Του Ηλία Καραβόλια
O ήχος του ΑΤΜ όταν βγάζει χαρτονομίσματα μοιάζει όλο και περισσότερο με σύμπτωμα απόλαυσης. 21 χαρτονομίσματα των 20 ευρώ, δηλαδή 420 ευρώ μια φορά την εβδομάδα, είναι η μοναδική επέκταση τραπεζικής ρευστότητας του καθενός στην ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος. Μια ολόκληρη χώρα κινείται εδώ και ένα χρόνο με προκαθορισμένο ατομικό ποσό κυκλοφορίας χρήματος.
Η εκτός τραπεζικού συστήματος κυκλοφορία τραπεζογραμματίων, αρχίζει και μειώνεται( έτσι δείχνουν στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος) Οι συναλλαγές αποτελούν όλο και περισσότερο αξία ανταλλακτική. Η κατανάλωση πέφτει(εδώ δεν χωράνε αλχημείες δημοσιονομικής λογιστικής) και η ρευστότητα του αδηφάγου κράτους αυξάνεται.
Μια ιδιότυπη παγίδα ρευστότητας απειλεί την κοινωνική συνοχή: χρήμα των πολιτών μεταβιβάζεται στο Δημόσιο χωρίς ανταποδοτικότητα. Τεράστιο έγκλημα κατά της ελληνικής οικονομίας, γεγονός που θα καθηλώσει για πολλά χρόνια την χώρα σε ύφεση και ίσως σε στασιμοπληθωρισμό.
Ο ήχος λοιπόν του ΑΤΜ θα γίνεται όλο και σπανιότερος καθώς οι αναλήψεις τελειώνουν μόλις τελειώσει η ρευστότητα του καθενός. Μια ιδιότυπη αυτοκαταστροφική οικονομία θρέφεται εις βάρος κυρίως των επόμενων γενεών.
Την ίδια ώρα που ο ”συνεργάσιμος” δανειολήπτης είναι η νέα ονομασία του νεόπτωχου. Είναι ο κωδικός της επανεκκίνησης του ελληνικού πιστωτικού συστήματος δια της προθυμίας του χρεωμένου να ξαναχρεωθεί ή τουλάχιστον να διακανονίσει μελλοντικές οφειλές με αμφιβόλου ποσότητας εισόδημα.
Η ζωή έχει την ατέρμονη οφειλή παρούσα. Η ρύθμιση των οφειλών στο τραπεζικό σύστημα μοιάζει με το κούρδισμα του ατομικού ρολογιού του καθενός. Επανακαθορίζεται ο χρόνος, ο ιδρώτας, η οικογένεια, το επάγγελμα. Η Πίστη και η Εμπιστοσύνη έχουν διαγραφεί απο το λεξιλόγιο των Ελλήνων. Αυτή η διαγραφή είναι που ζητάει η ελληνική κοινωνία -απο τις τράπεζες- να επαναρυθμιστεί.
Η ζωή έχει την ατέρμονη οφειλή παρούσα. Η ρύθμιση των οφειλών στο τραπεζικό σύστημα μοιάζει με το κούρδισμα του ατομικού ρολογιού του καθενός. Επανακαθορίζεται ο χρόνος, ο ιδρώτας, η οικογένεια, το επάγγελμα. Η Πίστη και η Εμπιστοσύνη έχουν διαγραφεί απο το λεξιλόγιο των Ελλήνων. Αυτή η διαγραφή είναι που ζητάει η ελληνική κοινωνία -απο τις τράπεζες- να επαναρυθμιστεί.
Το κούρεμα του ιδρώτα πρέπει να αντιστοιχεί σε κούρεμα οφειλών. Κράτος και τράπεζες μπήκαν για τα καλά στο μυαλό μας ως εχθροί της νοημοσύνης μας, δυστυχώς .Η κοινωνία του φθόνου και της μνησικακίας,η κλειστή ελληνική κοινωνία σε πόλεις και χωριά, μετατρέπεται σταδιακά σε ταξική κοινωνία ανισοτήτων. Ο Έλληνας πασχίζει να κρατηθεί στα φαντασιακά όρια του. Προσπαθεί να ζήσει με το μέλλον που ξαφνικά νιώθει ότι δεν το διαχειρίζεται αυτός….
