Του Θεόδωρου Καρυώτη
Για πρώτη φορά Έλληνας πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην ΑΟΖ, το 2011, σε μια ερώτηση στην Βουλή για τα πετρέλαια. Ο Γιώργος Παπανδρέου είπε τότε: “Η ΑΟΖ δεν είναι κάποιο μαγικό χαρτί, με υπερφυσικές ιδιότητες, που λύνει όλα τα προβλήματα”. Αλλά κανείς ποτέ δεν ισχυρίσθηκε ότι η ΑΟΖ είναι ένα μαγικό χαρτί με υπερφυσικές ιδιότητες.
Νομίζω επρόκειτο για μια προσπάθεια υποτίμησης της ΑΟΖ για να δικαιολογήσει το γεγονός ότι την είχε αγνοήσει όλα τα χρόνια που ήταν Υπουργός Εξωτερικών και Πρωθυπουργός. Έτσι ήταν μια βροντή εν αιθρία όταν πριν λίγες ημέρες ο Παπανδρέου θυμήθηκε ξανά το Καστελόριζο και την ιστορική του ομιλία στο πιο απόμακρο και ξεχασμένο νησί μας την Παρασκευή 23 Απριλίου 2010.
Όπως γράφτηκε: «Κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει γιατί επέλεξε το συγκεκριμένο μέρος. Ενδεχομένως η επιλογή του να υποδήλωνε κάποιο μήνυμα το οποίο όμως ουδέποτε έγινε αντιληπτό στο σύνολό του τόσο από το ευρύ κοινό όσο και από τους ειδήμονες της επικοινωνίας. Ίσως το ότι ήταν το ανατολικότερο άκρο τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρώπης, σήμαινε κάτι για τη συγκεκριμένη επιλογή, αλλά ακριβώς τι μόνο ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός μπορεί να γνωρίζει.
Μπορεί να ήθελε να τονίσει ότι θα εμπλακούμε σε μια διαδικασία, όπου μέσα από τρικυμίες θα βρούμε και πάλι το «απάνεμο λιμάνι για να αράξουμε», όπως και τον ακούσαμε να λέει άλλωστε, αλλά γιατί το συγκεκριμένο λιμάνι έπρεπε να το συμβολίζει το λιμάνι του Καστελόριζου κι όχι κάποιο άλλο από τα εκατοντάδες της χώρας δεν είναι κατανοητό. Ίσως πάλι πως η συγκεκριμένη επιλογή ήταν ο μοναδικός τρόπος για την εύρεση της Ιθάκης».
Ο Παπανδρέου εμφανίστηκε προχθες στην εκπομπή ΙΣΤΟΡΙΕΣ του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ και απάντησε στις ερωτήσεις της δημοσιογράφου Σίας Κοσιώνη για την περίοδο της πρωθυπουργίας του. Και ξαφνικά από το πουθενά, out of the blue, όπως θα έλεγαν και οι Αμερικανοί, και με καθυστέρηση έξι χρόνων αναφέρθηκε για πρώτη φορά στο Καστελόριζο. Έτσι, σε κάποια στιγμή δήλωσε: «Το Καστελόριζο είναι ελληνική γη. Είναι και σημαντικό νησί για όλο το θέμα ΑΟΖ» και αργότερα συνέχισε λέγοντας: «Μίλησα στο Καστελόριζο για να τονίσω μέχρι που φτάνει η Ελλάδα και πέραν του Αιγαίου.
Εάν κυβερνήσεις μιλάνε σήμερα για τα πετρέλαια, για ΑΟΖ, για πιθανή σύνδεση ΑΟΖ Ελλάδας Κύπρου, όλα αυτά σχετίζονται με το Καστελόριζο». Ήταν, αναμφίβολα, ένα μεγάλο ψέμα, γιατί εκείνη την περίοδο έλεγε ότι η Ελλάδα δεν έχει πετρέλαια και ήταν εχθρός της ΑΟΖ. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ως Υπουργός Εξωτερικών και ως Πρωθυπουργός υπήρξε οπαδός της υφαλοκρηπίδας, όπως και η Τουρκία, και κάποια στιγμή φάνηκε να υποστηρίζει τις τουρκικές θέσεις για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Βέβαια, οι πρώτοι διδάξαντες ήταν οι Αμερικανοί οι οποίοι δεν έχουν αλλάξει τακτική για δεκαετίες τώρα και χρησιμοποίησαν την λέξη «συνεκμετάλλευση» για πρώτη φορά το 1975. Οι ΗΠΑ ζήτησαν τότε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να ξεκινήσει συνομιλίες για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αλλά αυτός αρνήθηκε να το κάνει, μια στάση που ενόχλησε πολύ τους Αμερικανούς τότε. Αργότερα, οι Αμερικανοί ζήτησαν το ίδιο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και αυτός αρνήθηκε να συμμορφωθεί.
Είναι προφανές ότι ορισμένα σενάρια επανέρχονται και ο γιός του Ανδρέα δεν ήταν αντίθετος σε ένα τέτοιο σενάριο. Ο Παπανδρέου ουδέποτε ενδιαφέρθηκε να ανακηρύξει την Ελληνική ΑΟΖ σεβόμενος τη σχετική αμερικανική επιθυμία.
Οι Αμερικανοί, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι του Αλέξη Τσίπρα, παίζουν το ίδιο βιολί διαμηνύοντας στις ελληνικές κυβερνήσεις ότι δεν πρέπει να προχωρήσουν σε μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ , χωρίς να συμφωνήσουν με την Τουρκία, παριστάνοντας ότι δεν γνωρίζουν ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ είναι, πάντα, μια μονομερής πράξη, όπως ακριβώς έπραξαν και αυτοί το 1983.
Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις Σημίτη-Γ. Παπανδρέου και Καραμανλή-Μπακογιάννη ουδέποτε συμπαραστάθηκαν στον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο υποστηρίζοντας τον στον αγώνα που έδωσε για την Κυπριακή ΑΟΖ. Η Τουρκία προσπαθεί για πολύ καιρό τώρα να πείσει την διεθνή κοινότητα ότι η περιοχή ανάμεσα στο Καστελόριζο, την Κρήτη και την Κύπρο είναι μέρος της τουρκικής ΑΟΖ. Αυτό αποτελεί ξεκάθαρη παραβίαση όλων των κανόνων του Δικαίου της Θάλασσας και δεν ενθυμούμαι ο Παπανδρέου να αντικρούει τις παράλογες αυτές τουρκικές θέσεις. Οι Τούρκοι τον είχαν παγιδεύσει και είχε αποδεχτεί τότε ότι οι συνομιλίες για την διένεξη στο Αιγαίο δεν αφορούσαν το Καστελόριζο.
Οι αυξανόμενες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο Πέλαγος, τα σενάρια μυστικής διπλωματίας μεταξύ Αθήνας- Άγκυρας και η εγκληματική αμέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων να υιοθετήσουν μια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) θέτουν σε κίνδυνο τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα σε μια περίοδο που η Ελλάδα εμφανίζεται τρωτή απέναντι σε διεθνείς πιέσεις.
Αλλά το μεγαλύτερο ψέμα στην συνέντευξή του στο ΣΚΑΪ ο Γεώργιος Παπανδρέου το άφησε τελευταίο, όταν δήλωσε «Εγώ δεν ήθελα το ΔΝΤ να έρθει στην Ελλάδα. Αυτό ήταν επιθυμία της Γερμανίας»! Αλλά το βιβλίο του Μιχάλη Ιγνατίου, ΤΡΟΪΚΑ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, άλλα αναφέρει: «Ο Ντομινίκ Στρος-Καν αποκάλυψε το Μάρτιο του 2011 στο γαλλικό τηλεοπτικό σταθμό Canal Plus ότι ο Γιώργος Παπανδρέου επιδίωκε εξαρχής την εμπλοκή του ΔΝΤ σ’ ένα πρόγραμμα χρηματοδοτικής στήριξης της Ελλάδας, πολύ πριν η χώρα μας χάσει την πρόσβαση στις ξένες αγορές για την αναχρηματοδότηση του χρέους της.
Ειδικότερα, ο πρώην γενικός διευθυντής του ΔΝΤ υποστήριξε ότι το Ταμείο και οι ελληνικές Αρχές είχαν ξεκινήσει συζητήσεις από τις αρχές Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου του 2009, όμως ο κ. Παπανδρέου δεν μπορούσε να το πει στον ελληνικό λαό για πολιτικούς λόγους. Ο Στρος-Καν μου είπε ότι η πρώτη επικοινωνία τους έγινε τον Οκτώβριο του 2010, και είναι ένα νέο δεδομένο που αποδεικνύει πως ο κ. Παπανδρέου πραγματικά είχε συνειδητοποιήσει νωρίς ότι η χώρα θα χρειαζόταν βοήθεια από το διεθνή οργανισμό επειδή δεν θα μπορούσε να δανειστεί».
Οι φίλοι του, και όχι μόνο, αναγνωρίζουν την ευπρέπεια του Γ. Παπανδρέου αλλά ήρθε η ώρα, ο γιός που κατέστρεψε το κόμμα του μεγάλου πατέρα του να αποσυρθεί της πολιτικής σκηνής. Δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα πλέον στη κεντροαριστερή παράταξη που δημιούργησε ο Ανδρέας και ευχόμαστε, κάποια στιγμή, να βρει πάλι τον δρόμο της.
Πηγή: mignatiou.com
