Ένας «βουλιμικός των δημοσίων σχέσεων» ανέβηκε σκαλί-σκαλί τα ολισθηρά σκαλοπάτια της εξουσίας…
του Βενσάν ντε Φελιγκόντ (Δημοσιογράφος, συνεργάτης της γαλλικής εφημερίδας La Croix)
Η πολιτική είναι αυτή που είναι και έτσι θα πρέπει κανείς να την αντιλαμβάνεται. Να λοιπόν που ο «συμπαθέστερος πολιτικός του Λουξεμβούργου» εκθρόνισε τον «ικανότερο». Ο φιλελεύθερος Ζαβιέ Μπετέλ έλαβε επισήμως την Παρασκευή 26/10 από τον Μεγάλο Δούκα Ερρίκο την εντολή να ηγηθεί της επόμενης κυβέρνησης του Λουξεμβούργου. Αν, όπως προεξοφλείται, κατορθώσει να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης στις προγραμματικές δηλώσεις που θα παρουσιάσει ως τα μέσα Δεκεμβρίου από κοινού με τους νέους του συμμάχους –τους Σοσιαλδημοκράτες του LSAP και τους Πράσινους– θα τεθεί ένα τέλος στην περίοδο της «βασιλείας» του αμετακίνητου Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ. Κατά ειρωνικό τρόπο, όπως φαίνεται θα αναλάβει την πρωθυπουργία σε ηλικία 40 ετών, την ίδια ακριβώς που είχε ο προκάτοχός του όταν ανέλαβε για πρώτη φορά την πρωθυπουργία το 1995.
Ως ποινικολόγος που αναλάμβανε χωρίς δισταγμό την υπεράσπιση απλών ανθρώπων, ο Ζαβιέ Μπετέλ δεν είναι ακριβώς ένας άγνωστος. Το 1999, σε ηλικία 26 ετών, έγινε γνωστός ως ο νεότερος βουλευτής της χώρας. Έκτοτε, αυτός ο «βουλιμικός των δημοσίων σχέσεων» –που για πολύ καιρό υποτιμούνταν συστηματικά– ανέβηκε σκαλί-σκαλί τα σκαλοπάτια της πολιτικής σταδιοδρομίας, έως ότου το 2011 εξελέγη δήμαρχος της πρωτεύουσας, μέσα στην γενική κατάπληξη. Κατά την διάρκεια της θητείας του κατόρθωσε να ξαναζωντανέψει το κέντρο της πόλης, που μετά το πέρας της λειτουργίας των γραφείων μετατρεπόταν σε πραγματική «νεκρή ζώνη».
Ωστόσο, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Μαρκ Βανακέρ, ο Μπετέλ «επωφελήθηκε κυρίως από την πολιτική απρονοησία του Χριστιανικού Κοινωνικού Λαϊκού Κόμματος CSV (του κόμματος του Γιουνκέρ) να αναζητήσει προεκλογικά κυβερνητικούς συμμάχους». Διότι, παρά την απώλεια τριών εδρών, το CSV παρέμεινε μακράν το μεγαλύτερο κόμμα της χώρας, καταλαμβάνοντας 23 έδρες επί συνόλου 80 –έναντι 13 των φιλελεύθερων του Δημοκρατικού Κόμματος (+4 σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές), επίσης 14 των Σοσιαλδημοκρατών του LSAP (όσων και στην προηγούμενη Βουλή) και 6 των Πρασίνων (που απώλεσαν 1 έδρα). Τελικά, αυτοί οι τελευταίοι θεώρησαν ότι όφειλαν να αξιοποιήσουν την ευκαιρία και να συνάψουν μία τρικομματική κυβέρνηση προκειμένου να «σκοτώσουν τον πατέρα» της λουξεμβουργιανής πολιτικής.
Υπό τον Ζαβιέ Μπετέλ –που έχει παραδεχθεί δημοσίως ότι είναι ομοφυλόφιλος, όπως επίσης ομοφυλόφιλος θα είναι και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησής του– η μελλοντική κυβέρνηση αναμένεται κυρίως να μεταρρυθμίσει το Λουξεμβούργο όσον αφορά στην κοινωνική σφαίρα, θεσμοποιώντας π.χ. τους γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων και καθιστώντας ευκολότερες της αμβλώσεις. Κατά τα άλλα, πολλοί παρατηρητές αναμένουν να δουν να αμφισβητούνται τα «πρωτόκολλα» που συνδέουν την Εκκλησία με το Κράτος –σε ένα καθεστώς ανάλογο με την «συναλληλία» που ισχύει στην Αλσατία της Γαλλίας– και να αντικαθίσταται η διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία από ένα μάθημα «ηθικής».
Εντούτοις, ο Ζαβιέ Μπετέλ δεν φαίνεται πως θα απαλλαγεί της παρουσίας του Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ. «Δεν νοιώθω καθόλου σαν υποψήφιος συνταξιούχος και δεν προτίθεμαι να αποσυρθώ από την πολιτική, ίσα-ίσα», δήλωσε σχετικά ο πρώην πρωθυπουργός, που είναι γνωστό πως «ό,τι λέει το κάνει». Εκτός βέβαια αν, αυτός που συνέβαλε ουκ ολίγες φορές στην συνεννόηση Γάλλων και Γερμανών, κληθεί να υπηρετήσει σε κάποιο ευρωπαϊκό πόστο. Αλήθεια, η θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι διαθέσιμη!
Αθανάσιος Παπανδρόπουλος
