Του Κρεσέντσιο Σαντζίλιο*
Για το Κυπριακό, ένα είναι πάντα το πρόσταγμα, μονότονο πια έπειτα από τόσα χρόνια και μονότονη πια και η απραξία που ακολουθεί: ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο κατοχικός ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, ο αντιπρόσωπος του ΟΗΕ, ο αντιπρόσωπος της ΕΕ, οι ηγέτες μεγάλων ή μικρών χωρών, ο Έλληνας Προθυπουργός, ο Τούρκος Πρόεδρος, ο…ο…ο…: οι πάντες μια λέξη έχουν στο στόμα! Λύση! Λύση! Και πάλι λύση!
Ποια είναι όμως η «λύση»; τι εννοεί ο καθένας προφέροντας αυτή τη μαγική λέξη; Διότι ο καθένας έχει στο μυαλό του ένα διαφορετικό «είδος» λύσης, έστω και μια απόχρωση διαφορετικού, ανάλογα με τα δικά του πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και κριτήρια και προτιμήσεις ή τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και προτιμήσεις της πλευράς που υποστηρίζει.
Για τον ένα, το αποτέλεσμα της λύσης είναι άμεσο, για το άλλο είναι έμμεσο. για τον ένα το θέμα είναι κυρίως πολιτικό, για τον άλλο είναι οικονομικό, για τον τρίτο είναι και τα δυο, και πάει λέγοντας. Και βέβαια ο καθένας «βλέπει» μια λύση που να ταιριάζει όσο γίνεται περισσότερο στα καλούπια του. Ας αφήσουμε όμως τί επιθυμεί ή/και επιδιώκει ο κάθε τρίτος, κάτι για το οποίο κανονικά καθόλου δεν πρέπει να ασχολούνται τα δυο ενδιαφέροντα μέρη στη Κύπρο και ας δούμε τις δυο κυριότερες παραμέτρους από τις οποίες θα πρέπει να ξεκινήσει και να τροφοδοτηθεί κάθε συζήτηση και εξέταση απόψεων για να καταλήξει σε μια απόφαση.
Η μια παράμετρος είναι η σημερινή κατάσταση πραγμάτων. Η δεύτερη είναι η κατάσταση που θα δημιουργηθεί εφόσον υιοθετηθεί η προταθείσα (που μόνο την κατοχική δύναμη Τουρκία συμφέρει και που ο Αναστασιάδης ποτέ δεν έπρεπε να δεχθεί να συζητήσει) Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ). Ας δούμε λοιπόν τί προσφέρει η κάθε μια κατάσταση στους Ελληνοκύπριους και τί τους συμφέρει περισσότερο, και ως εκ τούτου ποια θα μπορούσε να είναι γι’ αυτούς η καλύτερη λύση, εφόσον θα έπρεπε να φτάσουμε επιτέλους σε κάποια λύση (ή και μη λύση!).
Σήμερα η Κύπρος είναι χωρισμένη στα δυο: απ’ τη μια πλευρά η Κυπριακή Δημοκρατία, με ελληνοκυπριακό πληθυσμό, ένα κράτος αναγνωρισμένο σε όλο τον κόσμο, διαπιστευμένο μέλος σε όλες τις διεθνείς οργανώσεις (πλην του ΝΑΤΟ λόγω Τουρκίας), ένα από τα 28 κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με περίπου 800.000 κατοίκους, με δική της ΑΟΖ και την δυνατότητα μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης στο μέλλον. Απ’ την άλλη, η λεγόμενη παράνομη “Τούρκικη Δημοκρατία Βορείου Κύπρου”, έργο της Τουρκίας που είναι και η μόνη χώρα στον κόσμο που την αναγνωρίζει, με πληθυσμό λένε 110.000 τουρκοκύπριους και 130.000 τούρκους έποικους και έναν τούρκικο στρατό κατοχής 40-45.000 ατόμων, χωρίς δική της ΑΟΖ, επιδοτούμενη από την Τουρκία, πάμπτωχη μολονότι κατέχει τα πιο εύφορα εδάφη της Κύπρου και σίγουρα ηθελημένα αφημένη απ’ την Τουρκία σε αυτές τις συνθήκες ύπαρξης για να έχει αυτή πάντα κάποιο λόγο για να τη κρατάει όμηρο των βουλήσεών της.
Η διχοτόμηση της Κύπρου σήμερα, και από το 1974, είναι de facto μια πραγματικότητα διά της δύναμης των όπλων. Απ’ αυτή τη διχοτόμηση το μόνο καλό είναι ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ανεξάρτητη, ελεύθερη, ικανή να συνάψει όποιες ωφέλιμες διεθνείς συμμαχίες επιθυμεί, έστω μέσα στη πειθαρχία που πρέπει να τηρήσει σαν συμβαλλόμενο μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα οικονομικά της συμφέροντα είναι ανεγνωρισμένα και η ίδια έχει την δυνατότητα να τα διαπραγματευτεί και να τα πραγματοποιήσει μέσα σε ένα πλέγμα σχέσεων που έχει την δυνατότητα και το δικαίωμα να ορίσει χωρίς να πάρει την άδεια κανενός ή χωρίς να υπάγεται στις θελήσεις άλλων(τουλάχιστον φανερά). Το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ενιαίο, συμπαγές, δομημένο για να λειτουργήσει όσο γίνεται καλύτερα έτσι ώστε η πολιτική, κοινωνική, οικονομική, θρησκευτική, πολιτιστική ζωή να μπορούν να εκτυλίσσονται αδιατάραχτα και ειρηνικά στα πλαίσια ενός νομοθετικού και κανονιστικού οργανισμού ικανού να λύσει όλες τις πιθανές δυσχέρειες σε ιδιωτικές και δημόσιες συναλλαγές.
Οι Ελληνοκύπριοι δεν εξαρτώνται από τρίτους (εκτός και εάν οι ίδιοι το δέχονται, ειδικά στα ανώτατα κυβερνητικά αξιώματα) και η δική τους πρόοδο ή όχι εξαρτάται μόνο από τον ίδιο τους τον εαυτό. Μπορούν να μετακινηθούν και να εγκατασταθούν οπουδήποτε θελήσουν και για όσο χρονικό διάστημα επιθυμούν. Μπορούν να αγοράσουν και να πουλήσουν οτιδήποτε θέλουν και οπουδήποτε αυτό κι αν βρίσκεται, να ακολουθήσουν παντού σχολικές/φοιτητικές/επαγγελματικές σταδιοδρομίες και για όσο χρονικό διάστημα θέλουν.
H δικαιοσύνη στην Κ.Δ. είναι ενιαία και δεν εξαρτάται από ξένες παρουσίες και αποφάσεις. Η εκτελεστική εξουσία είναι ενιαία, η διοίκηση είναι ενιαία, η άμυνα είναι ενιαία, το σύστημα υγείας είναι ενιαίο, το νομικό και το φορολογικό σύστημα είναι ενιαίο. Τελικά υπάρχει ένα οργανωμένο σύνολο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό, όχι τέλειο (πουθενά δεν υπάρχει η τελειότητα) αλλά αρκούντως επαρκές για να λειτουργήσει παραγωγικά.
Ένα άλλο πλεονέκτημα της Κυπριακής Δημοκρατίας σήμερα είναι ότι έχει την δυνατότητα να παράγει ανεξάρτητη πολιτική και οικονομική δράση. Ειδικά δε σε ό, τι αφορά την ΑΟΖ της, μπορεί να οργανώσει ενδιαφέρουσες συμβάσεις ειδικά με χώρες ομόρων ΑΟΖ (Ελλάδα, Ισραήλ, Αίγυπτος) με πολύ ενδιαφέρουσες προοπτικές εκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου πλούτου και αμοιβαίας ωφελιμότητας.
Μαζί με την οικονομική πλευρά των συμφωνιών, είναι εφικτή (για να μη πω ότι γίνεται και επιτακτική) επίσης μια στρατιωτική συνεργασία ιδίως με τον πιο ισχυρό «παίχτη» της περιοχής, το Ισραήλ, για την νόμιμη προστασία των οικονομικών συμφερόντων από οιανδήποτε τούρκικη επιβουλή.
Έτσι η δημιουργία στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου μιας τεράστιας ζώνης ΑΟΖ, από τις ακτές του Ισραήλ, περνώντας νότια της Κύπρου έως τη Κρήτη και τη βόρειο Αίγυπτο, εκτός από πολύ πρόσφορα οικονομικά αποτελέσματα και για την τροφοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης – η οποία έχει μέγιστο συμφέρον να ευνοήσει, και κόντρα στους αμερικανούς, αυτή τη ζώνη – είναι ευνόητο ότι θα μπορεί να καταστεί και περιοχή ειρήνης μεταξύ των ισραηλινών και του αραβικού κόσμου (και γιατί όχι; και κάποια καλή λύση στο Παλαιστινιακό;), περιορίζοντας κατά πολύ τις αυθαίρετες βλέψεις της Τουρκίας. Ας δούμε όμως και τα αντίθετα – δηλαδή πώς θα είναι η κατάσταση εάν υπογραφεί η αγγλο-αμερικανο-τουρκικής έμπνευσης Διζωνική Δικοινοτική “Ομοσπονδία”.
Κατ’ αρχήν δεν θα υπάρχει πια καμία Κυπριακή Δημοκρατία. Στη θέση της θα βρίσκεται απλά ένα νόθο ελληνοκυπριακό συνιστών κρατίδιο στο νότο της Κύπρου και στον βορρά το άλλο, το τουρκοκυπριακό, συνιστών κρατίδιο: μαζί τα δυο κρατίδια θα συγκροτούν την δήθεν «ομοσπονδία». Θα υπάρχουν λοιπόν δυο κράτη ξεχωριστά με τρεις κυβερνήσεις, παντού διευθύνσεις και υπηρεσίες εις διπλούν και τριπλούν, τρεις αστυνομικές δυνάμεις, τέσσερα κοινοβούλια.
Θα υπάρχει μια Γερουσία (πρωτότυπος «θεσμός» για τη Κύπρο) όπου, ανεξάρτητα κι αν οι ε/κ είναι 800.000 και οι τ/κ 220.000, οι έδρες θα είναι μοιρασμένες μισές-μισές, 20 ε/κ γερουσιαστές και 20 τ/κ! Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας θα απαρτίζεται κι αυτή από 3 ε/κ και 3 τ/κ με πρόεδρο για 2 χρόνια Ελληνοκύπριο και 1 χρόνο Τουρκοκύπριο (αρχικά, διότι δεν είναι διόλου απίθανο στη συνέχεια οι τ/κ να ζητήσουν, με βάση την αρχή της ισότητας, κι εδώ ίσα χρονικά διαστήματα).
Θα υπάρχουν 4 διαφορετικές κατηγορίες πολιτών (μια άλλη παγκόσμια πρωτοτυπία!), η κάθε μια με διαφορετικά δικαιώματα! Δηλαδή: 1) όσοι έχουν την «εσωτερική» ε/κ ή τ/κ ιθαγένεια και θα είναι και οι μόνοι που θα ψηφίζουν για την Γερουσία 2) όσοι ε/κ έχουν το δικαίωμα επιστροφής στα κατεχόμενα οι οποίοι θα μπορούν να γίνουν τ/κ πολίτες, να ψηφίζουν και να ψηφίζονται για τη Βουλή 3) όσοι ε/κ θέλουν να είναι μόνιμοι κάτοικοι του τ/κ κρατιδίου χωρίς να πάρουν την τ/κ υπηκοότητα, μπορούν να ψηφίζουν σε τοπικές εκλογές και ευρωεκλογές 4) όσοι δεν επιλέγουν τίποτα από τα προβλεπόμενα στους αριθ. 2 και 3, θα είναι «ετεροδημότες» δίχως δικαίωμα ψήφου, με μόνο δικαίωμα διαμονής.
Ένα πραγματικό μπάχαλο από το οποίο κανένας Ελληνοκύπριος δεν θα βγει ζωντανός. Άξιο λόγου και πολύ παράξενο είναι το ότι στην «κατηγοριοποίηση» των κυπριών πολιτών γίνεται αναφορά μόνο σε ε/κ και όχι σε τ/κ! Εξάλλου, θα υπάρχει ένα Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο (άλλη έξυπνη πρωτοτυπία, αλλά of course!) με 4 δικαστές ε/κ και 4 τ/κ και έναν πρόεδρο ξένο υπήκοο! Και εδώ ισοψηφία μεταξύ ελληνοκυπρίων και τουρκο-κυπρίων: η πληθυσμιακή πλειοψηφία των ε/κ δεν έχει καμία σημασία: οι λιγότεροι και οι περισσότεροι είναι δυο μεγέθη ίσης αξίας για τους Τούρκους, όταν αυτό τους συμφέρει (το ίδιο δεν γίνεται με τους Κούρδους, όπως ξέρουμε).
Και θα υπάρχει μια «ομοσπονδιακή» Βουλή όπου οι 36 θα είναι ε/κ και οι 12 τ/κ, μια Βουλή οι «βουλήσεις» της οποίας όμως εύκολα θα παρακάμπτονται από τις Βουλές των δυο συνιστώντων κρατιδίων, ιδίως του τουρκοκυπριακού το οποίο υπό τη συνεχή επίβλεψη και επιρροή της Τουρκίας, πολύ δύσκολα αν όχι ποτέ δεν θα δεχθεί να υποστηρίξει προτάσεις ή αποφάσεις της ε/κ πλευράς. Τέλος, για όσο αφορά την άμυνα του «ομόσπονδου» κράτους, προβλέπονται ίσες ε/κ και τ/κ στρατιωτικές μονάδες, πάλι επειδή οι 800.000 ε/κ είναι ίσοι με τους 220.000 τ/κ! – ίσες αλλά και λίγες διότι, λένε οι Τουρκοκύπριοι, με τις «εγγυήσεις» που «προσφέρει» η Τουρκία, η «ανεξάρτητη» κυπριακή «ομοσπονδία» δεν χρειάζεται να έχει δικές της σημαντικές αμυντικές δυνάμεις: οι δυνάμεις της Τουρκίας αρκούν για να αποτρέψουν ξένες επιθέσεις!
Συνοψίζοντας, η προβλεπόμενη ΔΔΟ μας δίνει τα εξής αποτελέσματα:
– πλήρης εθνολογικός διαχωρισμός: όχι πια «κυπριακό» έθνος, αλλά καθαρά διαφοροποιημένο ελληνικό κυπριακό και τούρκικο κυπριακό όπου υπερέχουν οι δυο εθνοτικοί προσδιορισμοί. – οριστική γεωγραφική διχοτόμηση: αρχικά δεν θα υπάρχουν «σύνορα» μεταξύ των δυο «ανεξάρτητων κρατών», αλλά στο μέλλον, ποιος ξέρει;…η Τουρκία είναι τόσο κοντά! – δύο κράτη με πλήρεις εξουσίες το καθένα και με δικές του χωριστές ιθαγένειες. – δήθεν «ενωμένα» με μια κεντρική κυπριακή κυβέρνηση τελείως σκιώδης και μπασταρδεμένη, φάντασμα κυβέρνησης, που θα υπάγεται στις θελήσεις του τ/κ συνιστώντος κρατιδίου με τα ατελείωτα βέτο του. – καμία επιστροφή των προσφύγων στις τουρκοκυπριακές περιοχές, εκτός από ασήμαντες περιπτώσεις.
Δυο τα αποτρεπτικά στοιχεία: α) απαγόρευση να διαταραχθεί η «τούρκικη» πλειοψηφία στο τ/κ κράτος, και 2) οι «αποζημιώσεις», που ακυρώνουν το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων στα κατειλημμένα σπίτια τους. – ακρωτηριασμός βασικών ανθρώπινων και πολιτικών δικαιωμάτων: το ευρωπαϊκό κεκτημένο σχεδόν δεν υπάρχει στην ΔΔΟ. – παραχώρηση δικαιώματος ιδιοκτησίας στους παράνομους εποίκους που, προερχόμενοι από την Τουρκία, σφετερίζονται τις ε/κ περιουσίες. – παραμονή όχι μόνο de facto αλλά και de jure πάνω από 130.000 παράνομων εποίκων: ένα έγκλημα του διεθνούς δικαίου που μένει ατιμώρητο και με την ΔΔΟ παγιώνεται, «συγχωρείται» και νομιμοποιείται. – απαίτηση των τ/κ (Τούρκων) η νομοθεσία της ΔΔΟ να θεωρηθεί πρωτογενές δίκαιο έτσι ώστε οι μόνιμες και πολλές παρεκκλίσεις απ’ το ευρωπαϊκό κεκτημένο και την κοινοτική νομική δομή να γίνουν «νόμος» της «ομοσπονδίας» και να αποκλείσουν οποιαδήποτε δυνατότητα «διορθωτικής» επέμβασης της ΕΕ. – παράφορη καταστρατήγηση της δημοκρατικής αρχής της πλειοψηφίας στην λήψη αποφάσεων. – εισαγωγή και θέσπιση αναρίθμητων
ΒΕΤΟ που μόνο την τ/κ πλευρά (κρατίδιο) ευνοούν ώστε να παραλύσει η «ομοσπονδιακή λειτουργία» και η Τουρκία να αποκτήσει λόγο επέμβασης προς «τακτοποίηση» των «κακώς κειμένων». – νομοθετική εξουσία: ξεχωριστές πλειοψηφίες στις Βουλές. – εκμετάλλευση του φυσικού αερίου: τα έξοδα εγκατάστασης της εκμεταλλευτικής διαδικασίας ανήκουν στην ε/κ πλευρά, τα έσοδα όμως ανήκουν και στις δυο κοινότητες από μισά. – το κάθε «ομόσπονδο» κράτος θα μπορεί να συνάπτει οποιαδήποτε συμφωνία όχι μόνο με την αντίστοιχη «κεντρική» χώρα (Ελλάδα, Τουρκία), άλλο ένα επαχθές κατάλοιπο της «Ζυρίχης-Λονδίνου», αλλά και, σε πολλούς τομείς, με οιανδήποτε άλλη χώρα. – διαδικασία εκμετάλλευσης φυσικών πόρων: μη έχοντας, λόγω άγνοιας και φτώχειας, καμία δυνατότητα συνεργασίας με το ε/κ συνιστών κρατίδιο, ήδη «έμπειρο» στις ειδικές ανάγκες, το τ/κ κρατίδιο θα είναι υποχρεωμένο να καλέσει σε βοήθεια τον τούρκικο παράγοντα ο οποίος έτσι θα εισχωρήσει για τα καλά στα δεδομένα και στις διαδικασίες εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, λοιπόν, η ΔΔΟ στη πράξη μας δίνει τις εξής συνέπειες:
1) η Κύπρος χωρίζεται σα δυο με σύμφωνη απόφαση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με «επίσημη διεθνή βούλα»! 2) η λεγόμενη ΤΔΒΚ γίνεται επίσημο και «έγκυρο» κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, πολύ πιο σημαντικό, γίνεται το παντοτινό «βαρίδιο» στα πόδια του ε/κ συνιστώντος κρατιδίου από το οποίο συνέχεια θα απομυζά χρήματα και ζωή. 3) δεν θα υπάρχει πια Κυπριακή Δημοκρατία ελεύθερη, ανεξάρτητη και ικανή να συνάψει όποιες διεθνείς συμβάσεις επιθυμεί: οτιδήποτε θα επιθυμεί να κάνει η ε/κ πλευρά θα υπόκειται στην έγκριση ή όχι της τ/κ πλευράς, δηλαδή της Τουρκίας. 4) δεν θα υπάρχουν πια αναγνωρισμένα οικονομικά συμφέροντα των ε/κ μέσω της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά συμφέροντα δυο χωριστών κρατιδίων μέσα σε μια κεντρική κυβέρνηση έρμαιο των τουρκοκυπριακών βέτο. 5) οι Ελληνοκύπριοι θα εξαρτώνται από την Τουρκία που θα ορίζει την πολιτική της «ομοσπονδίας» μέσω του τ/κ κρατιδίου. 6) οι ε/κ δεν θα μπορούν να μετακινηθούν και να εγκατασταθούν ελεύθερα οπουδήποτε θελήσουν στο νησί και για όσο χρονικό διάστημα θέλουν. 7) επίσης δεν θα μπορούν να αγοράσουν και να πουλήσουν οτιδήποτε επιθυμούν και οπουδήποτε αυτό βρίσκεται. 8) οι Ελληνοκύπριοι θα είναι ξένοι σε ένα μέρος από τη χώρα τους (το τ/κ κρατίδιο). 9) δεν θα μπορούν να ακολουθήσουν σχολικές/φοιτητικές/επαγγελματικές σταδιοδρομίες οπουδήποτε θελήσουν και για όσο διάστημα θέλουν. 10) η κατακερματισμένη δικαιοσύνη, η διοίκηση διπλή και τριπλή, το σύστημα υγείας με τους υποβαθμισμένους Τουρκοκύπριους, το νομικό και φορολογικό σύστημα έρμαιο των τ/κ παρεκτροπών: όλα αυτά θα είναι εις βάρος των Ελληνοκυπρίων που δεν θα διαθέτουν πια τίποτα το αποκλειστικά δικό τους και θα πρέπει συνέχεια να βοηθούν τους «βόρειους εσαεί φτωχούς». 11) το τ/κ κρατίδιο σιγά σιγά θα διαβρώσει, με την «βοήθεια» της Τουρκίας, το τώρα οργανωμένο ελληνοκυπριακό πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύνολο. 12) η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν θα διαθέτει πια δική της ΑΟΖ, που θα γίνει και τουρκοκυπριακή, με σίγουρη εισβολή Τούρκων. Τα παρεπόμενα; Δεν θα μπορεί πια να συνάπτει ανεξάρτητες συμφωνίες με όποιον θέλει και πώς θέλει, δεν θα έχει κανένα βαρύνοντα λόγο στις τιμές της εκμετάλλευσης της εδαφικά δικής της ΑΟΖ και δεν θα μπορεί να συμφωνεί στρατιωτικές συνεργασίες με Ισραήλ. Ελλάδα ή Αίγυπτο, όμορες ΑΟΖ, αλλά μόνο με χώρες αρεστές στη Τουρκία. 13) το χρέος της παράνομης “ΤΔΒΚ” προς την Τουρκία (13 δις, όπως λέει ο Σερντάρ Ντενκτάς) το τ/κ ψευτοκρατίδιο είναι αδύνατο να το αποπληρώσει.
Με το «ενιαίο» κράτος της ΔΔΟ η Τουρκία θα ζητήσει να πληρωθεί από το άλλο «ομόσπονδο» κράτος, το ε/κ κρατίδιο, και εάν δεν πληρωθεί, δεν αποκλείεται καθόλου να ζητήσει να λάβει μέρος (με τους τόκους!) στα έσοδα του φυσικού αερίου! 14) και κάτι πολύ χειρότερο: η δεδομένη φτώχεια του τ/κ κρατιδίου θα είναι μια συνεχής δαμόκλεια σπάθη πάνω από την ύπαρξη της ΔΔΟ. Επομένως, για να μη καταρρεύσει η ΔΔΟ και άπαντες οι σπόνσορές της (ΗΠΑ, Αγγλία, ΕΕ, ΟΗΕ, Τουρκία, κλπ.) κατηγορήσουν το «πλούσιο» ε/κ κρατίδιο για «αθέτηση» των υποχρεώσεών του βοήθειας και αλληλεγγύης προς τους πένητες «συν- Κύπριους»και επιδίωξη «στραγγάλισής» τους (βέβαια, σε αυτό το σημείο θα γίνουν πάλι «Κύπριοι» και δεν θα είναι «Τούρκοι»!), και για να σωθεί ολόκληρο το «κράτος» και οι σπόνσορες να μη πάρουν «περιοριστικά» και «εκδικητικά» μέτρα εναντίον των «κακών» Ελληνοκυπρίων, αυτοί θα πρέπει να μεριμνήσουν να διαθέτουν εσαεί αυξημένα φορολογικά έσοδα για να τα διοχετεύουν (ένα είδος ελληνοκυπριακού «σχεδίου Μάρσαλ»;!) προς «ανακούφιση» των συνεχώς αναξιοπαθούντων «αδελφών Κυπρίων».
Και αυξημένα έσοδα σημαίνουν υπερφορολόγιση των Ελληνοκυπρίων στον αιώνα τον άπαντα, ώστε να μπορεί να παραμένει «βιώσιμο» το τ/κ κρατίδιο. 15) τέλος, επειδή δεν υπάρχουν και ούτε ποτέ θα υπάρξουν “δωρητές”, ούτε μεταξύ των προκομμένων «φίλων και συμμάχων», οι οποίοι θα δώσουν τα λεφτά των αποζημιώσεων για τις κλεμμένες περιουσίες των Ελληνοκυπρίων από Τουρκοκύπριους και έποικους, και επειδή βέβαια η Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ να πληρώσει οτιδήποτε για τις τεράστιες ζημιές που προκάλεσε από το 1974 και μετά, και επειδή το συνιστών τ/κ κρατίδιο επίσης αποκλείεται να είναι ποτέ σε θέση να αποζημιώσει για την ληστεία των ελληνοκυπριακών περιουσιών, ο κλήρος δεν μπορεί παρά να πέσει στον «πιο γενναίο», στην ορισμένη περίπτωση στο «χρήσιμο ηλίθιο» ε/κ κρατίδιο, πλούσιο, επομένως υποχρεωτικά διαθέσιμο.
Έτσι, τα απαιτούμενα 30, 40 ή 50 δις ευρώ θα πρέπει οι Ελληνοκύπριοι να τα βρουν από δάνεια, πολλά και βαριά δάνεια, τα οποία ακόμη μετά από 50-60 χρόνια θα αποπληρώνουν τα παιδιά των παιδιών και τα εγγόνια των εγγονιών! Δηλαδή οι ίδιοι οι Ελληνοκύπριοι που ληστεύτηκαν θα πληρώσουν στους εαυτούς τους, θα αυτό-αποζημιωθούν(!), για τα περιουσιακά στοιχεία που έχασαν και παράνομα τα οικειοποιήθηκαν οι Τουρκοκύπριοι και οι Τούρκοι. Απλά και σταράτα. 16) και σαν «συμπλήρωμα»: πολύ πλησιάζουν την πραγματικότητα, σχετικά με τις συνέπειες της ΔΔΟ, εκείνοι που διακρίνουν μια «βοσνιοποίηση» της Κύπρου, μια τραγική ακυβερνησία την οποία ως επί το πλείστον θα την πληρώσουν οι Ελληνοκύπριοι που, από αφεντικά που είναι τώρα με την Κυπριακή Δημοκρατία. θα καταστούν υποχείρια των εμπνευστών της ΔΔΟ διότι θα χάσουν οριστικά και αμετάκλητα κάθε δυνατότητα εδαφικής κυριαρχίας και πολιτικής ανεξαρτησίας.
Όλοι οι Ελληνοκύπριοι, και πριν απ’ όλους οι κυβερνώντες και εκείνοι που ασκούν κάποια εξουσία, θα πρέπει να πάρουν πολύ στα σοβαρά όλα ετούτα που περιληπτικά έχουν εδώ εκτεθεί, να κάνουν μια ειλικρινή εξέταση συνείδησης με μοναδική προοπτική την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού, και να βγάλουν tα καταληκτικά, αντικειμενικά και ακριβή πορίσματά τους.
Οπότε: ή θα είναι με το μέρος της τούρκικης πραγματικότητας και με τον σύντομο αφανισμό της ελληνικότητάς τους ή θα είναι με το μέρος της ελληνικής ιστορίας τους και με την συνέχεια της ελληνοκυπριακής πατρίδας τους. Πολύ αποκαλυπτική είναι η αναφώνηση του Ντεργιά Κάνμπαϊ, Τούρκου «πρέσβη» στο ψευδοκράτος: «Είμαι πολύ περίεργος να δω πώς θα το κατορθώσουν», είπε αναφερόμενος στις «δυο κυριαρχίες» που «θα ενωθούν» σε μια «ενιαία κυριαρχία στο διεθνές πεδίο». Δεν είναι καθόλου απίθανο να υπονοεί πως θα πρέπει να είσαι τελείως «πειραγμένος» για να δεχθείς την πραγματοποίηση της προτεινόμενης ΔΔΟ – ένα κυβερνητικό μόρφωμα που πιο ηλίθιο, μπάσταρδο και αλλοπρόσαλλο δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Εκπλήσσει πραγματικά αυτή η πεισματική «λαγνεία λύσης» των Ελληνοκυπρίων και η ατέρμονη αυταπάτη τους πως μπορεί να υπάρξει λύση παρούσης της Τουρκίας. Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για λύση στο Κυπριακό. Ούτε ενδιαφέρεται ούτε θέλει «όποια» λύση.
Είναι τώρα 42 χρόνια που το δείχνει. Άλλωστε η εισβολή του 1974 έγινε για δυο σκοπούς: 1) να μην υπάρχει λύση και να υπάρχει μεταξύ της ελληνικής Κύπρου και της Τουρκίας μια μισή Κύπρος τούρκικη, αφοσιωμένη στη Τουρκία και στρατηγικό προγεφύρωμά της, ή ακόμη καλύτερα: 2) να υπάρχει τούρκικη λύση με την ολική εξουδετέρωση του ε/κ στοιχείου και τον ολικό έλεγχο της Κύπρου από την Τουρκία.
Αμφότερες ετούτες οι επιδιώξεις της Τουρκίας βρήκαν μια απαράδεκτη και ντροπιαστικά ένοχη σιωπή εκ μέρους της ΕΕ η οποία ανέχθηκε και συνεχίζει να ανέχεται (και θέλει να ανέχεται) την παράνομη κατοχή από μια ξένη χώρα ενός μέρους του εδάφους της και η οποία δεν έκανε ποτέ τίποτα για να βάλει τέλος σε αυτό το καθεστώς διεθνούς αυθαιρεσίας που οι πάντες έχουν καταδικάσει.
Είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο οι ε/κ τόσο πολύ κόπτονται για μια λύση και πολλοί εξ αυτών, δυστυχώς, για «όποια λύση», νομίζοντας ότι λέγοντας «ναι» σε όλα τα τούρκικα σχέδια κάτι θα κερδίσουν, όταν δεν πρόκειται να υπάρχει λύση αν δεν θα είναι «τούρκικη λύση»! Και η όλη έως τώρα πορεία του «Κυπριακού» το αποδεικνύει! Όντας λοιπόν έτσι τα πράγματα – και τα γεγονότα περίπου 50 ετών δείχνουν πως δεν είναι αλλιώς – τότε οι ε/κ ή είναι διατεθειμένοι να εξαφανιστούν για χάρη των Τούρκων και των Τουρκοκυπρίων ή, στην καλύτερη περίπτωση, να υποβιβαστούν τόσο πολύ που να είναι μια ασημαντότητα ανάμεσα στο σφυρί και το αμόνι, σε Τουρκοκύπριους και Τουρκία.
Αν δεν έχουν τέτοια διάθεση, τότε, να πάψουν να καλλιεργούν το παραμύθι ή τον μύθο της «λύσης» και της «επανένωσης» που με διάφορες «γεύσεις», πάντα πικρές όμως, (και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει) συνεχίζουν να «πιπιλίζουν» αναμένοντας τον μάννα από έναν ουρανό που δεν υπάρχει. Με τόσα που έχουν συμβεί από το 1974 και μετά (αλλά σωστότερα, από το 1963 και μετά), και όλα αρνητικά, θα έπρεπε να είχαν κουραστεί: κοροϊδίες, παραχωρήσεις, απογοητεύσεις, απώλειες, υποχωρήσεις σε αυτόν τον σχεδόν μισό αιώνα τίποτ’ άλλο δεν ήταν παρά η απτή απόδειξη μιας ήττας σε μάχη με τους μύλους και μιας «παραδοσιακής» αδυναμίας και ανικανότητας να υπερκεράσουν την τούρκικη παρουσία.
Σε αυτό το μακρύ τούνελ ποτέ στο βάθος του δεν φάνηκε κάποιο φως λύσης: και αν έχει κάποτε φανεί κάτι σαν φως, ήταν απλώς ένας αντικατοπτρισμός, μια απατηλή Fata Morgana. Μια απλή ερώτηση αρκεί για να καταλάβει κανείς τί παιχνίδι παίζεται, ποιος είναι ο ρόλος που παίζει ο καθένας και προς τα πού πηγαίνει η «υπόθεση». Όλοι ας διαρωτηθούν: από το 1974 η Κυπριακή Δημοκρατία και ο Ελληνοκυπριακός λαός κέρδισε κάτι από όλες τις «διαπραγματεύσεις» που έγιναν δήθεν για να βρεθεί ο τρόπος μιας «λύσης»; Και αντιθέτως η Κ.Δ. και ο ε/κ. λαός πόσα έχασαν συνολικά και σε κάθε μια χωριστά από τις «συνομιλίες»; Εάν νομίζουν πως κάτι κέρδισαν, να πουν επακριβώς τί κέρδισαν, συγκεκριμένα και απτά.
Όσο για τί έχασαν, η δυσκολία είναι να βάλουν μια τάξη μέσα σε τόσα πολλά που έχασαν! Λίγη ειλικρίνεια χρειάζεται για να δούμε τα πράγματα έτσι όπως είναι και να τα πούμε με το όνομά τους. Οι Ελληνοκύπριοι είναι ακόμη ελεύθεροι και ανεξάρτητοι. Και αυτό είναι μια μεγάλη τύχη. Υιοθετώντας την ΔΔΟ αυτή η τύχη θα εξαφανιστεί για πάντα στη στιγμή.
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω η λογική λύση φαίνεται να είναι μόνο μια: η Κυπριακή Δημοκρατία να επωφεληθεί από την ελευθερία και ανεξαρτησία που ακόμη διαθέτει (τις οποίες με μια «λύση» Made in Turkey ούτε με τα κιάλια δεν θα τις βλέπει!) και να προσπαθήσει όσο γίνεται γρηγορότερα, μέσα στις πιο συμφέρουσες συμμαχίες, να γίνει κομβικό σημείο στην ανατολική Μεσόγειο και σημαντικός ενεργειακός παίχτης, προς δικό της όφελος αλλά και όφελος της Ε.Ε. με την οποία μια καθαρή και «εξηγημένη» συζήτηση νομίζω πως είναι αναγκαία και επείγουσα.
Η Τουρκία μπορεί να δρα για να δέσει περισσότερο στον εαυτό της τους Τουρκοκύπριους και έποικους, φέρνοντας νερό και κάνοντας άλλα έργα δομικού χαρακτήρα. Αλλά θα είναι ως εκεί. Παραπάνω δεν θα κάνει. Και ούτε πιστεύω πως θα προσπαθήσει να προσαρτήσει τη Βόρεια Κύπρο η οποία, για την ΕΕ και για τον ΟΗΕ, είναι ακόμη και πάντα μέρος της ολικής κυριαρχίας της Κ.Δ. στο Νησί.
Αυτό θα πρέπει η Κ.Δ. να το δηλώσει σε όλους τους τόνους, απερίφραστα και καταγγελτικά τώρα στην έδρα του ΟΗΕ και της ΕΕ. Ακόμη μια φορά: η Κ.Δ. δεν μπορεί να περιμένει να επιτρέψουν οι τ/κ και οι Τούρκοι μια λύση που να της συμφέρει. Με βάση τα συμφραζόμενα, αν μπορεί να υπάρξει μια λύση στη Κύπρο, αυτή θα πρέπει να είναι λύση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Τουρκίας.
Μια άλλη λύση είναι κάποια στιγμή η Τουρκία να πάψει να υφίσταται. Λίγο δύσκολο όμως αυτό. Είναι καιρός λοιπόν η Κυπριακή Δημοκρατία να το καταλάβει, όλοι οι Κύπριοι πολιτικοί να το καταλάβουν, όλος ο λαός να το καταλάβει, και όλοι μαζί να αναδείξουν την τεράστια κοροϊδία και απάτη 40 ετών εκ μέρους της Τουρκίας, με σχετικές κατηγορίες και καταγγελίες σε όλες τις κατευθύνσεις διεθνώςμ πριν τους προλάβουν οι Τούρκοι και ρίξουν το φταίξιμο στην ε/κ πλευρά!
Και να σταματήσει μια συζήτηση πάνω στην αγγλο/αμερικανο/τουρκική ΔΔΟ, δηλώνοντας έτοιμη για νέες επαφές μόνο όταν πραγματικά η Τουρκία και το κολλητήρι τουρκοκυπριακή κοινότητα θα αποδείξουν διάθεση και τιμιότητα για μια πραγματικά κοινοτική λύση, θέτοντας το κυπριακό πρόβλημα όχι απλά ως δικοινοτικό πρόβλημα, όπως πονηρά το «προβίβασαν» οι Τούρκοι, αλλά ως βασικά πρόβλημα εισβολής ενός ανεξάρτητου και ελεύθερου ευρωπαϊκού κράτους και παράνομης κατοχής του, που πλειστάκις καταδίκασε εγγράφως ο ΟΗΕ. Έως τότε, ας πάει ο καθένας στον δρόμο του. Οι τ/κ με τους Τούρκους εκμεταλλευτές, οι ε/κ με Ελλάδα, Ισραήλ, Αίγυπτο, Ιορδανία για μια μεγάλη περιοχή ευημερίας και ειρήνης. Repetita juvant.
*Ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο είναι Ελληνιστής
Πηγή: mignatiou.com
