Αδύναμη να βοηθήσει στην προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας είναι η αγορά κατοικιών, αφού όπως αποκαλύπτει έρευνα της PwC περίπου 18 δισ. ευρώ, ή 8,2% του σημερινού ΑΕΠ, επενδύσεων σε κατασκευές, χάθηκαν μεταξύ 2008-2015 επιβραδύνοντας περαιτέρω την οικονομική δραστηριότητα. Αρκεί να σημειωθεί ότι από το 2008, ο αριθμός αγοραπωλησιών μειώθηκε κατά 72%, ενώ οι τιμές κατοικιών υποχώρησαν κατά 41%, με την εντονότερη μείωση να παρατηρείται στα αστικά κέντρα.
Την ίδια στιγμή, η φορολογία στην ακίνητη περιουσία αυξήθηκε 6 φορές σε σχέση με το 2010, αντιπροσωπεύοντας σχεδόν το 2% του διαθέσιμου εισοδήματος κατά κεφαλή.
Το 2050 η επιστροφή των τιμών στα επίπεδα του 2008
Ζοφερή όμως προδιαγράφεται και η μελλοντική πραγματικότητα για την αγορά κατοικίας.
Με βάση ένα ρεαλιστικό σενάριο για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ να επιστρέφει στα προ κρίσης επίπεδα περίπου το 2030, προβλέπεται ότι οι αξίες των κατοικιών θα επανέλθουν στο επίπεδο που βρίσκονταν την περίοδο 2002-2008 μετά το 2050 και εφόσον καταγραφεί μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησής τους κατά 0,6%. Αντίστοιχα, η αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης στην εγχώρια αγορά κατοικίας προβλέπεται έπειτα από σχεδόν τρεις δεκαετίες από σήμερα, το 2047! Για να επιστρέψει μάλιστα η αγορά κατοικίας στο επίπεδο που είχε βρεθεί τα τελευταία χρόνια πριν από την οικονομική κρίση, θα πρέπει η πραγματική οικονομική ανάπτυξη να διαμορφωθεί σε 3,5% ετησίως για πολύ μεγάλη χρονική περίοδο. Παράλληλα, προϋπόθεση για την τόνωση της ζήτησης είναι η σταδιακή μείωση της φορολογίας στα ακίνητα, ενώ η στεγαστική πίστη θα πρέπει να ακολουθεί τουλάχιστον τους ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ. Τα παραπάνω οδηγούν τους αναλυτές της PwC στο συμπέρασμα ότι η ελληνική αγορά κατοικίας θα ανακάμψει με βραδύτερο ρυθμό απ’ ό,τι η ελληνική οικονομία, ιδίως αν δεν ληφθούν μέτρα ενθάρρυνσης της ζήτησης και μείωσης της υπερπροσφοράς.
