Του Κώστα Πάντζιου
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος σπουδαίο ταλέντο στην αξιολόγηση των διεθνών πολιτικών εξελίξεων, για να κατανοήσει ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας. Ρ. Εντογάν βρίσκεται σε τέτοιο πολιτικό, οικονομικό και γεωπολιτικό αδιέξοδο, που σπάνια έχει καταγραφεί, τουλάχιστον τα τελευταία 10 χρόνια, για ηγέτη χώρας. Από το 2018 μέχρι σήμερα, έχει σπαταλήσει το σύνολο σχεδόν των πλεονεκτημάτων, πολιτικών και γεωπολιτικών, που διέθετε. Και τα οποία συμποσούνται στο ότι η Δύση δεν προτίθεται, λογικά, να χαρίσει στην Τουρκία στον αντίπαλο Πρόεδρο της Ρωσίας κ. Βλ. Πούτιν. Όμως, όποιος διαβάζει ιστορία, θα έχει παρατηρήσει πως οι Μεγάλες Δυνάμεις κάθε εποχής λειτουργούν, κάπως αργά μεν, αλλά σίγουρα με εναλλακτικές λύσεις, όταν τα συμφέροντά τους πλήττονται.
Έτσι λοιπόν, πρώτον, ο Πρόεδρος της γείτονος χώρας, αγνόησε την παρουσία στον Έβρο τον περασμένο χειμώνα της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεύτερον, δεν πρόσεξε ότι ο χρόνος μετρά εις βάρος της χώρας του, σχετικά με την επιδεινούμενη οικονομική της κατάσταση. Τρίτον, δεν ασχολήθηκε σχεδόν καθόλου με το νέο ρόλο που έχει αποφασίσει να διαδραματίσει η Γαλλία του κ. Εμανουέλ Μακρόν στην Ε.Ε., δηλαδή της χώρας με το πιο ισχυρό αμυντικό μηχανισμό. Ούτε που πρόσεξε ο Πρόεδρος της γείτονος, ότι το αεροπλανοφόρο «Σαρλ Ντε Γκωλ» αλωνίζει στην Ανατολική Μεσόγειο, ούτε «ψιλιάστηκε» με την προχθεσινή δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών της Γαλλίας κ. Ντριάν, που τόνισε ότι «Η Τουρκία απειλεί χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν μπορούμε να αφήνουμε την ασφάλεια της Ε.Ε. σε τρίτους». Μήπως η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Άμυνας της Ε.Ε. θα ξεκινήσει με προεξέχουσα τη Γαλλία; Τέταρτον, πράγματι η Καγκελάριος της Γερμανίας κ. Άνγκελα Μέρκελ έχει να φροντίσει τα συμφέροντα της χώρας της, που συνδέονται στενά με την Τουρκία, αλλά ως πού μπορεί να φτάσει αυτό, όταν ακυρώνονται οι διαμεσολαβητικές της παρεμβάσεις από τον Πρόεδρο της Τουρκίας, που και αυτός έχει συμφέρον να μην θιγούν τα συμφέροντα της Γερμανίας στη χώρα του; Πέμπτον, ο «καλός φίλος» της Τουρκίας, Πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Ντ. Τραμπ, έχει σε δύο μήνες πολύ δύσκολες εκλογές και τι να κάνει; Πρέπει να μη δυσαρεστήσει τους ομογενείς της Ελλάδας ψηφοφόρους. Και τέλος, τους ηγέτες της Δύσης, όπως και όλους, τους απασχολεί ζήτημα ζωής και θανάτου, κάθε μέρα, με τον κορωνοϊό. Δεν έχουν την πολυτέλεια να άγχονται και με την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και με την αβεβαιότητα στο χώρο αυτόν να εντείνεται κάθε μέρα που περνά.
Τι μπορεί να γίνει; Αυτό, νομίζουμε, που έχει δηλώσει επανειλημμένα ο Πρωθυπουργός της χώρας μας κ. Κυρ. Μητσοτάκης. Ότι δηλαδή, η Τουρκία δύο δρόμους έχει: ή να λογικευτεί και να συζητήσει με την Ελλάδα και την Κύπρο, ή να υποστεί οικονομικές κυρώσεις. Πιστεύουμε ότι το πρώτο είναι περισσότερο πιθανό, αλλά με όρους ανεστραμμένους πλέον για τον Πρόεδρο της γείτονος.
