Της Μαριέττας Γιαννάκου
Η εικόνα από τον προπηλακισμό του πρυτάνεως του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών είναι εξοργιστική και παραπέμπει σε παλαιότερες και συνάμα ανεπίστρεπτες εποχές. H εικόνα αυτή θυμίζει πρακτικές τρομοκρατικών οργανώσεων της Ευρώπης την δεκαετία του 70, όταν έστελναν φωτογραφίες για να προβάλλουν τις απαιτήσεις τους στα κράτη και τις κυβερνήσεις τους.
Όπως η εικόνα το 1978 του απαχθέντος πρώην Πρωθυπουργού της Ιταλίας Άλντο Μόρο από τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες» με φόντο την σημαία με το όνομα και το αστέρι της οργάνωσης. Ή έναν χρόνο νωρίτερα το τηλεοπτικό μήνυμα του προέδρου της Ένωσης Γερμανικών Βιομηχανιών Χανς Μάρτιν Σλάιερ, -τον οποίο είχε απαγάγει η RAF- και ζητούσε την απελευθέρωσή του.
Η ενέργεια κατά του πρυτάνεως φανερώνει δυστυχώς μία φανατική και αντιδημοκρατική νοοτροπία. Συμβολίζει μία πράξη εκφοβισμού και ταπείνωσης των διδασκόντων στα πανεπιστήμια αλλά και των φοιτητών, που δεν έχει θέση στο χώρο της εκπαίδευσης. Τα πανεπιστήμια είναι χώρος σεβασμού της ακαδημαϊκής ελευθερίας, της διακίνησης ιδεών και προαγωγής της επιστήμης και έρευνας. Είναι χώρος ιεραρχημένων προτεραιοτήτων και όχι αυθαιρεσίας όπως ορισμένες φανατικές μειοψηφίες επιδιώκουν. Πρόσωπα και πράξεις εκτός αυτού του πλαισίου, δεν έχουν θέση.
Πέραν των αμέσων απαραιτήτων μέτρων, σκόπιμο είναι τα πανεπιστήμια να οργανώσουν την προστασία και ασφάλεια των χώρων τους και να διαφυλάξουν την ηρεμία με την βοήθεια της Πολιτείας. Αυτό φυσικά πρέπει να γίνει με επαγγελματικό προσωπικό και υπηρεσίες ασφαλείας που θα είναι σε θέση να ελέγχουν την είσοδο με την επίδειξη φοιτητικής ταυτότητας ή εγγράφου που θα δικαιολογεί την παρουσία στο χώρο. Για να μπορέσουν να ελεγχθούν με φυσικό τρόπο και να προστατευτούν πιο αποτελεσματικά, οι πανεπιστημιουπόλεις χρειάζεται να περιβάλλονται από κάποιο σύστημα φυσικής προστασίας όπου είναι δυνατόν.
Ας σημειωθεί εν τέλει ότι πέραν των εξω-πανεπιστημιακών στοιχείων που εισβάλλουν και καταστρέφουν δημόσια περιουσία, υπάρχει και ελάχιστη μειοψηφία φοιτητών που συμπεριφέρεται με των ίδιο τρόπο. Οι μεν φοιτητές πρέπει να αντιμετωπίζονται και πειθαρχικά, -όπως πρέπει και όχι να απαλλάσσονται με διάφορες δικαιολογίες-, όλοι δε, με βάση τον ποινικό κώδικα. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να καλούνται να πληρώσουν στο ακέραιο το κόστος των ζημιών όπως συμβαίνει σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου.
Οι βιαιοπραγούντες στρέφονται τελικά εναντίον των πλέον αδύναμων οικονομικά Ελλήνων των οποίων τα παιδιά με προσπάθεια και κόπο εισέρχονται στα δημόσια πανεπιστήμια. Προστατεύοντας τα ιδρύματα, προστατεύουμε το δικαίωμα των νέων στη γνώση και την μελλοντική τους συμμετοχή στην πρόοδο του τόπου.
