Ένα συνοπτικό μεν αλλά εντυπωσιακό σε γνώση και στοιχεία δοκίμιο του νομικού κυρίου Γεωργίου Κ. Στεφανάκη, προέδρου επίσης του Μορφωτικού Ιδρύματος Ελευθέριος Βενιζέλος.
Του Γεωργίου Κ. Στεφανάκη
I. Ό,τι βελτιώνει την επί γης ζωή είναι πολιτισμός. Έχει ποικίλες εκφάνσεις: τεχνολογικός, μεσαιωνικός, αρχαίος, νέος, ιατρικός κ.ο.κ. O Πολιτισμός έχει δύο κύρια γνωρίσματα: διαρκώς εξελίσσεται. Ουδέποτε τελειώνει. Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα επιδιώκουν βελτίωση της διαβίωσής τους.
Ακόμη, ο πολιτισμός εξελίσσεται υπό αλληλοδιάδοχες ψευδαισθήσεις.
ΙΙ. Ο κομμουνισμός αποτέλεσε την κορυφαία ψευδαίσθηση του 20ου αιώνα.1 Εκατομμύρια ανθρώπων γοητεύτηκαν από το όραμα μιας κοινωνίας αταξικής, δίκαιης, ευτυχισμένης.
Η υπόσχεση υπήρξε ονειρώδης: Καταργούνται τα αφεντικά, κάθε παιδί που γεννιέται, θα σπουδάζει, αν θέλει, ό,τι θέλει. Θα έχει πλήρη ελευθερία επιλογής του επαγγέλματος που του αρμόζει. Θα εξασφαλίζει άνετη ζωή, ώστε να ιδρύσει οικογένεια. Θα εισπράττει τέλος, αξιοπρεπή σύνταξη. Θα ολοκληρώνει την επίγεια θητεία του υπό συνθήκες αξιοπρεπείς.
Έναντι του παραδείσου, ζητήθηκε από τα μέλη της κοινωνίας όπως παραιτηθούν υπέρ του κράτους, από κάθε περιουσιακό δικαίωμα.
Η παραίτηση υπήρξε καθαρά φαινομενική. Το δικαίωμα ουδέποτε είναι αυτοσκοπός. Μέσο είναι που αντιστοιχεί σε κάποια απόλαυση. Φερ’ειπείν, δεν επιδιώκεται ο τίτλος ιδιοκτησίας. Επιδιώκεται η απόλαυση της ιδιοκτησίας. Και επί κομμουνισμού η απόλαυση είναι υπεσχημένη από το κράτος. Έτσι ο πολίτης από τίποτε δεν παραιτείται.
● Τρεις είναι οι κυρίως θεμελιωτές του συστήματος. Ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Ουλιάνωφ: Lenin. Ο Ιωσήφ Τσουγκασβίλι: Stalinκαι ο Κάρολος Marx.
O Lenin γεννήθηκε σε οικογένεια εύπορη της επαρχιακής αριστοκρατίας, που είχε τιμηθεί από τον Τσάρο με τίτλο ευγενείας (!). Εν τούτοις, ο μεγαλύτερος αδελφός του είχε εμπλακεί σε αναρχική οργάνωση. Η τελευταία προετοίμαζε δολοφονία του Τσάρου. Η προετοιμασία απεκαλύφθη, ο αδελφός του Leninκαταδικάσθηκε εις θάνατον. Η ευγενής καταγωγή παρείχε, φαίνεται, βάση συγγνώμης. Εάν εζητείτο χάρις μάλλον θα εχορηγείτο. Αλλά ο τρομοκράτης – αδελφός ήταν σκληρός. Δεν ζήτησε χάρη. Ακολούθησε η εκτέλεση.
Ο Lenin βίωσε οδυνηρά την απώλεια του. Ριζοσπαστικοποιήθηκε εναντίον της κοινωνίας.
Κατά την έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου βρέθηκε πολιτικός κρατούμενος στην Αυστροουγγαρία. Φίλοι του αριστεροί κινητοποιήθηκαν αποτελεσματικά για την απελευθέρωσή του. Την πέτυχαν. Έτσι ο Leninκατέφυγε στην ουδέτερη Ελβετία, στην Ζυρίχη. Ήταν ιδιαίτερα μελετηρός. Επικεντρώθηκε, κυρίως, σε δύο συγγραφείς. Στον Πρώσο στρατηγό VonClausewitzκαι στον Marx.
Ο πρώτος έχει δώσει τον χαρακτήρα του πολέμου ως συνέχειας της πολιτικής δια των όπλων.
Έχει αναπτύξει, συναφώς, την “θεωρία των ορίων”, Ότι, δηλαδή, οι ανθρώπινες αντιθέσεις άγουν σε αναμετρήσεις. Όταν εξαντληθούν τα ειρηνικά μέσα, ακολουθούν πολεμικές επιχειρήσεις. Άλλη ανθρώπινη δράση διέπεται από την λογική. Έτσι, μοιραία, κάποια στιγμή ο πόλεμος τελειώνει. Τότε η ειρηνική διαβούλευση διαδέχεται την αιματηρή περίοδο. Και ιδού το κρίσιμο: Όσοι στρατιωτικά πέτυχαν τα περισσότερα και ειρηνικά θα αμειφθούν αναλόγως.
Καθοδηγούμενος από την αντίληψη του Clausewitz, o Lenin, εμπέδωσε πεποίθηση ότι απαιτείται εμφύλια πολεμική αναμέτρηση, ως προϋπόθεση, ώστε να επιβληθεί το κομμουνιστικό καθεστώς.
Για να διαβάσετε όλο το δοκίμιο κάντε κλικ εδώ.
