Σε συνέντευξή του ο πρώην υπουργός Οικονομίας υπογραμμίζει ότι χωρίς σοβαρές επενδύσεις και βαθειές μεταρρυθμίσεις η κρίση της πανδημίας μπορεί να αποβεί μοιραία για την Ελλάδα.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους Τάσο Παπαδόπουλο και Αθαν. Παπανδρόπουλο εφ’ όλης της ύλης, ο Γιάννος Παπαντωνίου, τέως υπουργός οικονομίας την μεταβατική περίοδο προ της ένταξης στην ευρωζώνη, τόνισε ότι σήμερα η οικονομία βρίσκεται σε κρίσιμη φάση γιατί από το 2009 έως και σήμερα, το ΑΕΠ της χώρας έχει μειωθεί κατά 32% ποσοστό που απαιτεί δεκαετία ανάπτυξης για να επανέλθει.
«Κατά συνέπεια», τονίζει ο πρώην υπουργός, «είναι ζωτική η ανάγκη παραγωγικών επενδύσεων, που θα πρέπει να συνοδεύονται και από σε βάθος μεταρρυθμίσεις. Με αυτές τις τελευταίες να είναι απολύτως επείγουσες και απαραίτητες στη δικαιοσύνη, την δημόσια διοίκηση και βέβαια στην παιδεία, η οποία παίζει πρωταρχικό ρόλο στη σημερινή αναπτυξιακή διαδικασία. Μια διαδικασία εξάλλου, στην οποίαν η γνώση παίζει καθοριστικό ρόλο ως συντελεστής παραγωγής».
Στο πλαίσιο αυτό και με δεδομένη την υγειονομική κρίση, που στην Ελλάδα ήλθε να προστεθεί στην δεκαετή χρηματοοικονομική αναταραχή, ο Γ. Παπαντωνίου, που είναι επίσης ιδρυτής και πρόεδρος του Κέντρου Ερευνών Προοδευτικής Πολιτικής (ΚΕΠΠ), τονίζει ότι η χώρα έχει ανάγκη και από νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα.
«Στη σημερινή οικονομική και κοινωνική συγκυρία η σύνδεση της έρευνας με την παραγωγή μέσα από την ανάδειξη ερευνητικών ιδρυμάτων σε τεχνολογικά κέντρα διεθνούς εμβέλειας θα συμβάλει στη μετάβαση στην οικονομία της γνώσης. Για τη διάχυση νέων τεχνολογιών στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που κυριαρχούν στην οικονομία μας, απαιτούνται εξειδικευμένοι φορείς παροχής υπηρεσιών ερευνάς, τεχνολογικής βοήθειας και εκπαίδευσης, όπως τεχνικά κέντρα ανά νομό ή περιφέρεια. Η πολιτεία και τα επιμελητήρια θα πρέπει να συνεργαστούν για τη δημιουργία αυτών των κέντρων. Στο πεδίο του εργατικού δυναμικού πρέπει να αναπτυχθούν δεξιότητες προσαρμοσμένες στις μελλοντικές ανάγκες της αγοράς εργασίας και να εξασφαλιστεί εξειδικευμένο προσωπικό, ικανό να χειριστεί νέες τεχνολογίες. Χρειάζεται ουσιαστική αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης.»
Μιλώντας επίσης για την παιδεία, ο πρόεδρος του ΚΕΠΠ, είπε ότι είναι ο αδύναμος κρίκος, στον εθνικό ιστό. «Ξεπερασμένα προγράμματα και διδακτικές μέθοδοι χαρακτηρίζουν τη στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση, ενώ αποδιοργάνωση, υποβάθμιση του ακαδημαϊκού ήθους και εκτεταμένα φαινόμενα ανομίας και βίας συνθέτουν ένα καταθλιπτικό τοπίο λειτουργίας των πανεπιστημίων. Εξίσου σημαντικά είναι τα κενά στο σύστημα σε ό,τι αφορά την επιμόρφωση και την κατάρτιση, ιδιαίτερα για όσους απολύονται και αναζητούν απασχόληση. Από τη σκοπιά της οικονομίας η παιδεία, ιδιαίτερα στο τριτοβάθμιο επίπεδο, είναι ένα εξαγωγικό προϊόν με πολύ δυναμική εγχώρια και διεθνή ζήτηση. Η Ελλάδα διαθέτει επιστημονικό δυναμικό υψηλών ποιοτικών προδιαγραφών που, εάν αξιοποιηθεί, μπορεί να καταστήσει τα ελληνικά πανεπιστήμια διεθνώς ανταγωνιστικά. Η Κύπρος έχει πραγματοποιήσει σημαντική πρόοδο σε αυτόν τον τομέα. Η απαξίωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχει οδηγήσει στο αντίθετο αποτέλεσμα: όχι μόνο η χώρα μας δεν προσελκύει ξένους φοιτητές, αλλά σημαντικό ποσοστό του φοιτητικού μας πληθυσμού σπουδάζει στο εξωτερικό, όπου συχνά διδάσκεται από άλλους Έλληνες, που απασχολούνται στα εκεί πανεπιστήμια. Επανάσταση είναι ίσως η λέξη που ταιριάζει για την εκπαίδευση.
Αναφερόμενος επίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο πρόεδρος του ΚΕΠΠ τόνισε την αναγκαιότητα βαθειών μεταρρυθμίσεων, μέσα από την προώθηση και τη διαμόρφωση όρων οικονομικής ενοποίησης, γεγονός που προκαλεί τριβές. Ωστόσο παραδέχτηκε ο Γιάννος Παπαντωνίου ότι τον τελευταίο καιρό η πανδημία συνέβαλε στην πραγματοποίηση θετικών βημάτων με την ίδρυση του Ταμείου Ανάκαμψης.
Κάνοντας λόγο, τέλος, για τις προσωπικές του φιλοδοξίες, πέρα από τις δικαστικές περιπέτειές του, ο πρώην υπουργός είπε:
«Στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας για λόγους που συνδέονται με τις πολιτικές εξελίξεις ιδιαίτερα στον χώρο της Κεντροαριστεράς -όπου ανήκω-, βρίσκομαι εκτός της ενεργού πολιτικής. Την ίδια περίοδο η Ελλάδα αγωνίζεται να ξεφύγει από τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της μεταπολεμικής της ιστορίας. Ούτε μια στιγμή δεν έπαψα να αγωνιώ για την έκβαση αυτής της προσπάθειας και τις προοπτικές που διαμορφώνονται για τη χώρα. Οι κίνδυνοι διαιώνισης της κρίσης παραμένουν σημαντικοί. Υπάρχουν όμως και ευκαιρίες, εάν υπεύθυνες δυνάμεις συνασπιστούν για να ασκήσουν δημιουργική πολιτική. Στο ΚΕΠΠ είμαστε πρόθυμοι και έτοιμοι να συμβάλλουμε προς την κατεύθυνση αυτή.»
