Άκου παιδάκι μου… Του Πέτρου Βενέτη

334

Οι αλήθειες της γιαγιάς μπορούν να αφυπνίσουν?

Του Πέτρου Βενέτη

Συνήθως αυτά τα αποφθεγματικά κειμενάκια είναι φτηνοφιλοσοφικές κοινοτυπίες, που θυμίζουν παλιά ημερολόγια .

Αυτό το εκτίμησα, γιατί προσεγγίζει με χειρουργική ακρίβεια και με λακωνικότητα την επικρατούσα κατάσταση στην εποχή μας.

Δεν το λέω από κάποια νοσταλγική ή επιτιμητική διάθεση.

Άλλωστε η γνώμη μου είναι, πως η ζωή θα προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και όχι πως θα προσαρμοστούν οι συνθήκες στα παλιά πρότυπα.

Το «έχετε περισσότερες γνώσεις, αλλά έχετε λιγότερη κρίση», είναι η «ασθένεια» της εποχής, που ευθύνεται για πολλές από τις άλλες και για το σύνολο της συνωμοσιολογίας, της συνθηματολογίας και τον παντός είδους φανατισμό.

Μακάρι να είναι το γνωστό «χάσμα των γενεών» και να ζήσουν αυτοί καλά και καλύτερα από εμάς.

Τι μας λέει η γιαγιά: – Κάναμε μεγάλα σπίτια ,αλλά για μικρές οικογένειες

– Πάμε στο φεγγάρι,αλλά όχι στο γεγίτονα
– Κατακτήσαμε το διάστημα,χάνοντας τη γη
– Έχουμε περισσότερη γνώση αλλά λιγότερη κρίση
– Οι δρόμοι μας είναι πλατύτεροι αλλά στενότερα τα μυαλά
– Έχουμε γεμάτες βιτρίνες,με άδειες ψυχές

Αγαπάμε σπάνια,ζηλεύουμε και μισούμε συχνά

Τελικά, δίνουμε χρόνια στη ζωή όχι όμως ζωή στα χρόνια.