Η αθλιοτητα αυτή της λογοκρισιας και φιμωσης, προφανώς με παρεμβαση ειτε εγχώριων προδοτών της πατριδας τους ειτε Τούρκων δεν πρέπει να περασει ετσι.
Σας καλώ να γεμισετε το facebook με διαμαρτυρίες για το πρωτοφανές φίμωμα. Η δικτατορία των χειριστών του διαδικτύου και των ομοιδεατών τους δεν πρέπει να περασει έτσι.Σε πείσμα της λογοκρισίας του διαδικτύου και των εγχώριων και ξένων υπηρετών του και της τουρκικής βαρβαρότητας ανεβάζω ξανα το άρθρο μου για την Αγία Σοφία. Και αν το ξανασβήσουν θα το ξαναανεβάσω μεχρι να μου κλείσουν το λογαριασμό. Και τότε να δούμε πόσοι είναι δημοκράτες και πατριώτες σ αυτή τη χώρα.
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΛΟΓΟΚΡΙΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ούτε Αγία έχουμε, ούτε Σοφία.
“Αφού οι Ελληνες έχουν αποκοπεί από τις ρίζες τους, Κνωσσό, Μυκήνες, Απέλλα, Ακρόπολη, Αγιά Σοφιά, με την αρρωστημένη δήθεν μαρξιστική υποκουλτούρα, που έχει εξοβελίσει την ιστορικά τεκμηριωμένη συνέχεια του έθνους τους από τα σχολεία και τα ΑΕΙ, κάθε βάρβαρος γείτονας μπορεί να τους φτύνει ανενόχλητος.
Και να τους φτύνει ο πιο απολίτιστος λαός του κόσμου, που στα 600 χρόνια παρουσίας στήν κατακτημένη περιοχή που ζεί δεν έχει παράξει ΟΥΤΕ ΕΝΑ δείγμα πολιτισμού, ζώντας στα αρχιτεκτονήματα των λαών που κατέσφαξε, αντιγράφοντάς τα, πλέκοντας, γνέθοντας, ζωγραφίζοντας αυτά που έκλεψε από τους αυτόχθονες και τους γείτονες που κατέσφαξε, και προσευχόμενος στα ακριβή αντίγραφα των ναών που εσύλησε. Παρουσιάζοντάς τα για δικά του.
Ο πιο βάρβαρος εν ζωή λαός του πλανήτη, που ζεί με τη βία και για τη βία σε βάρος όλων των γειτόνων και των αυτοχθόνων, που δεν έχει μάθει ποτέ τι θα πεί δημοκρατία και που ζεί σε μια διαρκή στρατοκρατική δικτατορία επί 600 χρόνια, αντιμετωπίζεται από τις δειλές, ανάξιες, φοβικές ελληνικές κυβερνήσεις σαν άκακο αρνί ή σαν γιγαντιαίος λύκος, ενώ δεν είναι παρά ένα συνονθύλευμα θρασύδειλων, που υποχωρεί τρέχοντας κάθε φορά που βρίσκει μπροστά του λαούς και στρατούς οργανωμένους και αποφασισμένους.
Ένας λαός μοναδικός που μισείται από όλους ανεξαιρέτως τους γείτονές του, από όλους τους Άραβες και από όλους τους ομόθρησκούς του πλήν Πακιστανών.
Αυτός ο λαός και οι ηγέτες του, που καταλαβαίνουν και σέβονται μόνο μία γλώσσα, αυτή της πυγμής, αντιμετωπίζονται ως φόβητρα από τις δειλές και ανάξιες ελληνικές κυβερνήσεις. Οι οποίες ξερριζώνουν τα ελληνόπαιδα από τις πατριωτικές τους ρίζες, υποτάσσοντας την παιδεία στα σχολεία και στα πανεπιστήμια σε ένα τυφλωμένο από φανατισμο, τάχα διεθνιστικό και έτσι ανιστόρητο καθηγητικό κατεστημένο, διδάσκοντας την ασυνέχεια του ελληνικού έθνους (με την Επιτροπή Αγγελοπούλου να ετοιμάζεται να εμφυσήσει αυτή την αρρωστίλα σε όλο το λαό) και κόβοντας τα Ομηρικά, τον Περικλή, την ελληνικότητα του Βυζαντίου από τη μετεπαναστατική Έλλάδα. Διδάσκοντας διαρκώς το φόβο του 1897 ως πρότυπο. Μάλιασε η γλώσσα τους μ αυτό.
Όλοι αυτοί δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να λειτουργούν σαν πέμπτη φάλαγγα στήν πολιτική και στα σχέδια της Άγκυρας. Που θέλει απέναντι έναν λαό ευνουχισμένο και αποβλακωμένο σε μιά νεοφιλελεύθερη και μαρξιστική ανθρωπολογική μάζα με αποκλειστικές αξίες τα λεφτουδάκια και την επιβιωσούλα. Γιατί και οι δυό αυτές απόψεις έχουν κοινή μήτρα. Κατάντημα προγόνων φτωχών, που είχαν την τιμή και την υπόληψη και την υπερηφάνεια πιο πάνω από την καλοπέραση.
Οι Έλληνες δεν απειλούνται από τα τουρκικά στίφη. Από τους Έλληνες κυβερνήτες τους και εκπαιδευτές τους απειλούνται. Δεν έχουν καμιά αξιοπρέπεια ως λαός με ιστορία και πολιτισμό πάνω από 4.000 χρόνια στη λεκάνη της Μεσογείου. Καμιά γνώση για τις ρίζες τους και τις υποχρεώσεις οπου εγείρουν αυτές οι ρίζες απέναντι στούς εαυτούς τους, τους άλλους λαούς της γής και τους γείτονες. Καμιά πυγμή και αξία.
Δέντρα χωρίς βαθειές ρίζες.
Αυτό διδάσκονται ότι είναι, αλλά και να είναι, οι νεοέλληνες. Γιαυτό έχουν καταντήσει καρπαζοεισπράκτορες της εγχώριας, γειτονικής και διεθνούς σκηνής εδώ και δεκαετίες. Αναξιοπρεπείς και τρεμάμενοι από το φόβο τους. Ψάχνοντας να βρούν πώς θα κυκλοφορούν σκυμμένοι για να καταναλώνουν, αντί να περπατάνε όρθιοι μαχόμενοι σε κάθε πόλεμο. Επειδή η ζωή είναι ένας διαρκής πόλεμος. Και για μοναδικό βραβείο έχει την αυτοεκτίμηση, τη γενναιότητα και την αξιοπρέπεια.
Που έχεις και που έχεις διδάξει.
Μ’ αυτά σε θάβουν οι δικοί σου.
Αλλιώς, σε θάβουν οι άλλοι.”
.
Γιώργος Παπαδόπουλος Τετραδης
