Του Γιάννη Σιδέρη
Θα μπορούσε να είναι μια μέρα συμπαθούς κανονικότητας για την κυβέρνηση, αν και αυτή ήταν μια κυβέρνηση κανονικότητας.
Ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να επαναπαυθεί στην εντυπωσιακή υποδοχή που του έγινε με τις μεγαλοπρεπείς τιμές που επιβάλλει το κινεζικό πρωτόκολλο, να «μεγαλοπιάνεται» με την χθεσινή συνάντηση και με τον Κινέζο Πρόεδρο, Xi Jinping, με τον οποίο αντάλλαξαν τα γνωστά συμπαθητικά για τέτοιες περιπτώσεις. Για την Ελλάδα ήταν ίσως κατά τι πιο θερμά, μιας και εμείς πουλάμε και αυτοί θέλουν να αγοράσουν, γι’ αυτό και η Ελλάδα χαρακτηρίστηκε ως «στρατηγικός εταίρος» από τον Κινέζο Πρόεδρο.
Ωστόσο. ουκ εά αυτόν καθεύδειν το. ιδεολογικό αλλοπρόσαλλο του κόμματος.
Το light πραξικόπημα
Χθες βγήκε στην επιφάνεια το light «πραξικόπημα» που προετοίμαζε ο Γιάνης, τη επιγνώσει του κ. Τσίπρα. Κάτι που ήταν λίγο πολύ γνωστό σε πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους, αλλά όχι τεκμηριωμένο με μία επώνυμη μαρτυρία.
Σαφώς ο κ. Βαρουφάκης έχει δίκιο να εξανίσταται όταν τον κατηγορούν οι κ. Παππάς και Κοτζιάς, ως συνεχιστή της πολιτικής Σαμαρά. Ουδέποτε μέχρι τώρα υπήρξε κάποια νύξη για τέτοιου είδους «απόκλιση». Αυτός ήταν άλλωστε που έπεισε την κυβέρνηση να μην πάρει τα χρήματα της 5ης δόσης, ενώ στη συνέχεια επέστρεψε και τα χρήματα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, και φτάσαμε στον Ιούλιο «μένοντας από δυνάμεις», κατά τη φράση του κ. Τσίπρα.
Ωστόσο όταν παρουσιάζει το περίφημο plan B ως αναγκαστικό εναλλακτικό σχέδιο, («Εξεταστική θα έπρεπε να μου κάνουν, αν δεν είχα plan B», όπως είπε), ηχεί ασθενές σαν επιχείρημα. Στην σελίδα 25 του επίμαχου βιβλίου, ο συνεργάτης του οικονομολόγος Τζέημς Γκαλμπραίηθ, εξιστορεί τη λατρεία που έδειχνε ο κόσμος στον Γιάνη, όταν επιχείρησαν, 8 Φεβρουαρίου, να διασχίσουν την πλατεία Συντάγματος, και να πάνε στη Βουλή να ακούσουν την παρθενική ομιλία του κ. Τσίπρα ως πρωθυπουργού.
Βλέποντας τη λατρεία του κόσμου ο Γιάνης γυρίζει στον συνομιλητή του και, κατά τη μαρτυρία του ιδίου, λέει: «Θα εξακολουθήσουν να είναι μαζί μας όταν κλείσουν οι τράπεζες;». Αυτό το «όταν» -όχι «εάν»- μάλλον σε προμελετημένη ενέργεια προδιαθέτει (ήταν η πρώτη μέρα που άνοιξε η Βουλή!).
Φυσικά η στήλη δεν δαιμονοποιεί αυτή καθ΄ εαυτή την άποψη για επιστροφή στη δραχμή. Επισημαίνει ότι δεν υπήρχε λαϊκή εντολή για μια τέτοια, μεγάλης ιστορικότητας, απόφαση. Εάν έδρασαν έτσι, έδρασαν εκτός λαϊκής εντολής. Ίσως αν υπάρξει εξεταστική επιτροπή που ζητεί η αντιπολίτευση, να χυθεί φως στο σκοτεινό παρασκήνιο, που θέλησε να αλλάξει έν κρυπτώ την πορεία της χώρας, με συνωμοτικές μεθόδους που θα ζήλευε και… ο σπεσιαλίστας Νετσάγιεφ!
Στο Μαξίμου δεν σχολιάζουν την αποκάλυψη Γκαλμπραίηθ, παραμένουν στις δηλώσεις Παππά – Κοτζιά. Ανεπισήμως, μετριοπαθές στέλεχος του μεγάρου είπε στο Liberal «αυτά τελείωσαν τον Σεπτέμβριο, κάναμε την αυτοκριτική μας, ο λαός μας είπε «συνεχίστε».
Πολιτική ιλαρότητα
Προφανώς όμως δεν τελείωσαν τον Σεπτέμβρη. Τουλάχιστον ο περσινός τραυματικός Ιούλιος συνεχίζεται με νότες κυβερνητικού και κομματικού σουρεαλισμού!
Τη φορτισμένη ατμόσφαιρα της ημέρας αποφόρτισαν, με την ιλαρότητα που σκόρπισαν, τα tweets του πρωθυπουργού και η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, για την επέτειο του «μεγαλειώδους ΟΧΙ».
Χρονικά προηγήθηκε η ανακοίνωση του κόμματος, όπου, μεταξύ άλλων, έγραφε: «Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από το μεγαλειώδες ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου 2015. Ο ελληνικός λαός όρθωσε το ανάστημά του και, με την ξεκάθαρη απάντηση στο δημοψήφισμα, είπε ΟΧΙ στα τελεσίγραφα και τους εκβιασμούς, ΟΧΙ στις πολιτικές λιτότητας. Είπε ΌΧΙ στην προπαγάνδα των ΜΜΕ και στην εκστρατεία τρομοκρατίας που εξαπολύθηκε από όλο το εγχώριο και διεθνές σύστημα. Κάποιοι μίσησαν το ΟΧΙ. Επιθυμούσαν να έρθει μια καταστροφή που ποτέ δεν ήρθε για να δικαιώσουν το δικό τους “ναι σε όλα”… Το ΟΧΙ έχει μείνει στην Ιστορία ως η μεγάλη ανατροπή» κλπ.
Στη συνέχεια ο πρωθυπουργός σε δικά του tweets ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Το ΟΧΙ του λαού μας, κορυφαία πράξη αντίστασης στο ευρωιερατείο της λιτότητας».
Ομιλούν λες και δεν έκαναν το όχι ναι. Λες και δεν σύρθηκαν έντρομοι και υποταγμένοι «στο ευρωιερατείο της λιτότητας». Καλώς ή κακώς, αυτό έγινε, αλλά κρύβονται ως στρουθοκάμηλοι και παιανίζουν ηρωικές αγωνιστικές φράσεις.
Η εύκολη εξήγηση είναι ότι δεν έχουν συναίσθηση τι έκαναν και τι λένε. Μια άλλη, εξίσου εύκολη, ότι απευθύνονται σε οπαδούς που είναι διατεθειμένοι να αποδεχτούν ό,τι τους πασάρουν. Κάποια άλλη τονίζει το γεγονός ότι ο λόγος τους ήταν πάντα πολεμικός, αγωνιστικός, δεν τους ταιριάζει η μετριοπάθεια και η σύνεση. Χωρίς υψηλούς διεκδικητικούς τόνους, αυτοακυρώνονται, δεν υπάρχουν.
Η τελευταία είναι μάλλον η πλησιέστερη στην αλήθεια. Το συγκεκριμένο κόμμα χωρίς να έχει ιστορικό βάθος πίσω του, όπως έχει το ΚΚΕ, με «κινηματική» λογική του «όχι σε όλα», μεγάλωσε και κατέκτησε την εξουσία διά της καταγγελτικής γλώσσας των υψηλών τόνων.
Γι’ αυτό δεν ξέρει να κυβερνήσει. Ξέρει μόνο να καταγγέλλει. Και γι’ αυτό δείχνουν αρκετά ανώριμοι να αποδεχτούν την ήττα σε όσα πρέσβευαν, και αρκετά αβαθείς και αλαζονικοί ώστε να έχουν ένα διάλογο συγγνώμης με τον λαό.
Γι’ αυτό και σκορπούν θυμό σε όσους τους πίστεψαν, και ιλαρότητα στους αντιπάλους. Το τελευταίο κι αν είναι ήττα τους
