Ι. Ενθουσίασε ο κ. Δένδιας, όχι όμως και τους γνωρίζοντες τις εξελίξεις.
ΙΙ. Ο Κων. Καραμανλής στο διάγγελμα της 24.7.1974 τονίζει … «… την ώραν αυτήν η σκέψις μου στρέφεται πρωτίστως προς την δοκιμαζομένην Μεγαλόνησον, της οποίας την ανεξαρτησίαν και ακεραιότητα θα προασπίσωμεν δι’ όλων μας των δυνάμεων, με σταθερότητα και με π ί σ τ η ν ε ι ς τ α ς α ρ χ ά ς τ ο υ δ ι κ α ί ο υ…»… «ΚΡΙΣΙΜΑ ΚΕΙΜΕΝΑ 1843 – 1967 – Βουλή των Ελλήνων 1977, σελ. 565».
Ο ίδιος ο (Κ. Καραμανλής) την 2α Σεπτεμβρίου, στην Θεσσαλονίκη μίλησε ενώπιον ογκώδους συγκέντρωσης. Και είπε … «…πλανώντε (-) οι Τούρκοι αν πιστεύουν ότι μπορούν ακινδύνως δι’ εαυτούς και δια την ειρήνην του κόσμου να διατηρήσουν όσα με την βίαν και τον δόλον απέσπασαν. Ο αγών είναι δύσκολος. Α λ λ ά ε ί ν α ι α γ ώ ν δ ί κ α ι ο ς. Θα κερδιθεί τελικώς…»…
(Σπ. Μαρκεζίνης «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος τομ. Β’ Πάπυρος)
ΙΙΙ. Έχουν περάσει 47 χρόνια, οι Τούρκοι παραμένουν στην Κύπρο ακλόνητοι. Εμείς -διαχρονικά- μιλάμε για δίκαιο. Οι Τούρκοι απαντούν με βαριά πολιτικά αξιώματα. Ό,τι δηλαδή: «Μακάριοι οι κατέχοντες» και «Ουαί τοις ηττημένοις».
- Ηττημένοι είμαστε εμείς τα τελευταία 100 (εκατό) χρόνια, κατ’ ακρίβεια αρχής γενομένης από της 1ης Νοεμβρίου 1920.
- Χωρίς δικαίωμα -κανένα- με τα πιο πάνω αξιώματα, σταθερά, από ετών επιδιώκουν να καταστήσουν το Αιγαίο μας……. Γαλάζια Πατρίδα τους (!!!) ((Βλ. σχετικώς «Τουρκικός Εθνικισμός» ιδίως σελ. 33 – 41 εκδ. Ιδρύματος Ιστορίας Ελ. Βενιζέλου, 2020).
Γεώργιος Κ. Στεφανάκης
