Η δραματική διολίσθηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας της Τουρκίας με το ευρώ (η μεγαλύτερη από την κυκλοφορία του ευρώ) και η μεγάλη πτώση έναντι του δολαρίου, αποτελεί μέρος των συνεπειών της αλλαγής στη νομισματική πολιτική των ΗΠΑ (αύξηση επιτοκίων) καθώς η αναχρηματοδότηση των δολαριακών δανείων τόσο από τις εγχώριες όσο και από τις ξένες επενδύσεις στη χώρα έχει οδηγήσει σε μεγάλη “φυγή” κεφαλαίων. Και κατά συνέπεια σε δραματική διολίσθηση της λίρας την οποία, η υπό την καθοδήγηση Ερντογάν Κεντρική Τράπεζα αποδίδει σε διεθνή… χειραγώγηση.
Τα αλλεπάλληλα τρομοκρατικά γεγονότα έχουν προκαλέσει μεγάλη επιδείνωση της κατάστασης στον τουρισμό και στο ήδη κατακόρυφα αυξανόμενο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Οι τεράστιες δαπάνες λόγω της εμπλοκής στον πόλεμο στην Συρία και το Β. Ιράκ έχουν σχεδόν διαλύσει τον κρατικό προϋπολογισμό. Και επιπλέον η άσχημη αυτή συνδυαστική συγκυρία προβλέπεται να έχει μεσομακροπρόθεσμο χαρακτήρα καθώς το διεθνές περιβάλλον δεν ευνοεί μια αλλαγή της τάσης. Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης το θέμα των προοπτικών της τουρκικής οικονομίας αποτελεί κεντρικό θέμα στη συνεδρίαση του ΔΣ του ΔΝΤ.
Στις Βρυξέλλες και ειδικά στην Κομισιόν δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν ότι “η Τουρκία χρειάζεται τα χρήματα της Ε.Ε.” και για τον λόγο αυτό εμφανίζονται συγκρατημένα αισιόδοξοι ακόμα και για τις συνομιλίες στη Γενεύη, παρ’ ό,τι θεωρούν πως η διάρκειά τους είναι κάτι που δεν μπορεί προς το παρόν να εκτιμηθεί και να προβλεφθεί. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η “συγκρατημένη αισιοδοξία” στο περιβάλλον της Κομισιόν, δεν φαίνεται να υιοθετείται από την πλευρά του Βερολίνου, από την πλευρά του οποίου διπλωματικοί κύκλοι…συνιστούν μεγαλύτερη προσοχή στις εξελίξεις που αφορούν στο εξαιρετικά ασταθές πολιτικό περιβάλλον που κινείται ο Ερντογάν. Σε κάθε περίπτωση φαίνεται πως ο απρόσκλητος επισκέπτης της κρίσης έχει εισάγει νέες σκιώδεις μεταβλητές που επηρεάζουν τις εξελίξεις ακόμα και στη διαδικασία διαπραγμάτευσης της Γενεύης.
