρίνω ως ιδεολογία, αλλά αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί προοδευτική σκέψη.

Είναι οπισθοδρόμηση «του κερατά», αλλά δεν είναι ντροπή, απ’ τη στιγμή που πιστεύουν, ότι είναι ένα καλό σύστημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στη θολούρα των γραμμών του «και με τον κλέφτη και με τον Χωροφύλακα», μπορεί να αυτοχαρακτηρίζεται όπως θέλει ή όπως τον βολεύει κάθε φορά και να συνεργάζεται με όποιον θέλει, άσχετα με τον βαθμό προοδευτικότητάς τους.

Κατά κάποιο τρόπο αυτό αποτελεί προοδευτικότητα αφ’ εαυτού.

Τελικά, ο μόνος που δικαιούται τον τίτλο του προοδευτικού, τρομάρα του, είναι ο Μπαρουφάκης.

Είναι ο μόνος που προτείνει καινούργιες, αδοκίμαστες θεωρίες κι «όποιον πάρει ο Χάρος».

Μπορεί να είναι λίγο αίολες, αλλά τολμηρές.

Μπορεί να είναι παιδαριωδώς ανεδαφικές, αλλά μήπως πρόκειται να εφαρμοστούν ποτέ;

Το άλλο που δεν καταλαβαίνω, είναι γιατί το «προοδευτικός» είναι τόσο σημαντικό, ώστε να το καπηλεύονται όλοι.

Τι κακό έχει ένα σύστημα δοκιμασμένο και επιτυχημένο, να προσπαθήσεις να το εφαρμόσεις σωστά.

Στην ουσία (εκτός ΚΚΕ και Μπαρουφάκη), ψηφίζουμε για έναν καλό διαχειριστή.

Ακόμα κι ο Ανδρέας, ο οποίος στα λόγια ήταν εξωφρενικά προοδευτικός, τι άλλαξε με την «αλλαγή»;

Και μας βγήκε και κακός διαχειριστής.

Τα ‘δωσε όλα ο Τσοβόλας και ησύχασε.

Ακόμα πληρώνουμε!