Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Χ. ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ
Η κυβέρνηση των συντεχνιών, της δημοσιοϋπαλληλίας, των συνταξιούχων και του παρασιτικού υπόκοσμου πρέπει να εντείνει τις προσπάθειές της ώστε αύριο να …μην υπάρχει ούτε μία θέση εργασίας
Έχουμε ξαναγράψει ότι τελευταία σκοτούρα της κυβέρνησης Συριζανέλ είναι η ανάπτυξη, οι επενδύσεις και η καταπολέμηση της ανεργίας. Μπροστά στην «δύναμη» που αντιπροσωπεύουν για την ίδια και την παραμονή της στην εξουσία τα αντιπαραγωγικά και αντιδραστικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, όλα τα άλλα έρχονται σε πολύ κατώτερη μοίρα.
Γι αυτό και η κυβέρνηση ποσώς νοιάζεται για τις επιχειρήσεις που μεταναστεύουν. Πάνω στο θέμα αυτό, εξάλλου, ο διευθύνων σύμβουλος της Endeavor Hellas, Χάρης Μακρυνιώτης, έγραψε το ακόλουθο καυστικό άρθρο στο site Euro2day.gr αναφορικά με τις ελληνικές επιχειρήσεις που, απογοητευμένες, ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους:
«Σοκ προκάλεσε πρόσφατη έρευνα της Endeavor, σύμφωνα με την οποία 4 στις 10 ελληνικές επιχειρήσεις εξετάζουν το ενδεχόμενο μεταφοράς έδρας στο εξωτερικό. Το σοκ προέρχεται κυρίως από το γεγονός ότι 5 στις 10 δήλωσαν ότι δεν εξετάζουν τέτοιο ενδεχόμενο –η δέκατη έχει ήδη μεταναστεύσει.
»Απορημένο το πανελλήνιο αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν μία ελληνική επιχείρηση να επιμένει να κρατά την έδρα της στην χώρα. Προσπαθώντας να ερμηνεύσουν με λογικά επιχειρήματα τούτη την μεταφυσικά ανεξήγητη συμπεριφορά, κάποιοι έσπευσαν να την αποδώσουν σε κίνητρα πατριωτικά. Άλλοι μίλησαν για λανθάνουσες μαζοχιστικές συμπεριφορές.
Για ανασφάλειες προερχόμενες από την παιδική ηλικία, που ωθούν ορισμένους Έλληνες επιχειρηματίες να πιστεύουν ότι “μπορούν να καταφέρουν το ακατόρθωτο”. Κάποιοι προτάσσουν μία περισσότερο θεολογική προσέγγιση –ότι “όλα για κάποιον λόγο συμβαίνουν”. Μερικοί, τέλος, μιλούν για συνομωσία των σιωνιστών μασόνων, που παραμένουν ώστε –εκ των έσω– να επιβάλουν την ακραία νεοφιλελεύθερη ατζέντα τους.
»Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι βέβαιο: το ότι 5 στις 10 επιχειρήσεις επιθυμούν ακόμη την παραμονή τους στην χώρα όχι μόνον είναι ανεξήγητο, αλλά και εντελώς απαράδεκτο και ανεπαρκές. Ως χώρα, ως κυβέρνηση, ως πολιτικό σύστημα, ως λαός και έθνος ανάδελφο, δεν πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε. Ο αγώνας μας πρέπει να συνεχιστεί μέχρι καμμία ελληνική επιχείρηση να μην επιθυμεί να μείνει στην Ελλάδα.
Όλοι μαζί, αλληλέγγυοι και ΜΚΟ, πρέπει να εντοπίσουμε αυτές τις 5 στις 10 επιχειρήσεις και να τις κυνηγήσουμε ανελέητα, μέχρι να εκμηδενίσουμε οποιαδήποτε πιθανότητα επιβίωσής τους. Τα νέα μέτρα και η εντεινόμενη υπερφορολόγηση κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση. Η ανυπαρξία οποιασδήποτε αναπτυξιακής ατζέντας είναι και αυτή ένα καλό πρώτο βήμα. Ήδη, το ποσοστό των επιχειρήσεων που επιθυμούν να φύγουν διπλασιάστηκε σε σχέση με το αντίστοιχο του Ιουλίου 2015.
»Έχουμε όμως αρκετό δρόμο μπροστά μας. Ο αγώνας συνεχίζεται. Ξεμπερδεύουμε με τις επιχειρήσεις, εξασφαλίζουμε την ανεργία του αύριο».
Παν περαιτέρω σχόλιο περιττεύει…
