75 χρόνων σήμερα ο δολοφόνος του Τζώρτζη Αθανασιάδη-εάν ζει

Ο πρωτεργάτης της εφημερίδας Πάνος Αθανασιάδης, πρόσφυγας από τις Κυδωνιές της Ιωνίας, το σημερινό Αϊβαλί, είχε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή εγκατασταθεί στον Πειραιά. Δραστηριοποιήθηκε στις ναυτιλιακές και οικονομικές εκδόσεις και στις 8 Μαρτίου του 1924 πήρε την πρωτοβουλία να κυκλοφορήσει το δικό του, πρώτο δακτυλογραφημένο φύλλο με τίτλο «Ναυτικό και Εμπορικό Δελτίο Πειραιώς».

Το διένειμε αρχικά ο ίδιος ο εκδότης στα ναυτιλιακά και εμπορικά γραφεία του λιμανιού. Δειλά-δειλά, πλάι στον κατά επτά χρόνια μεγαλύτερο αδελφό του, έκανε τα πρώτα δημοσιογραφικά του βήματα ο 12χρονος αδελφός του Τζώρτζης, μαθητής ακόμη στην Ελληνογαλλική Σχολή «Saint-Paul».

Το 1936, έμπειρος πλέον, ο νεαρός ανέλαβε τη διεύθυνση του «Δελτίου», εμπλούτισε την ύλη και επέκτεινε την κυκλοφορία του. Το μονοπάτι προς την καθιέρωση του φύλλου διέκοψε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος του ’40. Ο αθλητής του Ολυμπιακού και ναυταθλητής-πηδαλιούχος της εθνικής ομάδας, Τζώρτζης, ντύθηκε στο χακί. Πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο, ως λοχίας-πυροβολητής, διακρίθηκε στις μάχες και παρασημοφορήθηκε από την πατρίδα.

Στα χρόνια της ναζιστικής Κατοχής βοήθησε θαρραλέα την εθνική αντίσταση φυγαδεύοντας αγωνιστές αξιωματικούς και αντάρτες προς τη Μέση Ανατολή. Μετά την απελευθέρωση της χώρας, τα δύο αδέλφια, τα οποία είχαν παντρευτεί δύο αδελφές, επανέκδοσαν το 1945 φύλλο και από τον Αύγουστο του 1948 μετονόμασαν το «Δελτίο» σε «Ναυτεμπορική» σηματοδοτώντας την εμφάνιση του οικονομικού Τύπου στη χώρα. Σταδιακά μετέφεραν τα γραφεία της εφημερίδας από το Μεγάλο Λιμάνι στην οδό Πειραιώς, κατόπιν στην οδό Δραγατσανίου στο κέντρο της Αθήνας και, τέλος, στην περιοχή της Κολοκυνθούς.

Στη νέα έδρα εκσυγχρόνισαν την επιχείρηση και παράλληλα δημιούργησαν πρότυπη μονάδα γραφικών τεχνών. Δραστήριος, ταλαντούχος και δυνατός επιχειρηματικά παίκτης, ως στενός φίλος και συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ήταν ο άνθρωπος που εισηγήθηκε στον τότε πρωθυπουργό της δεκαετίας του ’50 την αναδιοργάνωση του ελληνικού αθλητισμού με τη δημιουργία της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (ΓΓΑ) και του ΟΠΑΠ (ΠΡΟΠΟ), του οποίου διετέλεσε πρώτος πρόεδρος.

Από το 1962, παράλληλα με τη «Ναυτεμπορική», ανέλαβε και τη διεύθυνση της εφημερίδας «Βραδυνή», στην οποία αναφερόταν πάντα ως «το άτακτο παιδί μου». Στα προδικτατορικά χρόνια ο Αθανασιάδης χώνοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη χάρισε στη «Βραδυνή» και το πρωινό της αδελφάκι, τη μοντέρνα εφημερίδα «Ημέρα». Ως αενάως στο πλευρό και σθεναρός υποστηρικτής του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ήρθε σε άγριες προστριβές με τη δικτατορία των συνταγματαρχών.

Σε εποχές καταδυνάστευσης του Τύπου ο ανυπάκουος στη σιωπηλή υπακοή Τζώρτζης, οπαδός του κοινοβουλευτισμού, είχε την τόλμη και το τσαγανό να τα βάλει με τους βαθιά αντιδημοκρατικούς, τυραννικούς και καταπιεστικούς δικτάτορες. Το έκανε εμφατικά.

Στις 23 Απριλίου του 1973 δημοσίευσε στο πρωτοσέλιδο της «Βραδυνής» ανοιχτή επιστολή με δηλώσεις του αυτοεξόριστου στο Παρίσι πρώην πρωθυπουργού, με αποτέλεσμα να κατασχεθεί το φύλλο από τη χούντα. Την 1η Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς, μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το αυταρχικό καθεστώς εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του εκδότη και απαγόρευσε εντελώς την κυκλοφορία της εφημερίδας, η οποία έμεινε κλειστή μέχρι και το τέλος της δικτατορίας, τον Ιούλιο του 1974. Ο Αθανασιάδης, παρά το λουκέτο, πλήρωνε από την τσέπη του το άνεργο προσωπικό μέχρι την επανέκδοσή της.

Μετά τη Μεταπολίτευση οι εφημερίδες του στήριξαν τον «εθνάρχη» πλέον Καραμανλή. Ηταν από τους πρώτους που τον υποδέχθηκαν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού όταν επέστρεψε από το Παρίσι μετά την πτώση της χούντας. Διακρίνεται, μάλιστα, στα φωτογραφικά ενσταντανέ της εποχής στην άκρη της σκάλας από την οποία κατέβηκε ο Καραμανλής από το αεροπλάνο που είχε διαθέσει για τη μεταφορά του ο ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν.

Ο Αθανασιάδης, πάντως, είχε προλάβει το βράδυ της 23ης Ιουλίου του 1974, μία ημέρα δηλαδή προτού επιστρέψει στην Ελλάδα από το εξωτερικό ο Καραμανλής, να κυκλοφορήσει το ιστορικό φύλλο της «Βραδυνής» με τον πηχυαίο τίτλο «ΕΡΧΕΤΑΙ» και μια ολοσέλιδη φωτογραφία του πολιτικού, το οποίο τότε πούλησε τον συγκλονιστικό και ακατάρριπτο αριθμό-ρεκόρ των 320.000 αντιτύπων. Στα επόμενα φεγγάρια ο εκδότης διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, καθώς και της Ενωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών.

Αδικο τέλος, όμως, επεφύλασσε μια ακατανόητα μεροληπτική μοίρα για τον επιτυχημένο εκδότη. Δύο σφαίρες τού αφαίρεσαν τη ζωή στις 7.50 το βράδυ του Σαββάτου της 19ης Μαρτίου του 1983. Ηταν το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς και ο ίδιος, όπως συνήθιζε, έπαιζε τάβλι με έναν φίλο και συνεργάτη του μέχρι αργά στο γραφείο του, ώσπου να αδειάσει το κτίριο της εφημερίδας από εργαζομένους.

Ο απάνθρωπος κουμπουροφόρος-γράφει ο Δημήτρης Παγαδάκης στο protothema- δράστης μπούκαρε απρόσμενα, τον πυροβόλησε ακαριαία και τον εκτέλεσε με ειδεχθή τρόπο.

Εως σήμερα η δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη παραμένει ένα άλυτο μυστήριο. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις εκείνης της εποχής αποποιήθηκαν κάθε ευθύνη και συμμετοχή, ωστόσο το φορτισμένο πολιτικό κλίμα της περιόδου πολώθηκε σε βαθμό τοξικότητας. Στην κηδεία του, τέσσερις ημέρες αργότερα, στη Μητρόπολη Αθηνών εκατοντάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι οπαδοί της Ν.Δ., αποχαιρέτησαν τον εκδότη εκφράζοντας παράλληλα τη δυσφορία τους για την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι με τη στυγερή δολοφονία του έκλεινε ένας μεγάλος και επιτυχημένος κύκλος των εκδοτικών δραστηριοτήτων του.

Η «Ημέρα» είχε ήδη κλείσει προ πολλού, ακολούθησε η αναστολή της έκδοσης της «Βραδυνής» οκτώ-εννέα χρόνια μετά τον θάνατό του και έμεινε μόνο η ιστορική ναυαρχίδα της «Ναυτεμπορικής» να συνεχίζει το ταξίδι της στις τρικυμίες του ημερήσιου Τύπου. Το πηδάλιό της το ανέλαβαν στο πόστο του οι τρεις κόρες του -αφού ο αδελφός του Πάνος δεν απέκτησε άμεσους απογόνους-, οι οποίες χάραξαν τη ρότα της επί 37 χρόνια.

Τα τελευταία λόγια του εκδότη της «Βραδυνής» Τζώρτζη Αθανασιάδη, λίγο πριν πέσει νεκρός, μέσα στο γραφείο του, από τις σφαίρες ενός ανθρώπου που χαρακτηρίστηκε ως «σκιά», ήταν: «Δεν είναι δυνατόν. Δεν γίνονται αυτά»! Και είναι αυτά τα λόγια που περιπλέκουν ακόμα περισσότερο την ιστορία της ανεξιχνίαστης δολοφονίας του εκδότη που ήταν προσωπικός φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Ήταν Σάββατο 19 Μαρτίου 1983. Μια εποχή που οι τρομοκρατικές οργανώσεις εμφανίζονταν με ρυθμούς… πολυβόλου και πραγματοποιούσαν τη μια δυναμική ενέργεια μετά την άλλη. Ανάμεσα στις πολλές πραγματικές, υπήρχαν και αυτές που ήταν «μαϊμού». Συνήθως οι ενέργειες ήταν ήσσονος σημασίας. Η δολοφονία του Αθανασιάδη, ωστόσο, συντάραξε το πανελλήνιο που παρακολουθούσε μουδιασμένο τις εξελίξεις που όσο περνούσαν οι μέρες έδειχναν αντί να ξεκαθαρίζουν να «βυθίζονται» ολοένα και περισσότερο στο σκοτάδι…

Οι ημέρες πριν την δολοφονία

Ο Τζώρτζης Αθανασιάδης, όπως λέγανε οι δικοί του άνθρωποι, δεν ήταν από τους ανθρώπους που τρόμαζαν εύκολα. Αυτό, ωστόσο, έδειχνε να έχει αλλάξει τις τελευταίες ημέρες πριν πέσει νεκρός από τα πυρά ενός αγνώστου.

Ήταν ανήσυχος πολλές μέρες πριν την δολοφονία του. Άλλαζε συνέχεια τις διαδρομές που ακολουθούσε με το αυτοκίνητό του ενώ, όπως είχε πει και η κόρη του, Αγγέλα Αθανασιάδη, είχε κόψει και την αγαπημένη του συνήθεια, να πίνει τον πρωινό του καφέ στο παράθυρο του σπιτιού τους.

Παράλληλα, επειδή ήταν η περίοδος της αποκριάς είχαν πληθύνει οι… περίεργες εμφανίσεις διάφορων μασκαράδων που έμοιαζαν σαν να παρακολουθούν τον εκδότη και χάνονταν μέσα στη νύχτα όταν οι κινήσεις τους γινόντουσαν αντιληπτές.
Παρ’ όλα αυτά ο εκδότης της «Βραδυνής» προσπαθούσε να διατηρήσει την ψυχραιμία του και προσπαθούσε να μην εγκαταλείπει τις περισσότερες από τις συνήθειες του. Μια από αυτές ήταν το… τάβλι που έπαιζε τα σαββατόβραδα, με τον φίλο του, Βαγγέλη Κουρλιμπίνη.

Έτσι έγινε και το σαββατόβραδο της 19ης Μαρτίου του 1983, το τελευταίο της Αποκριάς. Οι δυο άνδρες βρίσκονταν στο γραφείο του εκδότη, ενώ στην είσοδο των γραφείων της εφημερίδας βρισκόταν ο τηλεφωνητής, Τάκης Αναγνωστόπουλος. Το κτίριο της οδού Πειραιώς ήταν άδειο από δημοσιογράφους και άλλους υπαλλήλους.

Ο Κ. Καραμανλής ξεσπά σε λυγμούς μέσα στο γραφείο του Τζώρτζη Αθανασιάδη

Λίγο μετά τις 7:30 το απόγευμα, ένας άνδρας χλωμός, με κοντό μαλλί, ύψους περίπου 1.75, ηλικίας 35 χρόνων που φορούσε ένα δερμάτινο σακάκι και είχε αργό και σταθερό βήμα. Σύμφωνα με τον Αναγνωστόπουλο ο άγνωστος άνδρας ζήτησε να δει τον διευθυντή. Είπε πως είχε ένα εξαιρετικά επείγον μήνυμα να παραδώσει, ένα ντοκουμέντο που θα ήταν χρήσιμο στην εφημερίδα. Δεν θέλησε να δώσει όνομα.

Ο Αναγνωστόπουλος, είπε στον άγνωστο άνδρα να περιμένει μέχρι να ενημερώσει τον εκδότη. Ο Τζώρτζης Αθανασιάδης αν και φάνηκε και να εκπλήσσεται από την Σαββατιάτικη επίσκεψη αλλά και από το γεγονός ότι ο άνδρας ήταν άγνωστος, δέχθηκε να τον δει.

Την ώρα που ο δολοφόνος έμπαινε στο γραφείο του εκδότη, ο Κουρλιμπίνης έβγαινε και έδωσε και αυτός την ίδια περιγραφή σε ότι αφορούσε τον άγνωστο άνδρα. Δεν άκουσε τι είπε στον εκδότη ή αν του ανέφερε κάποιο όνομα. Το μόνο που άκουσε ήταν τον Αθανασιάδη κάποια στιγμή να φωνάζει: «Δεν είναι δυνατόν. Δεν γίνονται αυτά…»!

Η ώρα ήταν δέκα λεπτά πριν τις 8.

Ακολούθησαν οι πυροβολισμοί και όταν, ο φίλος του εκδότη, επιχείρησε να μπει στο γραφείο «έπεσε» πάνω στον δολοφόνο ο οποίος άρχισε να πυροβολεί και εναντίον του αλλά περισσότερο με σκοπό να τον τρομάξει παρά να τον δολοφονήσει. Στη συνέχεια, ο δράστης, με αργό και σταθερό βήμα βγήκε από το κτίριο και χάθηκε για πάντα.

Ο Κουρλιμπίνης μπήκε στο γραφείο και είδε τον εκδότη νεκρό, πεσμένο μπρούμυτα στο πάτωμα, χτυπημένος πισώπλατα.

Το πολιτικό κλίμα πολώθηκε επικίνδυνα και η κηδεία του εκδότη, στις 23 Μαρτίου του 1983, μετατράπηκε σε μια μεγάλη διαδήλωση κατά του ΠΑΣΟΚ για το οποίο οι οπαδοί αλλά και κάποιοι παράγοντες της Νέας Δημοκρατίας πίστευαν πως «κρύβεται» πίσω από την δράση της εγχώριας τρομοκρατίας.

Από την πλευρά του το ΠΑΣΟΚ είχε κατηγορήσει τη Νέα Δημοκρατία πως πάτησε πάνω στο πτώμα του Αθανασιάδη για να «αναστηθεί».

Η οργάνωση φάντασμα και η ΚΥΠ

Λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του εκδότη, ο εισαγγελέας Γιώργος Θεοφανόπουλος, που είχε φτάσει στο κτίριο της οδού Πειραιώς, δήλωσε ότι η δολοφονία ήταν καλά οργανωμένη και είχε πολιτικό χαρακτήρα. Σύμπτωση ή όχι ο Θεοφανόπουλος εκτελέστηκε την 1η Απριλίου του 1985 από την «Αντικρατική Πάλη» του Χρήστου Τσουτσουβή.

Τα πρώτα 24ωρα οι έρευνες της αστυνομίας για την δολοφονία Αθανασιάδη κινούνταν στο απόλυτο σκοτάδι. Κανείς δεν ήξερε αν όντως ήταν ένα πολιτικό έγκλημα ή τα αίτια ήταν διαφορετικά.

Το τηλεφώνημα μιας γυναίκας, ωστόσο, που ανέφερε πως μια προκήρυξη για τη δολοφονία του Αθανασιάδη βρίσκεται σε έναν κάδο απορριμμάτων στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Αιόλου, έδειξε έτοιμο να δώσει μια νέα πνοή στις έρευνες.

Σύμφωνα με εκείνη την προκήρυξη η οργάνωση «Αντιστρατιωτική Πάλη» αναλάμβανε την ευθύνη. Την επόμενη μέρα, όμως τα πράγματα μπερδεύτηκαν και πάλι. Με προκηρύξεις της στην «Αυγή» και στην «Ελευθεροτυπία» η οργάνωση «Αντιστρατιωτική Πάλη» κατήγγειλε ως «προβοκάτσια» την «ανάληψη ευθύνης» και διαχώρισε πλήρως τη θέση της από τη δολοφονία. Άλλωστε, ποτέ στο παρελθόν η συγκεκριμένη οργάνωση δεν είχε στο ενεργητικό της κάποια βομβιστική ή άλλη επίθεση. Η δράση της περιοριζόταν στην κυκλοφορία ενός «αντικαθεστωτικού» περιοδικού μέσα στον στρατό. Πράγματι η συγκεκριμένη οργάνωση δεν έκανε κάποια αιματηρή επίθεση ούτε πριν, ούτε μετά την δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη.

Τότε όλοι άρχισαν να κοιτάνε προς την «17 Νοέμβρη». Η οργάνωση «φάντασμα», ωστόσο, δεν άφησε τον χρόνο να πάει χαμένο και απάντησε αμέσως πως όχι απλά δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη δολοφονία αυτή αλλά η ενέργεια αυτή ήταν «δουλειά» της CIA ή της ελληνικής Κρατικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Της ΚΥΠ!
Κατά τη διάρκεια των ερευνών της αστυνομίας για την εξιχνίαση τόσο της δολοφονίας του Τζώρτζη Αθανασιάδη όσο και εκείνης του εισαγγελέα Θεοφανόπουλου (αλλά και για τις περίφημες «ορφανές βόμβες» που τοποθετούνταν συχνά- πυκνά εκείνη την εποχή) φτάνουν, στις 13 Σεπτεμβρίου του 1985, πλέον, στο σπίτι του Ντάνου Κρυστάλλη.

Η σύλληψη του Ντάνου Κρυστάλλη

Όπως αποδείχθηκε ο Κρυστάλλης ήταν πράκτορας της ΚΥΠ. Στο σπίτι του βρέθηκαν αδημοσίευτες προκηρύξεις της «Αντιστρατιωτικής Πάλης»! Η σύνδεση, πλέον, με τη δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη ήταν ευδιάκριτη. Ο Κρυστάλλης, ωστόσο, κατέθεσε στις ανακριτικές αρχές πως ως «πράκτορας διείσδυσης», είχε έρθει σε επαφή με την τρομοκρατική οργάνωση και έτσι έπεσαν στα χέρια του οι προκηρύξεις.

Όταν έγινε το δικαστήριο η απόφαση έλεγε πως ο Κρυστάλλης ήταν αθώος και δεν είχε πάρει μέρος στη δολοφονία του Αθανασιάδη αλλά δεν είχε και την παραμικρή σχέση με τις «ορφανές» βομβιστικές επιθέσεις. Η υπόθεση της δολοφονίας του εκδότη της «Βραδυνής», ουδέποτε εξιχνιάστηκε. Ο δολοφόνος αλλά και τα κίνητρα παρέμειναν για πάντα στο σκοτάδι…Σήμερα ο δολοφόνος εάν ζει θα είναι γύρω στα 75…

Το 7ο κεφάλαιο απο το βιβλίο του Γιωργου Καραμπελά “το Ελληνικο Ανταρτικο των Πολεων 1974-1981” είναι σχεδόν όλο αφιερωμένο στη δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη.

Πηγή> indymedia.org

ΣΤΙΣ 19 ΜΑΡΤΗ 1983 ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ Ο ΕΚΔΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ, Βραδυνή Τζώρτζης Αθανασιάδης.

Δύο μέρες αργότερα με “προκήρυξη της” κάποια “Οργάνωση Αντιστρατιωτική Πάλη” ανέλαβε την ευθύνη της δολοφονίας.

Την επομένη μέρα όμως το μεσημέρι (Τρίτη 22.3.83) με ανακοίνωση της η υπαρκτή και σε πολλούς γνωστή ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΛΗ, πού εκδίδει εδώ και κάμποσα χρόνια το ομώνυμο περιοδικό, με ανακοίνωση της υποστήριξε ότι δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη δολοφονία Αθανασιάδη ενώ κατήγγειλε την “Προκήρυξη της Οργάνωσης Αντιστρατιωτική Πάλη” ως “προβοκάτσια τον υπουργείου Δημόσιας Τάξης, του στρατού και της αστυνομίας”.

Την ανακοίνωση-καταγγελία της ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ την άφησε άγνωστος στο γραμματοκιβώτιο της Αυγής στο ισόγειο της πολυκατοικίας όπου στεγάζεται ή εφημερίδα. Πέντε λεπτά νωρίτερα το ίδιο προφανώς άτομο μου είχε τηλεφωνήσει στην Αυγή λέγοντας μου ότι άφησε στο γραμματοκιβώτιο δύο αντίτυπα. Ένα για δική μου χρήση κι ένα για το συνάδελφο Γιώργο Βότση της Ελευθεροτυπίας.

Πρέπει να σημειωθεί ότι άγνωστο άτομο με είχε ζητήσει στο τηλέφωνο άλλη μία φορά αλλά επειδή απουσίαζα μίλησε με τον αρχισυντάκτη της εφημερίδας Βασίλη Κωνσταντινίδη στον οποίο τόνισε ότι “ή Αντιστρατιωτική Πάλη δεν έχει καμία σχέση με τη δολοφονία”. Εκείνη την περίοδο στην Αυγή έγραφα, κατά κύριο λόγο, ρεπορτάζ γύρω από τη ζωή στους στρατώνες και τα δικαιώματα των φαντάρων.

Τι είναι όμως ή ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΛΗ και πώς αναμείχθηκε το όνομα της με μια δολοφονία πού είχε πραγματικά σοβαρές επιπτώσεις στην πολιτική ζωή της Ελλάδας και ουσιαστικά λειτούργησε ενισχυτικά-θετικά για το χώρο της δεξιάς και για την ίδια την εφημερίδα Βραδυνή πού ανέβασε την κυκλοφορία της;

Η ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΛΗ όπως είδατε δεν αναφέρθηκε ούτε στις Οργανώσεις Ένοπλης λαϊκής βίας ούτε και στα Έντυπα Ένοπλης λαϊκής βίας. Κι αυτό έγινε γιατί στη 10ετία 1974-1984 δεν ανέλαβε την ευθύνη για καμία δυναμική-βίαιη ενέργεια. Κάνω λοιπόν μια γενική αναφορά σ’ αυτήν για την πληρέστερη ενημέρωση του αναγνώστη αλλά και για να ξεκαθαριστούν μερικά ζητήματα σε σχέση με τη δολοφονία Αθανασιάδη. Η ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΛΗ είναι αντιστρατιωτικό περιοδικό πού εκδίδεται και κυκλοφορεί παράνομα από την Αντιστρατιωτική – αντικαθεστωτική “Ομάδα Αντιστρατιωτική Πάλη.

Η ομάδα αυτή μορφοποιήθηκε μέσα στο 1979 κι άρχισε την εκδοτική της δραστηριότητα στις αρχές του 1980. ΤΟ παράνομο περιοδικό Αντιστρατιωτική Πάλη κυκλοφορεί ανελλιπώς από τις αρχές ’80 μέχρι σήμερα (1985). Συνολικά έχουν κυκλοφορήσει 13 τεύχη. Το τελευταίο κυκλοφόρησε το Μάρτη του ’84 κι έχει μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για το κίνημα μέσα στο στρατό και το κίνημα ενάντια στο στρατό σε σχέση με την πολιτική κατάσταση στην 4ετία 1980-1984.

Τυπώνεται πάντα σε πολύγραφο και σε χιλιάδες τεύχη. Εμφανισιακά είναι στο ίδιο στιλ με την Αντιπληροφόρηση. Δεν έχει τιμή όπως και τα υπόλοιπα έντυπα και η κυκλοφορία του γίνεται από χέρι σε χέρι. Εκατοντάδες αντίτυπα κάθε τεύχους κυκλοφορούν σε δεκάδες στρατόπεδα. Πέρα όμως από τη διακίνηση “χέρι με χέρι” εφαρμόζεται κι ένας άλλος αρκετά επιτυχημένος τρόπος: Μεγάλα πακέτα με ΑΠ αφήνονται σε πολυσύχναστους χώρους κυρίως στα πανεπιστήμια και εκεί… οποίος προλάβει παίρνει.

Η θεματογραφία της ΑΠ εξαντλείται σε οτιδήποτε έχει σχέση με δύο κυρίως ζητήματα: “Κίνημα μέσα στο στρατό-Κίνημα ενάντια στο στρατό”. Πέρα όμως από τους πλήρεις καταλόγους γεγονότων στους στρατώνες πού καλύπτουν το διάστημα 1980-1983 δεν είναι λίγα τα άρθρα πού έχουν δημοσιευτεί όπως:

Ο ρόλος του στρατού και η ανάπτυξη του αστικού καθεστώτος (τεύχος 8-9). Ή αποστολή του στρατού στη στήριξη του αστικού καθεστώτος και το οργανωμένο λαϊκό κίνημα (τεύχος 7). Εθνικιστές και στρατός ή πώς κατασκευάζονται οι ιδεολογίες (τεύχος 10). Ο ρόλος του στρατού στην επιβολή της τρομοκρατίας του καθεστώτος (τεύχος 6). Συνασπισμοί και Εθνική Ανεξαρτησία (τεύχος 5). Στρατός και ΚΚΕ (τεύχος 3) κ.λπ.

Ή ενημέρωση της εκδοτικής ομάδας της ΑΠ και οτιδήποτε συμβαίνει στον ελληνικό στρατό, από το 2ο Επιτελικό Γραφείο του ΓΕΣ μέχρι και το τελευταίο τάγμα σκαπανέων, είναι τέτοια πού δε θα μπορούσαν να τη συναγωνιστούν όλοι οι Έλληνες στρατιωτικοί συντάκτες μαζί! Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται κι από το γεγονός ότι στην ΑΠ ακόμη και στην περίοδο της ΝΔ δημοσιεύονταν δεκάδες “άκρως απόρρητα στρατιωτικά έγγραφα”.

Και μια διαπίστωση — συνοπτικά δοσμένη — πού δεν ανήκει στο συγγραφέα αλλά σε κάμποσους ανώτερους αξιωματικούς του στρατού, της αστυνομίας και της χωροφυλακής: “Μια τόσο υψηλού επιπέδου ενημέρωση για ένα χώρο τόσο στεγανό όπως ο στρατός δε δικαιολογείται παρά μόνο αν παραδεχτούμε ότι η Αντιστρατιωτική Πάλη διαθέτει ένα μεγάλο κύκλωμα πληροφοριοδοτών πού είναι διασπαρμένοι από την ΚΥΠ, το ΓΕΣ, την ΥΠΕΑ μέχρι και την τελευταία στρατιωτική μονάδα!…”.

Ποιοι είναι οι στόχοι και η πολιτική τοποθέτηση για το στρατό της ΑΠ; Αντιγράφω μέσα από το περιοδικό:

“… Η πραγματικότητα του στρατού ξεπερνά κάθε φαντασία. Αυτή την πραγματικότητα θα προσπαθήσουμε με τις δυνάμεις μας να δώσουμε. Ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο. Όμως καμιά δυσκολία δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο για να αρχίσει επιτέλους κάτι πού η αναγκαιότητα του χρονίζει, θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε όσο πιο ξεκάθαρα μπορούμε την κατάσταση πού υπάρχει, θα βοηθήσουμε κάθε προσπάθεια πού γίνεται για να σπάσει η σιωπή γύρω από το ζήτημα στρατός, θα βοηθήσουμε κάθε προσπάθεια πού γίνεται για να σπάσει η τρομοκράτηση και φοβία πού υπάρχει γύρω από το στρατό, θα παλέψουμε για την ανάπτυξη ενός αγωνιστικού κι επαναστατικού κινήματος των φαντάρων ενάντια στο στρατό, για την ανάπτυξη της αλληλεγγύης στους φαντάρους.

Γιατί τελικά ο στρατός δεν είναι κάτι έξω από μας. Είναι μέσα στην καθημερινή μας ρουτίνα. Δεν είναι μια σχέση έξω από την κοινωνία αλλά μέσα σ’ αυτήν. Είναι μέσα στο φίλο, τον αδελφό, τον αγαπημένο, το σύζυγο, το παιδί πού υπηρετεί και υποφέρει. Είναι στις καθημερινές μας σχέσεις και την υποταγή πού συνηθίσαμε από τη μικρή μας ηλικία. Είναι στη βία και την τρομοκρατία που αισθανόμαστε ή που δεχόμαστε. Είναι στα βιώματα που έχουμε από το δικό μας πέρασμα από το στρατό, πού μας έχουν αφήσει σημάδια πού δε θα σβήσουν σ’ όλο το υπόλοιπο της ζωής μας.

Είναι έτσι ο στυλοβάτης του κράτους. Ο πιο ώμος και πάνοπλος μηχανισμός της κρατικής εξουσίας, πού διατηρείται στις κρίσιμες στιγμές της χρησιμοποιώντας τον και επιβάλλοντας τις φανερές μορφές δικτατορίας των αφεντικών πάνω στον εργαζόμενο λαό. Αναπόφευκτα η πάλη ενάντια στο στρατό δεν είναι αξεχώριστη από την πάλη ενάντια στην κρατική εξουσία. Γι’ αυτό και μια πάλη για την ανάπτυξη ενός κινήματος ενάντια στο στρατό δεν πρέπει να χάνει από τα μάτια της τον τελικό στόχο πού είναι η κατάργηση του στρατού. Καμιά άλλη επιδίωξη δεν μπορεί να θεωρηθεί προοδευτική. Ο στρατός είναι ο πιο αντιδραστικός μηχανισμός της εξουσίας και καμιά προοδευτικότητα δεν μπορεί να τον αλλάξει.

Ο μόνος προοδευτικός στρατός είναι αυτός πού δεν υπάρχει. Αυτό δε σημαίνει ότι μέσα στις τωρινές συνθήκες δεν πρέπει να γίνεται πάλη για μεταρρυθμίσεις στο στράτευμα. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις και αναγκαίες και απαιτούμενες είναι. Γιατί μέσα από αυτές θα προχωρήσουν πιο ελεύθερα οι διαδικασίες κατάργησης τον στρατεύματος. Γιατί δεν είναι στράτευμα ο φαντάρος. Εκείνος πού δεν του δίνουν το δικαίωμα να σκέφτεται και να είναι άνθρωπος δεν ανήκει στο μηχανισμό αλλά αποτελεί το λάδι πού γρασάρει τα γρανάζια του μηχανισμού.

Με τη συνειδητοποίηση των φαντάρων και την ανάπτυξη ενός επαναστατικού κινήματος θα πλησιάσει και το τέλος του πιο τερατώδικου μηχανισμού πού έχει ποτέ δημιουργηθεί. Σ’ αυτό θα βάλουμε όλες τις δυνάμεις μας. Γιατί όσες μεταρρυθμίσεις κι αν γίνουν εκείνο πού δεν πρέπει να χάνεται από τα μάτια μας είναι ο στόχος: Η κατάργηση του στρατού.

Φυσικά μας έχουν συνηθίσει να πιστεύουμε ότι ο στρατός υπερασπίζεται την πατρίδα από τους εχθρούς. Όμως εκείνο πού ξέρουμε εμείς είναι ότι οι λαοί δεν είναι εχθροί. Απλώς τους κάνουν εχθρούς τα αφεντικά τους και τους στέλνουν στο σφαγείο πού λέγεται πόλεμος. Έτσι πάνω στα κορμιά των εργαζομένων με το αίμα τους ρυθμίζουν τις δικές τους διαφορές, τα δικά τους συμφέροντα. Γιατί ο στρατός είναι σχολή υποψηφίων δολοφόνων και μελλοθανάτων.

Στο κάτω-κάτω ένας οπλισμένος λαός είναι ο καλύτερος εγγυητής για την υπεράσπιση των συμφερόντων του. Όσο για το πόσο χρειάζεται ένας πανίσχυρος στρατός για. την αντιμετώπιση του εχθρού τοχει αποδείξει έμπρακτα ή ελληνική ιστορία στην πολιτική. Οι δικτατορίες ποτέ δεν έγιναν από το λαό. Το αποδείχνει και η κατάσταση στη γειτονική Τουρκία. Τα αδέλφια μας οι τούρκοι εργάτες αποδείχνουν περίτρανα στην πράξη ότι δεν έχουν να μοιράσουν τίποτε μαζί μας. Παλεύουν ενάντια στο κράτος και το στρατό για τη συντριβή και των δυο τους. Έχουν καταλάβει ότι ο στρατός είναι για να χρησιμοποιείται ενάντια στον εχθρό των αφεντικών, τον εργαζόμενο λαό.

Τελειώνοντας θέλουμε να τονίσουμε ότι είναι ανάγκη να παρθούν κι άλλες πρωτοβουλίες πάνω στην προοπτική της ανάπτυξης ενός αγωνιστικού κι επαναστατικού κινήματος των φαντάρων ενάντια στα στρατό. Για την αλληλεγγύη στους φαντάρους. Για την ανάπτυξη της πληροφόρησης και της πάλης ενάντια στα στρατό”.

Η ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ

Το κείμενο με το όποιο η οργάνωση-φάντασμα ανέλαβε την ευθύνη για τη δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη και καταγγέλθηκε από την ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ως πλαστογραφημένο και προβοκατόρικο Έχει ως εξής:

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΛΗ

19-3-83 ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΧΤΥΠΑΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥΣ

Η Οργάνωση Αντιοτρατιωτική Πάλη, αναλαμβάνει την ευθύνη για τη σημερινή απόπειρα εκτέλεσης του εκδότη της Βραδυνής Τζώρτζη Αθανασιάδη. Επανειλημμένα, με τηλεφωνικές και γραπτές προειδοποιήσεις, προσπαθήσαμε να προιειδοποιήσουμε τον εκδότη της Βραδυνής για τις συνέπειες της αντιδραστικής προπαγάνδισης, του αυταρχισμού, της αυθαιρεσίας και της τρομοκρατίας, πού βασιλεύουν στον ελληνικό στρατό. Καθημερινά, έρχονται στο φως συγκεκριμένα περιστατικά αυτοκτονιών, ατυχημάτων, καψονιών, αθλίων συνθηκών διαβίωσης των φαντάρων. Πώς αντέδρασε σε όλα αυτά ο Αθανασιάδης και η φυλλάδα του; Με την ενοχή σιωπή ή με λυσσαλέες επιθέσεις στις απόπειρες των φαντάρων για στοιχειώδη ελευθερία έκφρασης και κριτικής, μέσα και έξω από το στρατώνα, ενάντια στην αυθόρμητη ή οργανωμένη, ατομική ή συλλογική αντισταση τους. Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος του κύριου θέματος της Βραδυνής, την επομένη της περσινής πορείας για το Πολυτεχνείο, οι κουκουλοφόροι προκαλούν. Την 8-1-83 πάλι ανέφερε ότι πολίτες ήταν εννέα από τους δέκα μασκοφόρους στρατιώτες.

Η οργάνωση μας, αποτελείται από φαντάρους, κύρια, πού έχουν λάβει μέρος στις ενέργειες των οργανώσεων λαϊκής επαναστατικής βίας, ενάντια σε αντικαπιταλιστικούς-αντιιμπεριαλιστικούς στόχους, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Έτσι είμαστε συμμέτοχοι της πείρας πού αποκτήθηκε από την πρώτη ενέργεια, ενάντια στο σπίτι και το αυτοκίνητο του Αθανασιάδη, στις αρχές Μαρτίου του ’81. Η πείρα αυτή μας βοήθησε να αποφύγουμε λάθη, πού έγιναν στο συγκεκριμένο χτύπημα, οπού συγκεκριμένα υπήρξε ο κίνδυνος σύγχυσης του Αθανασιάδη με δεδομένο συγγενή του.

Έτσι ήμασταν αναγκασμένοι να αλλάξουμε το μοντέλο των εκτελέσεων πού έγιναν στο παρελθόν από συντρόφους άλλων επαναστατικών οργανώσεων (Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ και Ομάδα ΙΟΥΝΗΣ ’78). Προτιμήσαμε, λοιπόν, να χτυπήσουμε το θηρίο μέσα στο άντρο του και όχι με ενέδρα εν κινήσει, όπως συνηθιζόταν. Τα δύο χρόνια πού μεσολάβησαν από την πρώτη ενέργεια, μας έδωσαν την ευκαιρία συστηματικής παρακολούθησης των συνηθειών και κινήσεων του Αθανασιάδη, καθώς και των ανθρώπων με τους οποίους ερχόταν σε επαφή, ώστε να τους επικαλεσθούμε, για μια απευθείας και ιδιαίτερη συνάντηση μαζί του. Η χρόνια αυτή παρακολούθηση μας εδραίωσε την πεποίθηση ότι ο εκδότης της Βραδυνής δεν έπαιρνε ιδιαίτερα μέτρα προστασίας, ούτε χρησιμοποιούσε ιδιωτικούς μπάτσους σε καθημερινή βάση για τη φύλαξη της εφημερίδας του, όπως άλλοι εκδότες.

Ιδιαίτερα, μάλιστα, το Σάββατο, δεν υπάρχει και ο πρόσθετος κίνδυνος παρεμβολής υπαλλήλων και δημοσιογράφων, πράγμα άλλωστε συζητήσιμο, δεδομένου των κακών σχέσεων εργοδότη-εργαζόμενων. Αποφασίστηκε, λοιπόν, ή εκτέλεση να γίνει από ένα μόνο σύντροφο, πού ήταν πιο εύκολο να διεισδύσει στη Βραδυνή, ενώ ταυτόχρονα κομάντο της οργάνωσης περικύκλωσε τα γραφεία της, για την ασφαλή διαφυγή του συντρόφου – εκτελεστή. Το χτύπημα μας αυτό, συνιστά ποιοτικό άλμα σε σχέση με όλες τις προηγούμενες μας ενέργειες. Για πρώτη φορά επιχειρούμε χτύπημα εμψύχου υλικού του καθεστώτος, βάζοντας προτεραιότητα για τους ηθικούς αυτουργούς κοντυλοφόρους-θεωρητικούς και για τους φυσικούς αυτουργούς, καραβανάδες, των αυτοκτονιών (δολοφονιών).

Ή δράση μας μέχρι τώρα περιοριζόταν σε σαμποτάζ και απαλλοτριώσεις οπλισμού και καταστροφές βάσεων και εγκαταστάσεων, σε συνδυασμό συνήθως με χτυπήματα σε παρακείμενα δάση. Αυτή ή απόφαση, γύρω από την τακτική μας, πάρθηκε σε κοινή σύσκεψη όλων των Οργανώσεων λαϊκής επαναστατικής βίας, πού έβαλε σαν πρώτο στόχο τακτικής, το χτύπημα του στρατού και του κλίματος εθνικής ενότητας πού προωθούν τα αφεντικά, του πέπλου σιωπής πού προσπαθούν να ρίξουν στην καθημερινή πάλη των φαντάρων. Γιά τή μετατροπή ενός ενδεχόμενου εθνικού πολέμου, από θέση ισχύος σε εμφύλιο, ενάντια στον ταξικό εχθρό, πόλεμο. Οι θέσεις των οργανώσεων, για το ρόλο, το χαρακτήρα και την τακτική του στρατού και των ειδικών σωμάτων και υπηρεσιών του, αναφέρονται στο επισυναπτόμενο τεύχος του περιοδικού της Οργάνωσης μας.

Η απόφαση μας για το ποιοτικό άλμα στη δράση μας, ήλθε αφού το ζήτημα του στρατού έγινε κομβικό σημείο αντιπαράθεσης, προβληματισμού και συγκρούσεων, μέσα σε στρατώνες, συνδικάτα, φοιτητικούς συλλόγους, πρωτοσέλιδο θέμα αναγκαστικά σ’ εφημερίδες, κεντρικό ζήτημα στις κομματικές σχέσεις στη Βουλή, κύριο σημείο αντιπαράθεσης και ενδοκομματικής ζύμωσης μέσα στην κυβέρνηση της εναλλαγής και των καθεστωτικών κομμουνιστών. Όλα αυτά βέβαια οφείλονται, όχι στην καλή τους θέληση, αλλά στη δημιουργία επιτροπών για το στρατό σε μια σειρά από πόλεις, στη μαζική τους δουλειά, στο μοίρασμα προκηρύξεων, κειμένων και εντύπων σε πολλούς μαζικούς χώρους.

Και ας μη νομίσουν οι εφημερίδες της συμπολίτευσης ότι ξεφεύγουν από ενδεχόμενες συνέπειες, για την πρακτορολογία πού καλλιεργούν, την υποκίνηση — από χουντικούς ή από ανατολικά του Αιγαίου ευρισκόμενη χώρα — των δραστηριοτήτων των επιτροπών για το στρατό, πού προπαγανδίζουν. Η κατάντια τους έφθασε στο αποκορύφωμα της με το γνωστό άρθρο του κοινωνιολόγου-λοκατζή Φίλια, για το υπερπροστατευμένο, κακομαθημένο και μαλθακοποιημένο νέο Έλληνα, πού είναι φυσικό μέσα στις συνθήκες του στρατού ν’ αυτοκτονεί. (Ελευθεροτυπία 21-1-83). Προειδοποιούμε τον έγκριτο κοινωνιολόγο ότι σύντομα ελπίζουμε να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο υποκειμενικών δυνατοτήτων, ώστε σε κάθε αυτοκτονημένο φαντάρο να αντιστοιχεί και ένας εκτελεσμένος κοντυλοφόρος ή καραβάνας.

Αποφασίσαμε, μετά από ώριμη σκέψη και ενάντια σε πιθανές αντιδράσεις συντρόφων των άλλων οργανώσεων λαϊκής επαναστατικής βίας και ενδεχόμενα ορισμένων μελών της δικιάς μας οργάνωσης, να αναλάβουμε την ευθύνη της συγκεκριμένης ενέργειας της εκτέλεσης του Αθανασιάδη, γιατί νομίζουμε ότι αποτελεί ποιοτικό άλμα και γιατί η συνέχιση της τακτικής ν’ αφήνουμε οι ίδιοι να χάνεται ανεκμετάλλευτη ή δράση μας, ιδιαίτερα μετά την έν-αλλαγή, με το να μην αναλαμβάνουμε την ευθύνη συγκεκριμένων ενεργειών μας, βοηθάμε τους ίδιους τους εχθρούς μας στη διαστρέβλωση και το κουκούλωμα πού προσπαθούν να επιβάλουν.

19-3-83

ΣΚΛΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ

Στην ανακοίνωση-καταγγελία πού έστειλε στις εφημερίδες Αυγή και Ελευθεροτυπία ή ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΛΗ στις 22 Μάρτη 1983 αναφέρονται τα εξής:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Χωρίς να λυπόμαστε για το θάνατο του Αθανασιάδη έχουμε να δηλώσουμε:

α) Ή Αντιστρατιωτική Πάλη δεν έχει καμία σχέση με την “Προκήρυξη” που δόθηκε στη δημοσιότητα και πού έχει την ψεύτικη υπογραφή “Όργάνωση Αντιστρατιωτική Πάλη”.

β) Καταγγέλλουμε τη συνειδητή προβοκάτσια τον υπουργείου Δημόσιας Τάξης και των διαφόρων υπηρεσιών του στρατού και της αστυνομίας πού με βάση αυτή την κατασκευασμένη προκήρυξη ετοιμάζουν καινούρια προγκρόμ κατά του κινήματος ενάντια στο στρατό, ενάντια στο διεκδικητικό κίνημα των φαντάρων, στους συντρόφους και φίλους της Αντιστρατιωτικής Πάλης, στρατευμένους και μη.

γ) Επισημαίνουμε την έντεχνα προβοκατορική τελευταία παράγραφο της “Προκήρυξης”, πού θέλει να την κάνει πιστευτή, υποστηρίζοντας ότι τάχα αποτελεί κομμάτι της Αντιστρατιωτικής Πάλης πού έκανε αυτή την ενέργεια.

δ) Κανένας σύντροφος, φίλος ή συνεργάτης της Αντιστρατιωτικής Πάλης δεν έχει σχέση με το θάνατο του Αθανασιάδη.

ε) Εφιστούμε την προσοχή στους προβοκατόρες ότι αυτή τους η ενέργεια ενάντια μας δε θα περάσει απαρατήρητη.

στ) θυμίζουμε στον ελληνικό λαό και στους συντρόφους στρατευμένους ότι παρόμοιες προβοκάτσιες έχουν γίνει ενάντια στην Αντιστρατιωτική Πάλη και παλιότερα. Συγκεκριμένα ή φασιστική φυλλάδα Ελεύθερος Κόσμος επιχείρησε προβοκάτσια ενάντια μας το Γενάρη του 1981 · πολλοί από τους δημοσιογράφους πού υπηρετούσαν στον Ελεύθερο Κόσμο έχουν μετακομίσει στην φασιστοφυλλάδα του Αθανασιάδη Βραδυνή.

Την προβοκάτσια αυτή τότε σιγοντάρισαν δ Ριζοσπάστης και ο δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας Καρατζαφέρης, χαρακτηρίζοντας μας πράκτορες της CΙΑ και φασίστες.

ζ) Όπως τότε, και από τότε μέχρι σήμερα η Αντιστρατιωτική Πάλη μπόρεσε να ξεπεράσει τις δυσκολίες και τις προβοκάτσιες του καθεστώτος και των λακέδων του, έτσι και τώρα δεν πρόκειται να επηρεαστεί στο παραμικρό από τις ύπουλες επιθέσεις των εχθρών της.

η) Καταλαβαίνουμε πόσο τους πονάει το κίνημα ενάντια στο στρατό για αυτό και έχουν λυσσάξει για να το χτυπήσουν. Όμως, όπως απέτυχαν μέχρι τώρα έτσι κι αυτή τη φορά θα συντρίβουν.

θ) Ήδη με τηλεφώνημα μας στις εφημερίδες Αυγή και Ελευθεροτυπία έχουμε καταγγείλει την προβοκάτσια.

ΚΙΝΗΜΑ ΜΑΖΙΚΟ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ

Η ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ.

‘Αντιστρατιωτική Πάλη 22 Μάρτη 1983

Λίγες μέρες μόνο μετά τη δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη κυκλοφόρησε το τεύχος 10 της ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ στο όποιο δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο “Προβοκάτσιας συνέχεια…”.

Στό ίδιο τεύχος αναδημοσιεύεται επίσης και η ανακοίνωση-καταγγελία της ΑΠ γεγονός πού για άλλη μια φορά επιβεβαιώνει την αυθεντικότητα της. Παρακάτω παραθέτουμε ολόκληρο το άρθρο της ΑΠ σημειώνοντας ότι βγαίνει για πρώτη φορά στη δημοσιότητα από νόμιμο έντυπο:

Προβοκάτσιας συνέχεια…

Διευκρινίζουμε παρακάτω ορισμένα χαρακτηριστικά σημεία της καινούριας προβοκάτσιας (αύτη τη φορά από τις διάφορες υπηρεσίες του στρατού και της αστυνομίας) ενάντια στην Αντιστρατιωτική Πάλη, ενάντια σ’ όλους τους συντρόφους, τους φίλους και τους συνεργάτες μας, στρατευμένους ή μη.

1. Επιχειρήθηκε συνειδητά η διάσπαση στις γραμμές του κινήματος ενάντια στο στρατό με τη διασπορά σύγχυσης και ασάφειας. Η ανάπτυξη των θέσεων της “Προκήρυξης” παρόλη τη βλακεία του συντάκτη, επιδιώκει την ανάπτυξη αντιθέσεων ανάμεσα στους συντρόφους στρατευμένους και την αποδυνάμωση της δραστηριότητας τους. Ακόμα θέλει να σπείρει την καχυποψία ανάμεσα στο συνολικό κίνημα ενάντια στο στρατό και ατό διεκδικητικό κίνημα των φαντάρων.

2. Μέσα από αυτήν τη σύγχυση, το όφελος για τους προβοκάτορες θα ήταν η ανεύρεση πρόθυμων χαφιέδων πού συνειδητά ή ασυνείδητα θα πρόσφεραν τις γνώσεις, τις υπηρεσίες τους ή την αφέλεια τους για να μπορέσουν οι επαγγελματίες χαφιέδες της Ασφάλειας να στρέψουν συγκεκριμένα και αποτελεσματικά τα χτυπήματα τους ενάντια σ’ όλους όσους αντιπαλεύουν την κυριαρχία των στρατοκρατών.

3. Η ταύτιση μελών της Αντιστρατιωτικής Πάλης με συγκεκριμένες επαναστατικές οργανώσεις πού χρησιμοποιούν την επαναστατική βία, πέρα από την προσπάθεια σύγχυσης, επιδίωκε την τρομοκράτηση και τον εκφοβισμό, με σκοπό την απομόνωση της Αντιστρατιωτικής Πάλης και της δουλειάς των συντρόφων, συνεργατών και φίλων μας, μέσα κι έξω από το στρατό.

Κάτι πού και το Γενάρη του ’81 είχε επιχειρηθεί από τον Ελεύθερο Κόσμο και πού τον σιγοντάρησαν όχι μόνο ο Καρατζαφέρης της Ελευθεροτυπίας αλλά και ο Ριζοσπάστης με τον Οδηγητή. Όλοι αυτοί επιχείρησαν με την φασιστολογία και προβοκατορολογία τους να απομονώσουν τους φίλους και συντρόφους της Αντιστρατιωτικής Πάλης από τους συναδέλφους στρατευμένους και πολίτες. Όμως απέτυχαν.

4. Με την ηλίθια ασφαλίτικη λογική τους (όλο το κείμενο της “προκήρυξης” διαπνέεται από τις κρυφές επιθυμίες κάθε ασφαλίτη) νόμισαν ότι θα καταφέρουν να εκμεταλλευτούν τις πολιτικές, ιδεολογικές και πρακτικές-οργανωτικές διαφορές αντιλήψεων πού υπάρχουν στο συνολικό κίνημα ενάντια στο στρατό και στο διεκδικητικό κίνημα των στρατευμένων.

Όμως οι απόγονοι του Μανιαδάκη, αποδείχτηκαν βλάκες και ηλίθιοι. Γιατί τόσο αυτοί, όσο και οι συνεργάτες τους της φασιστοφυλλάδας Βραδυνή, αν και επί δύο ολόκληρα μερόνυχτα μαγείρευαν την “Προκήρυξη” κόβοντας και ράβοντας κείμενα της Αντιστρατιωτικής Πάλης και του περιοδικού Για το Στρατό (πάντα σύμφωνα με τις κρυφές επιθυμίες κάθε ασφαλίτη) δεν κατάφεραν παρά να βγάλουν μπούρδες ανίκανες να πείσουν και τον πιο άσχετο.

Οι ηλίθιοι ασφαλίτες δεν μπορούν να καταλάβουν, και σωστά, ότι οι ιδεολογικές διαφορές δεν μπορούν να γεννήσουν χαφιέδες.

5. Ο χαφιεδισμός και οι προβοκατορολογίες της Ασφάλειας μπορεί να είχαν κάποια (μικρή έστω) επιτυχία ενάντια στα χώρο και στον κόσμο πού αναπτυσσόταν το κίνημα συμπαράστασης στους φυλακισμένους, αλλά δεν είναι ίδια τα πράγματα με την Αντιστρατιωτική Πάλη καί το κίνημα ενάντια στο στρατό.

Κι αυτό, για τον απλούστατο λόγο ότι πρέπει και μπορούμε να προστατεύουμε και να αναπτύσσουμε την πολιτική μας δραστηριότητα χωρίς να υποκύπτουμε στις αυταπάτες και τις προκλήσεις της “νομιμότητας” πού προσφέρει το αστικό καθεστώς. Είναι αφέλεια και απερισκεψία να ξεχνιόμαστε στη “νομιμότητα” πού προσφέρουν τ’ αφεντικά και πού τους δίνει τη δυνατότητα να μας συντρίβουν οπότε το θεωρούν σκόπιμο. Ο συντονισμός της παράνομης υποδομής και του μαζικού κινήματος είναι αυτός πού προωθεί την πολιτική δραστηριότητα και εξασφαλίζει τη συνέχεια της από τα χτυπήματα τον καθεστώτος.

6. Η κατεύθυνση της προβοκάτσιας ενάντια στην Αντιστρατιωτική Πάλη έχει να κάνει με την ολοένα αυξανόμενη προσπάθεια του καθεστώτος να συντρίψει το κίνημα των στρατευμένων. Ξέρουν πολύ καλά, οι στρατοκράτες και τα αφεντικά, ότι για να το πετύχουν αυτό θα πρέπει να συντρίψουν πρώτα την πιο προωθημένη, πολιτικά και οργανωτικά, αντίληψη ενάντια στο στρατό.

7. Ή συγκεκριμένη προβοκάτσια ενάντια στην Αντιστρατιωτική Πάλη από τους χαφιέδες του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και των υπηρεσιών του στρατού και της αστυνομίας προσπάθησε να φανεί αληθινή χρησιμοποιώντας το Νο 6 της Αντιστρατιωτικής Πάλης. Πράγμα απόλυτα κατανοητό. Απευθυνόταν αποκλειστικά σχεδόν στην κατασταλτική δραστηριότητα των μυστικών υπηρεσιών στρατού και αστυνομίας σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο. Αφού έψηναν επί δύο ώρες τον τζουτζέ τους Σκουλαρίκη τελικά τον έπεισαν να προσυπογράψει το “κατόρθωμα”, παρόλο πού το θεωρούσε πλαστό και εμπόδιζε “το ανακριτικό έργο της δικαιοσύνης” (ακόμα γελάει και το παρδαλό κατσίκι, έτσι Σκουλαρίκη;…).

8. Η προβοκάτσια πού είχε σα στόχο της το κίνημα ενάντια στο στρατό και το διεκδικητικό κίνημα των στρατευμένων, δείχνει την αυξανόμενη ανησυχία των καραβανάδων και του καθεστώτος. ο στρατός, η κατάσταση πού ζούμε μέσα στις μονάδες, είναι το στήριγμα τους αλλά και “ή αχίλλεια πτέρνα τους”. Είναι αυτό πού τους κάνει να κοιμούνται ήσυχα αλλά και πού μπορεί να τους τινάξει στον αέρα.

Οι σωματάρχες με τα υπομνήματα τους έχουν δηλώσει τη θέση και τη στάση τους. Ο Δροσογιάννης την έχει προσυπογράψει. Το μόνο πού απέμενε ήταν να χτυπηθεί ανοιχτά το κίνημα των στρατευμένων, όπως επιχείρησαν προηγούμενα στη επέτειο του Πολυτεχνείου και όπως προσπαθούν να το χτυπήσουν μέσα στις μονάδες. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι και θα πετύχουν.

Αν και ή μεθοδολογία τους είναι προσεκτικά σχεδιασμένη όπως φαίνεται και από τη δήλωση του πρώην αφεντικού τους (στις 24/3) και αυτή τη φορά απέτυχαν. Έφτασαν μάλιστα να αλλάζουν και τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων τους…

9. Το κίνημα ενάντια στο στρατό παρά τις προσπάθειες των καθεστωτικών δεν πρόκειται να υποχωρήσει ούτε βήμα. Ή μέχρι τώρα προσεκτική και σίγουρη ανάπτυξη του, ή σταθερή απόκρουση και απάντηση στις φασιστικές προβοκάτσιες θα βοηθήσουν στο προχώρημα και στην κλιμάκωση της Πάλης ενάντια στο στρατό.

Οι σύντροφοι, συνεργάτες και φίλοι της Αντιστρατιωτικής Πάλης θα εντείνουν τις προσπάθειες τους στην ίδια μέχρι τώρα κατεύθυνση. Πολιτική αντίληψη και κατεύθυνση πού απο τα πράγματα πλέον έχει γίνει απαραίτητη.

Το κίνημα των στρατευμένων, συνολικά, θίγοντας το πιο αποφασιστικά ένοπλο στήριγμα πού εξασφαλίζει την ταξική κυριαρχία των αστών, είναι αναγκασμένο πλέον να υπερασπιστεί την πολιτική του δραστηριότητα. Η απάντηση στα χτυπήματα των στρατοκρατών και των αφεντικών τους είναι αδιανόητο όσο και εγκληματικό να συνοδεύεται με υποχωρήσεις και αιτήσεις για νομιμοποίηση του αγώνα των στρατευμένων. Αγώνας σημαίνει κατάκτηση. Και κατάκτηση δε σημαίνει ποτέ τα θεσμικά και νομοθετικά κωλόχαρτα των καθεστωτικών.

Κατάκτηση σημαίνει την προώθηση με κόπους και θυσίες, την κατοχύρωση, έμπρακτα και ντε φάκτο, των ταξικών συμφερόντων των προλετάριων με στολή. Ταξικά συμφέροντα πού είναι αδύνατον να συμβιβαστούν με τη “νομιμότητα” πού προσφέρουν τα αφεντικά-εκμεταλλευτές.

10. Ο αγώνας μας θα συνεχιστεί. Με τη συνείδηση για την αναγκαιότητα καταστροφής του στρατού. Στηριγμένοι στην καθημερινή εμπειρία και κραυγαλέα απόδειξη για αυτή την ανάγκη. Μια ανάγκη αποδειγμένη πρώτα-πρώτα από την αθλιότητα και τη φασιστική ιδεολογία και πρακτική των καραβανάδων πού αντιμετωπίζουμε καθημερινά στα στρατόπεδα — Νταχάου. Μια ανάγκη βασισμένη στο αίμα των δολοφονημένων και αυτοκτονημένων συναδέλφων.

Έχοντας υπόψη μας όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια. Τις προηγούμενες αλλά και τις, ενδεχόμενα, μελλοντικές προβοκάτσιες και παγίδες των καραβανάδων και των καθεστωτικών, θα βοηθήσουμε στην ακόμα παραπέρα ανάπτυξη και το γιγάντωμα του Κινήματος των στρατευμένων και κύρια του κινήματος ενάντια στο στρατό.

Η ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΛΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ

ΚΙΝΗΜΑ ΜΑΖΙΚΟ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΤΝΤΡΟΦΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

ΣΤΌΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΡΑΒΑΝΑΔΕΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ

ΚΑΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ

Αντιστρατιωτική Πάλη 26 Μάρτη 1983

ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΛΗ – ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΟ ΑΣΠΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ DΕΑ

Στο 12ο τεύχος του περιοδικού Αντιστρατιωτική Πάλη πού κυκλοφόρησε το Μάρτη του ’84 (παράνομα βέβαια κι αυτό), γίνεται άλλη μια αναφορά στην υπόθεση Αθανασιάδη. Κι εδώ ή ΑΠ επιμένει ότι δεν εχει καμία απολύτως σχέση με τη δολοφονία του εκδότη της Βραδυνής. Παράλληλα όμως, αυτή τη φορά, καταγγέλλει και το σύνολο του τόπου πού με τη στάση του συντέλεσε στη σκόπιμη ταυτοποίηση της Α.Π. με τη δολοφονία. Εξαίρεση για τον αρθρογράφο του αντιστρατιωτικού περιοδικού αποτέλεσαν η εφημερίδα Αυγή και το περιοδικό Εκτός Ελέγχου πού “κράτησαν καθαρή στάση”.

Παρά τις συνεχείς καταγγελίες και διαψεύσεις της Α.Π. οι αστυνομικές αρχές, ακόμη και σήμερα, θεωρούν βέβαιη την ανάμειξη της οργάνωσης στη δολοφονία του εκδότη. Αυτή ή βεβαιότητα μάλιστα έχει… χτυπηθεί και στη γραφομηχανή και φέρει την υπογραφή της ΥΠΕΑ και της ΚΥΠ. Συγκεκριμένα:

Σε “άκρως απόρρητη” έκθεση της ΥΠΕΑπού εκδόθηκε το 1983 με θέμα τις οργανώσεις της “ΝΕΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ” η ΑΠ βρίσκεται στον ίδιο κατάλογο με την 17 ΝΟΕΜΒΡΗ και τις άλλες οργανώσεις πού κινούνται στο χώρο της ένοπλης λαϊκής βίας. Η έκθεση αναφερόμενη στην ΑΠ γράφει χαρακτηριστικά: ” Ή οργάνωση αυτή ανέλαβε την ευθύνη της δολοφονίας τον Τζ. Αθανασιάδη και δύο μέρες αργότερα την ανακάλεσε με άλλη προκήρυξη”.
Σε “άκρως απόρρητη” έκθεση της ΥΠΕΑ πού δόθηκε πρός ενημέρωσιν του υπουργού Δημόσιας Τάξης μετά τη δολοφονία Τσάντες η Α.Π. συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των 17 οργανώσεων της “ΝΕΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ” πού χρησιμοποιούν την ένοπλη βία. Η έκθεση αυτή αποτελείται από 26 σελίδες και δίνει λεπτομερή στοιχεία για τη δραστηριότητα της κάθε οργάνωσης.
Σε “άκρως απόρρητη” έκθεση της ΚΥΠ (αυτή είναι και ή πιο σημαντική) αναφέρεται μεταξύ άλλων: “Μετά από γραφολογική εξέταση της προκήρυξης με την οποία αναλαμβανόταν η ευθύνη της δολοφονίας Αθανασιάδη προκύπτει ότι η προκήρυξη αυτή έχει χτυπηθεί στην ίδια γραφομηχανή με αυτήν πού είχε χρησιμοποιήσει η όργάνωσις ΑΠ για να δακτυλογραφήσει έντυπα της κατά την περίοδον πού πρωτοεμφανίσθη. Πλην όμως, επειδή τα στοιχεία με τα όποια εδακτυλογραφήθη η προκήρυξις για τη δολοφονία Αθανασιάδη είναι όλα κεφαλαία και η διαπίστωσις ταυτότητος δεν είναι απολύτως εξακριβωμένη, αυτή εστάλη προς περαιτέρω εξετάσεις και υπό άλλης επιτροπής γραφολόγων”. Αύτη η “απόλυτη εξακρίβωση” δεν έγινε όμως δυνατή, ούτε με τη νέα εξέταση αφού έτσι κι αλλιώς εξετάσεις με τέτοιο συγκριτικό υλικό δεν οδηγούν πουθενά, όταν μάλιστα τα έγγραφα δεν είναι τα πρωτότυπα αλλά ή δεύτερη ή ή τρίτη κόπια τους από τη γραφομηχανή). Εδώ βέβαια οι αρχές ξέχασαν να υπολογίσουν κάτι πολύ σημαντικό: Όταν ένα εργοστάσιο κάνει παραγωγή γραφομηχανών δε βγάζει μόνο ένα κομμάτι αλλά μερικές χιλιάδες πανομοιότυπα κομμάτια. Το φαινόμενο παρατηρείται, δυστυχώς για την αστυνομία, μονο με την αυτοκινητοβιομηχανία R.R..: Κάθε αυτοκίνητο πού παραδίνεται στην κυκλοφορία ñeχει διαφορές με τ’ αδέρφια του του ιδίου μοντέλου γιατί απλούστατα τα πάντα δουλεύονται με το χέρι…

Ερευνώντας την υπόθεση Αθανασιάδη έμαθα και για την ύπαρξη ενός ακόμη “ντοκουμέντου” πού έχει στα χέρια της ή ΚΥΠ. Παρά τις προσπάθειες μου όμως δεν κατάφερα να περισυλλέξω το σχετικό έγγραφο για το οποίο οι πληροφορίες μου λένε ότι περιέχει αρκετά ενδιαφέροντα πράματα για την ιστορία αυτή. Μέσα σ’ αυτά (Ο πληροφοριοδύτης μου με διαβεβαίωσε ότι πρόλαβε με την ψυχή στο στόμα να του ρίξει μια ματιά), συγκαταλέγονται και κάποια στοιχεία και πληροφορίες για τις σχέσεις του μακαρίτη Αθανασιάδη μ’ ενα μεγάλο κύκλωμα λαθρεμπορίου όπλων και ηρωίνης από την Κύπρο στη Δ. Ευρώπη και αντιστρόφως.

Στη συνέχεια με βάση τα στοιχεία αυτά επιχειρείται μία ανεπιτυχής εκ των προτέρων, θα έλεγα, εκδοχή: ο Αθανασιάδης είχε κάποια σημαντικά χρέη σε καζίνα της Δ. Ευρώπης. Έτσι οι επικεφαλής του κυκλώματος λαθρεμπορίου του ζήτησαν να “σπρώξει” περισσότερο τη δουλειά με τα όπλα και την ηρωίνη και για αντάλλαγμα θα έπαιρνε κάποια σημαντικά ποσά αλλά και την παραγραφή των χρεών. Οι ποσότητες όμως όπλων και ηρωίνης αυτή τη φορά ήταν τεράστιες σε σχέση με τις προηγούμενες. Ο Αθανασιάδης αρνήθηκε και πλήρωσε με τη ζωή του. Εδώ σταματάει το σενάριο αυτής της εκδοχής χωρίς να δίνονται εξηγήσεις για το μπέρδεμα της ΑΠ.

Στις 25.1.1985 κυβερνητικός παράγοντας (μέλος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ εννοείται) επαλήθευσε την ύπαρξη αυτών των σημαντικών πληροφοριών στα χέρια των διωκτικών αρχών. Δεν κατάφερε όμως κι αυτός με τη σειρά του να μου δικαιολογήσει την εμπλοκή της ΑΠ γιατί απλούστατα οι κατευθυντήριες γραμμές των ερευνών ήταν λαθεμένες εξαρχής και η οργάνωση δεν είχε την παραμικρή σχέση με τη δολοφονία. Αν και πραγματοποιήθηκε ένα ταξίδι-αστραπή του διοικητή Ασφάλειας Αθήνας Στέλιου Τζανάκη στην Κύπρο, στην ουσία οι διωκτικές αρχές δεν ενδιαφέρθηκαν σοβαρά για την αποκάλυψη του κυκλώματος λαθρεμπορίου πού δούλευε στον άξονα Λευκωσία – Αθήνα – Λονδίνο ή εν πάση περιπτώσει δραστηριοποιήθηκαν κατά κόρον ανάμεσα στα φρικιά των Εξαρχείων, αναζητώντας προφανώς “ψύλλους στ’ αχερα”.

Κι ας μην διαμαρτυρηθούν γι’ αυτή μου τη διαπίστωση: Ακόμη και οι πληροφορίες για το κύκλωμα λαθρεμπορίου ήταν αποτέλεσμα “ιδιωτικής πρωτοβουλίας” κι όχι δα κάποια φοβερή ανακάλυψη ελλήνων πρακτόρων πού πήγαν να ψάξουν σε άγνωστα μέρη. Εκεί ποτέ δεν πηγαίνουν ή όταν πάνε φροντίζουν αφού έρθουν σε επαφή με τα διαπιστευμένα μέλη του δικού τους κυκλώματος να προωθήσουν κάποιες νέες συμφωνίες παράνομων επιχειρήσεων. (Τα υπονοούμενα για ένα διεθνούς επιπέδου πράκτορα-αξιωματικό της πρώην Ασφαλείας Προαστίων πού ομιλεί απταίστως κάμποσες ξένες γλώσσες).

Για τις εξωδημοσιογραφικές ασχολίες και σχέσεις του μακαρίτη Αθανασιάδη δεν έχω ειδικούς λόγους να αμφιβάλλω. Πολλά είχαν ακουστεί κατά καιρούς ως φήμες στο δημοσιογραφικό χώρο και δε μας λέει η ΚΥΠ ιδιαίτερα καινούρια πράγματα. Οι φήμες, όλοι γνωρίζουν, κάπου έχουν βάση και δεν είναι αποτέλεσμα μόνο κακοήθειας. Άλλωστε σε τέτοια “χόμπι”, από λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών μέχρι λαθρεμπόριο πτωμάτων για κανιβαλικές νεκροφιλικές τελετές και σωματεμπορίες ανηλίκων, έχουν επιδόσεις, λίγο-πολύ, όλοι οι άνθρωποι της οποιασδήποτε εξουσίας. (Γι’ αυτό κι έχουν εφευρεθεί οι απαγορεύσεις και οι σκληρές τιμωρίες προς παραδειγματισμόν.Ο δημόσιος διασυρμός είναι επιβεβλημένος για κάποιον πού θα θελήσει να μαστουριάσει μ’ ένα τσιγαριλίκι ή να φυτέψει ένα “δεντράκι” για πάρτη του. Αποτελεί όμως αισχρή συκοφαντία όταν στρέφεται εναντίον καταξιωμένων — από ποιους άραγε; — προσωπικοτήτων πού επιδίδονται σε μεταφορές παράνομων εμπορευμάτων με πλοία ή νταλίκες).

Εκείνο πού με απασχολεί, δεν είναι τόσο το, αν ή οχι έκανε παρανομίες εν ζωή ο Αθανασιάδης, όσο με απασχολεί αυτό: Γιατί ή αστυνομία επιμένει στην εμπλοκή της Αντιστρατιωτικής Πάλης όταν είναι πλέον φανερό ότι ή δολοφονία είχε καθαρά πολιτική σκοπιμότητα η οποία έδειξε, γιατί και πώς, ωφελήθηκε η τότε ηττημένη από το ΠΑΣΟΚ δεξιά; Ή ΑΠ δεν είχε όφελος πολιτικό από τη δολοφονία και το παραμύθι ότι η ακροαριστερά έχει αόρατους δεσμούς με την ακροδεξιά, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μπορεί να γίνεται πιστευτό μόνο από χαζούς. (Πράγματι αν το παραμύθι πουλιόταν στις λαϊκές αγορές μαζί με τις ντομάτες θα γινόταν μπέστ-σέλερ).

Ο δολοφόνος του Αθανασιάδη ήταν ένας επαγγελματίας με τα ολα του και ή ενέργεια του λειτούργησε αμέσως ενισχυτικά για τη δεξιά. Κι αυτό συνέβαινε για πρώτη φορά, μέσα σε μια δεκαετία, μετά από δολοφονία πολιτικού προσώπου (Γουέλς – Μάλλιος – Μπάμπαλης – Πέτρου -‘ Αθανασιάδης – Τσάντες) και μάλιστα με τόσο φανερά αποτελέσματα. Η αιτία της δολοφονίας ήταν καθαρά πολιτική και στόχευε ξεκάθαρα να ενισχύσει την παραπαίουσα δεξιά παράταξη. Στο λαθρεμπόριο όπλων και ηρωίνης βρίσκεται πιθανά ή αφορμή, μόνο ή αφορμή όμως, και γιατί οχι, ίσως και η αποκάλυψη αυτής της βρομερής πολιτικής σκηνοθεσίας.

Το Σεπτέμβρη του 1983, αν θυμάμαι καλά, σ’ ένα ρεπορτάζ για την υπόθεση “ΝΤΟΡΙΣ” είχα αναφερθεί στο σπρώξιμο της ηρωίνης στην Ελλάδα από την DΕΑ και στις διασυνδέσεις της υπηρεσίας αυτής με την Ασφάλεια Προαστίων. Μετά από έντονες διαμαρτυρίες των Αμερικανών ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιάννης Σκουλαρίκης ενώπιον όλων των διαπιστευμένων συντακτών στο υπουργείο με είχε κατηγορήσει τότε ότι “υποσκάπτω την Εθνική Ασφάλεια της χώρας” με oσα γράφω. Λίγες μέρες αργότερα κατέθετα επί πέντε ώρες στον τότε αρχηγό της Χωροφυλακής Μπριλλάκη πού διενεργούσε την Ε.Δ.Ε. (Ένορκη Διοικητική Εξέταση).

H ιστορία αυτή έκλεισε κατόπιν “εντόνου αντιδράσεως” πολλών αξιωματικών της Χωροφυλακής μερικοί από τους οποίους συνεχίζουν να “μεριμνούν” για την “ήσυχίαν, τάξιν και ασφάλειαν” του ελληνικού λαού, εκτελώντας πιστά τις εντολές πού άρχονται κατευθείαν από τα γραφεία της ΟΙΑ στις ΗΠΑ Υπενθυμίζω λοιπόν και πάλι στον κ. Σκουλαρίκη ότι η DRUGS ENFORSMENT ADMINISTRATION (DEA) είναι η αμερικανική υπηρεσία πού διατηρεί τον πλήρη έλεγχο στη διακίνηση ηρωίνης και κοκαινης και στην Ελλάδα. Διατηρεί γραφεία μέσα στην Αμερικάνικη Πρεσβεία στην Αθήνα και άριστες σχέσεις με τους επιχειρηματίες περιωπής της ελληνικής αστικής τάξης πού επιδίδονται σε εμπόριο ηρωίνης και κοκαΐνης στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μερικοί άνθρωποι της DEA, πού, τι κοροϊδία, στα ελληνικά σημαίνει Υπηρεσία Καταπολέμησης των Ναρκωτικών, έχουν άριστες σχέσεις με χαρτοπαικτικές λέσχες και καζίνα…

Όσο για το λαθρεμπόριο όπλων στο όποιο φέρεται αναμειγμένος ο μακαρίτης Αθανασιάδης, εδώ τα πράγματα είναι περισσότερο μπερδεμένα. Βάλτε τις λέξεις, Κύπρος, χούντα, ακροδεξιοί, πραξικόπημα, ΠΑΣΟΚ, Αμερικάνοι, και είσαστε μέσα στο νόημα. Για περισσότερες πληροφορίες στα κεντρικά της CΙΑ, και δεν κάνω καθόλου μα καθόλου πλάκα. Πλάκα κάνει ή αστυνομία πού θέλει να πιστέψουμε ότι η Αντιστρατιωτική Πάλη σκότωσε τον Αθανασιάδη. Έτσι, επειδή το πίστεψε αυτή…

Κι αν ολα αυτά φαίνονται αδιανόητα ή περίεργα στον κ. Σκουλαρίκη θάθελα να τον πληροφορήσω — αν δεν τον έχουν ήδη πληροφορήσει οι υπασπιστές του — για κάποιες τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο των αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. πού υπηρετούν απευθείας τα συμφέροντα της CΙΑ: Μέσα στο πρώτο 10ήμερο του Φλεβάρη του 1985 σε σπίτι αξιωματικού της ΕΛ.ΑΣ. μαζεύτηκαν ένα βράδυ κάμποσοι αστυνομικοί και άλλοι πράκτορες της CΙΑ για να συζητήσουν με ποιό τρόπο θα γίνει δυνατή ή μετάθεση αξιωματικού της πρώτης Ασφάλειας Προαστίων σε θέση-κλειδί της ΚΥΠ.ο αξιωματικός αυτός έχει άμεση σχέση με την αμερικάνικη DΕΑ και την CΙΑ, έχει αναμειχθεί σε λαθρεμπόριο ναρκωτικών και αγαλμάτων της μινωικής εποχής ενώ έχει ήδη κατηγορηθεί έμμεσα αλλά δημόσια από συνάδελφο του για υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος κι αρκετές άλλες βρομοδουλειές. Τελικά, όπως έμαθα, αυτό το καθίκι κατάφερε να μετατεθεί στην ΚΥΠ με τη βοήθεια φίλου του υπουργού πού ως εκ θαύματος είναι και φίλος του υπουργού Δημόσιας Τάξης. Αυτά νομίζω είναι αρκετά προς το παρόν…

“Ύστερα υπάρχει κι ένα σοβαρότατο ακόμη σημείο στην όλη υπόθεση Αθανασιάδη, για το όποιο πολλοί γνωρίζουν αλλά κανείς μέχρι τώρα δεν τόλμησε ν’ ασχοληθεί: οι ιδιαίτερες σχέσεις του Τζώρτζη Αθανασιάδη με τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή.Ο μακαρίτης ήταν βέβαια εκδότης μιας καθεστωτικής καθημερινής εφημερίδας και όπως όλοι οι συνάδελφοι του μπορούσε να προσεγγίζει τον Κ. Καραμανλή. Στην προκειμένη περίπτωση όμως ή σχέση δεν ήταν τυπική-επαγγελματική αλλά εντελώς διαφορετικού επιπέδου και καθόλου τυχαία.

Ποια σημασία έχει όμως στην υπόθεση της δολοφονίας; Κάποιοι, (γνωστά ονόματα) λίγο καιρό μετά την επιχείρηση της Οδού Πειραιώς, “σιγοψιθύρησαν”, τόσο ώστε να τους ακούσουν, για μια “δυναμική παρέμβαση τον Προέδρου της Δημοκρατίας στην υπόθεση Αθανασιάδη”. Και η “παρέμβαση” αυτή φάνηκε καθαρά μέσα στο καλοκαίρι του 1983. Ήταν Τρίτη πρωί, στον 7ο όροφο του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Συντάκτης φιλοκυβερνητικής εφημερίδας τόλμησε να ρωτήσει τον υπουργό “μήπως οι έρευνες έχουν μπλοκαριστεί από την παρέμβαση Καραμανλή, όπως τουλάχιστον κυκλοφορεί;”. Λίγο ακόμη να επέμενε και θα είχε “πετάξει” από τον 7ο όροφο στο πάρκινγκ του υπουργείου! Μάρτυρες αυτού του επεισοδίου οι παρευρισκόμενοι αστυνομικοί συντάκτες όλων των αθηναϊκών εφημερίδων.

Ο Κ. Καραμανλής ξεσπά σε λυγμούς μέσα στο γραφείο του Τζώρτζη Αθανασιάδη

Τα χοντρά παιγνίδια της εξουσίας δυστυχώς γίνονται γνωστά αφού πεθάνουν και οι τελευταίοι πολιτικοί κληρονόμοι των πρωταγωνιστών. Έτσι τις λεπτομέρειες αυτής της “δυναμικής παρέμβασης” τις γνωρίζουν προς το παρόν ελάχιστα ανώτατα στελέχη της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα. Τις γνωρίζουν όμως και ελάχιστοι άλλοι. Αυτοί οι τελευταίοι, δυστυχώς, τυχαίνει να γνωρίζουν πολύ καλά ότι μερικά “αυτοκινητιστικά δυστυχήματα” είναι σκηνοθετημένα από τους επαγγελματίες υπονομευτές της δημοκρατίας. Και σιωπούν γιατί όπως και νάχει ή γνωστή κόλαση της ζωής είναι πιο γλυκιά από τη ζωή στην άγνωστη κόλαση του “άλλου κόσμου”…

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στις αστυνομικές απόψεις. Κάτι τους μυρίζει, κάτι τους βρομάει, αλλά ενώ το ψοφίμι είναι σχεδόν μπροστά τους επιμένουν να μην το βλέπουν. Σε μια πολύωρη συζήτηση πού έγινε μέσα στο Γενάρη του 1985 με ανώτερο αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ. βγήκε κάτι ενδιαφέρον. ο συνομιλητής μου ήταν σε θέση να γνωρίζει λεπτομέρειες για την υπόθεση Αθανασιάδη αφού έχει ασχοληθεί προσωπικά μ’ αυτήν. Έτσι λοιπόν από τα τελευταία νέα του “μετώπου” φαίνεται ότι:

1. Η αστυνομία πιστεύει πώς ή ΑΠ αναγκάσθηκε την τελευταία στιγμή να δώσει στη δημοσιότητα τη διαψευστική “ανακοίνωση-καταγγελία” για μη ανάμειξη της στη δολοφονία και αφού προηγουμένως εκτίμησε τις επιπτώσεις πού θα είχε η ανάληψη της ευθύνης. Η αστυνομία μάλιστα φέρεται να έχει στα χέρια της σημαντικά στοιχεία για τους συντάξαντες τη διαψευστική προκήρυξη, πού όμως δεν είναι αξιοποιήσιμα αφού σε μια τέτοια περίπτωση θα αποκαλυπτόταν ο πληροφοριοδότης. Σ’ αυτά συγκαταλέγονται τα ονόματα αυτών πού την έγραψαν και ο τόπος συνάντησης τους.

2. Ο δολοφόνος του Αθανασιάδη “κατοικοέδρευε” παλιότερα στην πλατεία Εξαρχείων και συγκαταλέγεται στην παρέα πού ίδρυσε την ΑΠ. Στή συνέχεια όμως αδρανοποιήθηκε μέσα στην Οργάνωση, και αργότερα αποφάσισε να σκοτώσει τον εκδότη της Βραδυνής. Κατά την ίδια άποψη ο δολοφόνος είναι μάλλον ηρωινομανής και η δολοφονία ήταν μια εκδούλευση για το δώρο πού πήρε από τους ηθικούς αυτουργούς.

3. Η αστυνομία θα προχωρούσε στη σύλληψη των συντακτών της διαψευστικής προκήρυξης της ΑΠ αλλά αυτό δε θα ωφελούσε — κατά την άποψη της — σε τίποτα τις έρευνες για την ανακάλυψη του δολοφόνου. Κι αυτό γιατί αφού ο δολοφόνος δε μετείχε ενεργά στη δραστηριότητα της Οργάνωσης, έδινε κιόλας ένα άλλοθι στους συντάκτες της προκήρυξης πού αρνιούνταν τη δολοφονία. Άλλωστε η αστυνομία είναι σίγουρη ότι οι συντάκτες της προκήρυξης αυτής ακόμη κι αν συλλαμβάνονταν, σε καμιά περίπτωση δε θα έδιναν τις σχετικές πληροφορίες πού χρειάζονταν οι διωκτικές αρχές, αφού έτσι κι αλλιώς, μεταξύ τους τουλάχιστον, αισθάνονταν κατευχαριστημένοι με τη δολοφονία όπως και το δήλωσαν δημόσια.

4. Η ΑΠ είχε πολλά “πάρε-δώσε” με δεκάδες άτομα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, των αυτόνομων και των αναρχικών, των οποίων τα στοιχεία και τις επαφές γνώριζαν οι διωκτικές αρχές. Αν λοιπόν δε διέψευδε την ανάληψη ευθύνης, τότε ολα αυτά τα άτομα θα είχαν σοβαρές επιπτώσεις κι ίσως έβγαινε κάποια άκρη για τα εκτελεστικά όργανα.

Οι ισχυρισμοί αυτοί, κατά τη γνώμη μου, δε στέκουν σε καμιά περίπτωση. Γιατί απλούστατα όταν ή αστυνομία μιλάει για “γνωστά στοιχεία κι επαφές” έχει κατά νου ένα πολιτικό χώρο πού δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την εκδοτική ομάδα της Αντιστρατιωτικής Πάλης. ο χώρος αυτός είναι ή “Επιτροπή για το Στρατό”, η “Επιτροπή για τα δικαιώματα των φαντάρων”, οι “Επιτροπές Στρατιωτών – Ναυτών – Σμηνιτών” καθώς και κάμποσα άτομα πού ανήκουν στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, των αυτόνομων και των λεγόμενων αναρχικών.

Ο χώρος αυτός όμως έχει κριτικαριστεί σκληρά από την Αντιστρατιωτική Πάλη και δεν έχει, τα δύο τελευταία χρόνια τουλάχιστον, οποιαδήποτε πολιτικοϊδεολογική σχέση μαζί της. Άλλωστε αυτή η ανυπαρξία σχέσης αποδείχτηκε και με τις δεκάδες προσαγωγές ατόμων στην Ασφάλεια μετά τη δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη.

Εδώ βέβαια υπάρχει ένα αξιοπρόσεκτο σημείο: Μήπως ακόμη και σήμερα κάποιοι αστυνομικοί πιστεύουν ότι όποιος διαβάζει Αντιστρατιωτική Πάλη μπορεί να είναι και ο δολοφόνος του εκδότη της Βραδυνής; Αν υπάρχουν τέτοιοι, δεν έχουν παρά να καλέσουν για ανάκριση τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, τον αναπληρωτή υπουργό Εθνικής Άμυνας, μερικές δεκάδες δημοσιογράφους, μερικές εκατοντάδες στρατιώτες και μερικές χιλιάδες φοιτητές και διανοούμενους…

Τελικό συμπέρασμα: Η αστυνομία ακόμη και σήμερα συνεχίζει να παίζει σ’ ένα παιχνίδι πού ξεκίνησε ειδικά για να κερδίσουν αυτοί πού το άρχισαν. Κι αυτό το παιχνίδι είναι πολιτικό κι ομολογώ από τα επικινδυνότερα πού έχουν παιχτεί ή άρχισαν να παίζονται μέσα στην πρώτη μεταπολιτευτική δεκαετία. Ο Αθανασιάδης θα μείνει στην ιστορία ως θύμα ενός βρομερού πολιτικού εγκλήματος πού διαπράχθηκε για να περισωθεί ο,τι ήταν δυνατόν από τη χαμένη τιμή της ηττημένης παράταξης του… Ξυπνήστε κωλογλύφτες της έκπορνευμένης δημοκρατίας πρίν έρθει και ή δική σας σειρά. Γιατί δυστυχώς οι νταβατζήδες της εξουσίας δε μοιάζουν σε τίποτα με τους βλαχοκυριλέδες της οδού Αθηνάς εκτός από το ότι και οι δύο διαχειρίζονται και κατευθύνουν πουτάνες…

Πηγή: kourdistoportocali.com