Τι το πιο φυσικό, οι δυνάμεις του ζόφου και του αυταρχισμού, στην εποχή όπου η γνώση αποτελεί κορυφαία πρώτη ύλη, να δίνουν την μέχρι εσχάτων μάχη του σκότους.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Τους τελευταίους μήνες, πιθανότατα λόγω κορωνοϊού, η παγκόσμια ψηφιακή σκηνή, ητοι το διαδίκτυο, έχει γεμίσει με δήθεν οικονομολόγους, ιστορικούς, λοιμωξιολόγους, ανθρωπολόγους και άλλους απατεώνες, που έχουν έναν βασικό στόχο: την αλλοίωση της πραγματικότητας μέσω θεωριών συνομωσίας και την εξουδετέρωση της γνώσης. Ορατό αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας, είναι με αφετηρία την Αμερική, η παγκοσμιοποίηση της αμάθειας και της γελοιότητας.
Οι πιο απίθανες και ανιστόρητες ψευδολογίες κυκλοφορούν με απίστευτη ταχύτητα μέσω του Διαδικτύου, το οποίο απευθύνεται πλέον σ΄ έναν μεγαλοπρεπών διαστάσεων ψηφιακό όχλο. Κύριο δε ζητούμενο των φορέων της αμάθειας, είναι η μεταφυσική και συνομωτική ερμηνεία της πραγματικότητας, μέσα από ανυπόστατες θεωρίες και μικρό γεγονότα τα οποία παγκοσμιοποιούνται και μεγαλοποιούνται, χωρίς καμμιά απολύτως τεκμηρίωση.
Είμαστε έτσι μάρτυρες ενός πρωτοφανούς γεγονότος: Στο αιώνα της κυριαρχίας των γνώσεων και της πληθώρας πληροφοριών, όλοι γνωρίζουν και κανείς δεν θέλει να μάθει:
Και μπροστά στην εξέλιξη αυτή, το τεράστιο ερώτημα που προβάλλει, είναι γιατί; Ποια είναι το βαθύτερα αίτια αυτής της παγκοσμιοποίησης της αμάθειας, που είναι και η βασική πρώτη ύλη του λαϊκισμού και των θεωριών συνομωσίας που τον συνοδεύουν. Μια εξήγηση, που προβάλλει αυτόν τον καιρό το site “OrthosLogos” δια της γραφίδας του κ. Πάνου Ασημάκη, είναι ότι εμείς οι άνθρωποι, γεννιόμαστε και ζούμε σ΄ έναν απρόβλεπτο κόσμο, γεμάτον αβεβαιότητες, ανεξήγητα φαινόμενα, αναπάντεχα γεγονότα, φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές, αρρώστιες, πολέμους, οικονομικές κρίσεις και ένα σωρό άλλες καταστάσεις για τις οποίες αισθανόμαστε ότι έχουμε ελάχιστο ή και κανένα έλεγχο. κατά συνέπεια, αυτή η απόλυτα κατανοητή ανθρώπινη ανάγκη δημιουργεί ένα εύφορο έδαφος για τη δημιουργία ή την αποδοχή θεωριών συνωμοσίας ή και ψευδών ειδήσεων. ιδιαίτερα αν αυτό που τις πυροδότησε είναι τρομακτικό, δεν είναι γνωστές όλες του οι συμπεριφορές και επιπτώσεις δεν είναι εύκολα ελέγξιμο και επηρεάζει άμεσα την καθημερινότητά μας – ιδιότητες που τις έχει όλες ο … COVID-19!
Από την πλευρά του, πριν σαράντα και πλέον χρόνια, ο Γάλλος καθηγητής και ακαδημαϊκός Ζαν Φουραστιέ, αναφερόμενος στην οικονομική πραγματικότητα, διαφοροποιούσε την επιπλοκή (complication) από την περιπλοκή (complexité) και τόνιζε ότι το μυαλό του ανθρώπου, τα δύο αυτά φαινόμενα αδυνατεί να τα συλλάβει και να τα επεξεργαστεί ταυτοχρόνως.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έτσι έχει δυσκολία στην σύλληψη της πραγματικότητας, όταν αυτή είναι μεταλλασσόμενη και σχετικά γρήγορη. Εντυπωσιακές από την άποψη αυτή είναι και οι προσεγγίσεις του φιλοσόφου Έντγκαρ Μορέν, που χρόνια τώρα ασχολείται με τις θεωρίες των συστημάτων στην αντιμετώπιση της πολυπλοκότητας.
Κατά τον Ε. Μορέν,100 ετών, αλλά και τον Ισραηλινό συγγραφέα Γιουβάλ Νόα Χαράρι , αυτή η πολυπλοκότητα, όταν επιταχύνεται, οι απλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι η πραγματικότητα και το αύριο τους προσπερνούν, άρα τους εξουδετερώνουν.
Στην με κινηματογραφική ταχύτητα εξελισσόμενη εποχή μας, πολύ απλά, στο βιβλίο του «21 μαθήματα για τον 21ο αιώνα» (Εκδόσεις Αλεξάνδρεια), ο Χαράρι γράφει πως «ο συνηθισμένος άνθρωπος αισθάνεται όλο και ο πιο ασήμαντος. Πολλές μυστηριώδεις λέξεις ανταλλάσσονται με ενθουσιασμό σε επιστημονικές διαλέξεις, κυβερνητικά επιτελεία και συνέδρια τεχνολογίας – παγκοσμιοποίηση, μπλοκτσέιν, γενετική μηχανική, τεχνητή νοημοσύνη, μηχανική εκμάθηση – και οι συνηθισμένοι άνθρωποι το υποψιάζονται ότι καμιά από αυτές τις λέξεις δεν μιλάει για εκείνους. Η φιλελεύθερη αφήγηση ήταν η ιστορία των συνηθισμένων ανθρώπων. Πώς μπορεί να διατηρήσει τη συνάφειά της σε έναν κόσμο σάιμποργκ και δικτυωμένων αλγορίθμων.
Στον 20ό αιώνα, οι μάζες εξεγέρθηκαν ενάντια στην εκμετάλλευση και προσπάθησαν να μεταφράσουν τον ζωικό τους ρόλο στην οικονομία σε πολιτική ισχύ. Σήμερα οι μάζες φοβούνται την ασημαντότητα και προσπαθούν πανικόβλητες να χρησιμοποιήσουν την πολιτική τους ισχύ πριν να ένα πολύ αργά.
Στο πλαίσιο αυτό, οι μεγάλοι ηττημένοι του 20ου αιώνα, ο κομμουνισμός και ο εθνικοσοσιαλισμός,δια των ισχυρών εκπροσώπων τους στον πλανήτη μας, αποφάασισαν να πάρουν μια ιστορική ρεβάνς, επενδύοντας στο πανίσχυρο όπλο της βλακείας και του μίσους που αυτή η τελευταία μπορεί να τροφοδοτήσει. Την ώρα έτσι που στην πάλαι ποτέ μαοϊκή Κίνα, ο καπιταλισμός καλπάζει, αλλά υπό ιδιόμορφο κομματικό έλεγχο, η χώρα αυτή, μεταξύ άλλων, πολύ έξυπνα επενδύει σημαντικά ποσά για την ανάπτυξη της αμάθειας στη Δύση.Το ίδιο δε πράττει και η Ρωσία, υπό την αιγίδα ενός ευφυούς και αδίστακτου πρώην πράκτορα της KGB στην τότε Ανατολική Γερμανία. Παράλληλα οι χώρες αυτές συνεπικουρούνται και από το ακραίο Ισλάμ, όραμα του οποίου είναι η παγκοσμιοποίηση του σκοταδισμού και της δουλείας εν ονόματι του Προφήτη.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η δολοφονία για παράδειγμα ενός μαύρου μικροκακοποιού από λευκό Αμερικανό αστυνομικό, στις ΗΠΑ, υπήρξε η ευκαιρία που περίμεναν οι αντιφιλελεύθερες δυνάμεις στην Αμερική και στη Δύση γενικότερα για να ξεσηκωθούν και να παρακολουθούμε σήμερα πραγματικά σώου αντιρατσιστικής γελοιότητας.
Για ένα σοβαρό έτσι πρόβλημα της Αμερικής, που είναι αυτό των φυλετικών διακρίσεων, ξέσπασε σκοπίμως μια παγκόσμια παραχάραξη της ιστορίας.
Ακόμα χειρότερα, μέσω της παραχάραξης αυτής, οι αντιφιλελεύθερες αυτές δυνάμεις, προπύργια ενός ακραίου ρατσισμού, επιδιώκουν να εδραιώσουν και την παγκοσμιοποίηση της αμάθειας, σε μια προσπάθεια να απονεκρώσουν την κριτική σκέψη.
Πρόκειται δηλαδή για μια ύπουλη και χυδαία ως προς την υφή της επίθεση ενός νεοολοκληρωτισμού, εναντίον αυτών των φιλελευθερων κοινωνικών, που πλήττονται σήμερα από την πανδημία του κορωνοϊούκαι την συνακόλουθη οικονομική κρίση, αλλά και από μία δημογραφική και πνευματική παρακμή
