Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
‘Εχει πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς τους αρθρογράφους που υποστηρίζουν την «όποια λύση». Μερικοί είναι φίλοι και παλιοί συνάδελφοί μου, έχουμε συζητήσει το πρόβλημα, και τους είπα ότι πάνω απ’ όλα αδικούν τους εαυτούς τους, ελπίζοντας ότι ο ψυχασθενής ηγέτης της Τουρκίας θα γίνει κάποτε ένας κανονικός άνθρωπος και θα εγκαταλείψει τις εθνικιστικές ισλαμικές ιδέες του, που στη βάση τους εκφράζουν μίσος για τους εχθρούς (όποιοι και αν είναι αυτοί).
Δεν κρύβουν, λοιπόν, τη χαρά τους οι οπαδοί της «όποιας λύσης» για το γεγονός ότι ο αυταρχικός Ταγίπ Ερντογάν τα «βρήκε» με το Ισραήλ και τη Ρωσία, θεωρώντας προφανώς ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας επανήλθε στο «μαντρί» και θα τον κυριαρχήσει η σύνεση στο δικό μας εθνικό θέμα, το Κυπριακό. Μακάρι, είναι η δική μου απάντηση, χίλιες φορές μακάρι, αν και πιστεύω ακράδαντα ότι πάλι θα απογοητευθούν.
Ο Ερντογάν θα συνεχίσει να υποστηρίζει σκληρές και απαράδεκτες θέσεις στο Κυπριακό, διότι ούτε μας υπολογίζει, ιδιαίτερα τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη, ούτε αλλάζει τα σχέδια του για τον εσαεί έλεγχο του νησιού. Άλλωστε είναι απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας.
Πιστεύω ότι το ίδιο λάθος με τους υποστηρικτές της «όποιας λύσης» διαπράττει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος συνεχίζει ένα ανεδαφικό διάλογο, που οδηγείται συστηματικά από τους Τούρκους σε αδιέξοδο. Παλεύει να διατηρεί στον αναπνευστήρα τις διαπραγματεύσεις, ενώ γνωρίζει πως για να σημειωθεί πρόοδος πρέπει να υποχωρήσει ο ίδιος.
Δεν τον υποψιάζει το γεγονός ότι όλοι οι ξένοι «μεσολαβητές» εκείνον πιέζουν; Οι Αμερικανοί, οι ξεδοντιασμένοι αλλά επικίνδυνοι Βρετανοί και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών στον Νίκο Αναστασιάδη εναποθέτουν όλες τις ελπίδες τους για τη διευθέτηση, όπως τη λένε, του Κυπριακού. Είναι ο αδύναμος κρίκος αυτής της διαπραγματευτικής διαδικασίας, και λογικό είναι να στρέψουν όλοι την προσοχή τους και τις πιέσεις τους στον Πρόεδρο της Κύπρου.
Πιστεύουν ότι αφού ψήφισε το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, θα αποδεχθεί ότι «του βάλουν μπροστά του». Ας ελπίσουμε πως θα τους διαψεύσει… Οπότε, για να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι, η λύση του Κυπριακού εξαρτάται από τις υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς και όχι από τις παραχωρήσεις της κατοχικής δύναμης. Ας μην υποκρίνεται κανείς, ούτε οι ένοικοι του Προεδρικού Μεγάρου, ούτε οι νεοφιλελεύθεροι του ΔΗΣΥ και οι συνέταιροι τους (στο εθνικό θέμα) του ΑΚΕΛ, ότι η ελληνική πλευρά θα κερδίσει σ’ αυτήν τη σικέ διαπραγμάτευση. Ότι και να πάρει η Τουρκία κέρδος της θα είναι και ήττα δική μας.
Διότι ενώ είναι η δύναμη εισβολής και κατοχής, δεν θα πληρώσει στο πλαίσιο αυτής της διαπραγμάτευσης. Και φοβάμαι, πως παρ’ όλα αυτά, οι δικοί μας ηγέτες, με μπασταρδεμένα επιχειρήματα, θα υπογράψουν την παράδοση της Κύπρου στην επιρροή της Τουρκίας και του ισλαμιστή ηγέτη της. Τις τελευταίες ημέρες μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού έδειξαν ένα πρωτόγνωρο ενδιαφέρον για τους υδρογονάνθρακες της κυπριακής ΑΟΖ.
Ένας έφευγε, άλλος έφτανε στη Λευκωσία και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι συνεργάτες του ζαλίστηκαν από το ισχυρό ενδιαφέρον. Μερικοί συνέδεσαν τα πήγαινε-έλα των ενεργειακών κολοσσών με τη συμφωνία εξομάλυνσης των σχέσεων της κατοχικής δύναμης με το Ισραήλ.
Ουδέν αναληθέστερο. Δεν έχει καμία σχέση ο τρίτος γύρος χορήγησης αδειών με οτιδήποτε άλλο συμβαίνει στην περιοχή, διότι -και θα το ξαναδείτε στην πορεία όταν «εκραγεί» ο Βενιαμίν Νετανιάχου- τη σημερινή Τουρκία ελάχιστοι την εμπιστεύονται. Είναι πολλά τα ανοικτά θέματα και το βασικό πρόβλημα δεν είναι ο εκρηκτικός χαρακτήρας του Ταγίπ Ερντογάν.
Είναι η διαφθορά του ιδίου και της οικογένειάς του, και στον διεφθαρμένο άνθρωπο δεν μπορεί να έχει κανείς εμπιστοσύνη. Πόσο μάλλον οι μεγάλοι παίκτες, όπως το Ισραήλ, που εάν επιλέξουν τη λύση της Τουρκίας θα εξαρτώνται από τις διαθέσεις της. Η Κύπρος μπορεί και πρέπει να καταστεί το κέντρο των όποιων ενεργειακών εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Το νησί μας δεν πρέπει να είναι ένα απλό πέρασμα του φυσικού αερίου και του πετρελαίου που βρέθηκε ή θα βρεθεί στις θάλασσες της.
Η Κύπρος πρέπει να πρωταγωνιστήσει, και μπορεί. Όμως, εάν ο κ. Αναστασιάδης αποδεχθεί τη ρατσιστική λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, απλά η Κύπρος δεν θα έχει κανένα ρόλο και ουδείς θα την λαμβάνει υπόψιν… Θα αποτελεί προέκταση της Τουρκίας και τίποτα άλλο.
Μία χώρα χωρίς ταυτότητα και «στάτους», η οποία δεν θα έχει κανένα λόγο στην περιοχή. Θα είναι απλά το παιγνιδάκι του Ταγίπ Ερντογάν και του κάθε εθνικιστή ηγέτη της Τουρκίας. Οι ηγέτες της Κύπρου δεν έχουν κανένα δικαίωμα να διαπραγματεύονται την παράδοση. Και δεν είναι αυτή η εντολή που έδωσαν στον κ. Αναστασιάδη οι ψηφοφόροι του…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η Βικτώρια (Νούλαντ) επιστρέφει στον τόπο του …εγκλήματος. Εχουμε χάσει το μέτρημα και ούτε η ίδια θα θυμάται πόσες φορές επισκέφθηκε την Κύπρο. Δεν νομίζει όμως η αγαπητή Βικτώρια ότι στην ‘Αγκυρα πρέπει να πηγαίνει και όχι στη Λευκωσία; Η Τουρκία είναι η κατοχική δύναμη, από την Τουρκία εξαρτάται η λύση. Εάν δεν αλλάξει τις θέσεις της, λύση δεν υπάρχει…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Αυτό με ξεπερνά… Αναφέρει η είδηση: «Με τις 33 ψήφους των παρόντων Βουλευτών όλων των κομμάτων εκτός του ΔΗΣΥ, του οποίου οι 17 παρόντες Βουλευτές τήρησαν αποχή, η Ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων ενέκρινε ψήφισμα το οποίο καλεί την Κυβέρνηση να εργαστεί στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για άρση των κυρώσεων που επέβαλε η ΕΕ κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας». Μάλιστα… Ο κόσμος καίγεται, που λέει και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, και η Βουλή κτενίζεται. Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος αυτού του ψηφίσματος; Οι δικηγόροι; Οι λογιστές; ‘Η δεν πήραν είδηση οι ταγοί του τόπου ότι ο ηγέτης του «ξανθού γένους» ερωτοτροπεί πάλι με τον άλλο αυταρχικό ηγέτη, τον Ταγίπ Ερντογάν…
Πηγή: mignatiou.com
