Του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου
Οι καταλήψεις δημόσιων σχολείων από ανήλικους μαθητές, αποτελεί νοσηρό σύμπτωμα της εκπαιδευτικής και πολιτικής μας παθογένειας. Προσβάλει εποχικά τη δημόσια εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια. Εμφανίζεται μαζί με τον ιό της γρίπης. Εξυπηρετεί αποκλειστικά πολιτικές επιδιώξεις και συντεχνιακά συμφέροντα. Τα υπαρκτά κατά καιρούς προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης, αποτελούν το πρόσχημα. Υποκινούνται και καθοδηγούνται από κόμματα και κομματικοδίαιτους συνδικαλιστές. Πρωτοστατεί το ΚΚΕ. Ανάλογα με την πολιτική συγκυρία, συμπράττουν και τα μεγαλύτερα κόμματα της εκάστοτε αντιπολίτευσης. Το 1990 ήταν το ΠΑΣΟΚ. Σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Καμία κατάληψη δεν οδηγεί στην επίλυση των προβλημάτων της παιδείας. Αντίθετα τα επιδεινώνει. Απαξιώνεται το δημόσιο σχολείο. Ακυρώνεται ο εκπαιδευτικός ως παιδαγωγός και αγωγός γνώσης. Επιδεινώνονται οι εκπαιδευτικές ανισότητες σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων. Ευνοούνται εκείνοι που μπορούν να πληρώνουν τα δαπανηρά φροντιστήρια και τα ακριβά ιδιωτικά σχολεία.
Υπάρχουν δύο αποδείξεις για την αλήθεια των ισχυρισμών μου.
Απόδειξη πρώτη. Το «συντονιστικό» των καταλήψεων. Είναι το διαχρονικό καπέλωμα που έχει εφεύρει η ΚΝΕ προκειμένου να ελέγχει τις καταλήψεις. Συγκροτείται από μέλη της διορισμένα από την ίδια. Το 1990 πρόεδρος του «συντονιστικού» είχε διοριστεί ο τότε κνίτης Αλέξης Τσίπρας.
Απόδειξη δεύτερη. Καταλήψεις δε γίνονται στα ιδιωτικά σχολεία. Παρόλο που λειτουργούν με τις ίδιες συνθήκες που αποτελούν την αφορμή των καταλήψεων των δημοσίων. Λειτουργούν με το μέγιστο αριθμό μαθητών (25-27) ανά τμήμα, με τον οποίο λειτουργεί μόνο το 3% των δημοσίων σχολείων. Ούτε τα τμήματα διαιρέθηκαν, ούτε νέες αίθουσες και εκπαιδευτικοί προστέθηκαν. Η εξήγηση είναι απλή. Τα ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν όπως θα έπρεπε να λειτουργούν και τα δημόσια. Με ισχυρή διεύθυνση και αξιολόγηση. Με κλειστές πόρτες στα κόμματα και τους κομματοδίαιτους συνδικαλιστές. Γονείς και μαθητές σέβονται τα χρήματα που δαπανούν. Στη «δωρεάν» παιδεία κανείς δε σέβεται τα χρήματα των φορολογουμένων.
Το υπουργείο παιδείας καλεί σε διάλογο. Διάλογο με ποιους; Δεν υπάρχει όργανο που να εκπροσωπεί τους μαθητές. Εάν αυτό θεωρείται το «συντονιστικό», ας τους εκπροσωπήσουν καλύτερα Κουτσούμπας και Τσίπρας φορώντας κοντά παντελονάκια.
Η λύτρωση της δημόσιας εκπαίδευσης από τον πνιγηρό εναγκαλισμό των κομμάτων, αποτελεί καθήκον και ευθύνη της συντεταγμένης πολιτείας αλλά και της ίδιας της κοινωνίας. Να πάψουν να εθελοτυφλούν. Δεν είναι μόνο ζήτημα παιδείας. Είναι προπαντός ζήτημα δημοκρατίας. Η ευθύνη διαμόρφωσης ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών, κατά τη συνταγματική επιταγή, ανήκει στους εκπαιδευτικούς λειτουργούς υπό την ευθύνη της συντεταγμένης πολιτείας. Όχι στους κομματικούς καθοδηγητές. Η δημοκρατία πλήττεται στον πυρήνα της. Αντί να καλλιεργείται στα νέα παιδιά δημοκρατική συνείδηση, εκκολάπτεται η ανομία, η πολιτική βία, η αναρχία. Καταλήψεις, ανυπακοή και χαβαλές είναι συνεισφορά της Αριστεράς στην αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης υπέρ της οποίας δήθεν κόπτεται. Είναι όμως και ζήτημα πατριωτισμού γιατί υπονομεύεται το μέλλον των νέων και της χώρας.
Οι σημερινές καταλήψεις είναι πρόκληση και ευκαιρία για την αναγέννηση της παιδείας. Ένα μεταρρυθμιστικό τσουνάμι με αιχμή την αξιολόγηση αποτελεί μονόδρομο για να ξεριζωθούν οι χρόνιες παθογένειες που μαστίζουν τη δημόσια εκπαίδευση. Ταράξτε τους στις μεταρρυθμίσεις.
Προτείνω την άμεση συγκρότηση επιτροπής προσωπικοτήτων αντίστοιχη της επιτροπής Πισσαρίδη. Προϋπόθεση για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας είναι η αλλαγή του εκπαιδευτικού της μοντέλου. Η αναγέννηση του εκπαιδευτικού συστήματος αποτελεί προϋπόθεση για την αναγέννηση και την επανεκκίνηση της χώρας. Η ολιστική μεταρρύθμιση της παιδείας είναι ο καλύτερος εορτασμός για τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
