Του Τάσου Παπαδόπουλου
Στις μέρες μας παρατηρούμε μια άτυπη συμμαχία, που κοινό τους χαρακτηριστικό είναι η αυταρχική εξουσία ενός προσώπου. Σκληρός πυρήνας αυτής της ομογάλακτης συνεύρεσης είναι ο αυταρχικός τρόπος διακυβέρνησης.
Οι ηγέτες αυτοί φροντίζουν να φυλακίζουν ή να “εξοστρακίζουν” μέσω της αναγκαστικής εξορίας τους πολιτικούς τους αντιπάλους και να διαιωνίζουν δι’ αυτής της μεθόδου την απόλυτη κυριαρχία τους.
Σε αυτά τα καθεστώτα υπάρχει μια νομιμοφάνεια, αυτή των εκλογών. Όμως στις εκλογές φροντίζουν οι κατέχοντες την εξουσία να έχουν εκτός τους σοβαρούς πολιτικούς τους αντιπάλους και να γίνονται με όρους και προϋποθέσεις, που να εξασφαλίζουν την επανεκλογή τους.
Είδαμε τον Πούτιν να φυλακίζει τον βασικό πολιτικό του αντίπαλο, άμα τη αφίξει του στη Μόσχα, μετά την σοβαρή περιπέτεια της υγείας του από την επιχείρηση εξόντωσης του με με φονικό δηλητήριο και με τον ηγέτη να απαντά σε σχετικό ερώτημα λέγοντας ότι, αφού ήξερε ότι θα μπει στη φυλακή γιατί επέστρεψε στη Ρωσία!!!
Ο ανάδελφος θρησκευτικά του Πούτιν, αλλά αδελφός στις μπίζνες σουλτάνος της Άγκυρας, χρησιμοποιεί κι αυτός την δικαστική εξουσία ως όργανο, για να στέλνει τους αντιπάλους του να καλοπερασουν στα μπουντρούμια της Τουρκίας.
Έχει φυλακίσει δεκάδες χιλιάδες μετά το πραξικόπημα οπερέτα, με την κατηγορία του γκιουλενιστή και φροντίζει να εξοντώνει με όργανο την δικαιοσύνη, κάθε ενοχλητικό πρόσωπο ή πολιτικό σχήμα.
Ήδη έχει στείλει στα δικαστήρια τον Κ. Κιλιντζάρογλου αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ύστερα από απαίτηση του εταίρου του αρχηγού των γκρίζων λύκων Ν. Μπαχτσελί, ζητάει από την δικαιοσύνη να θέσει εκτός νόμου το φιλοκουρδικό κόμμα HDP, που συμβαίνει να είναι το τρίτο σε δύναμη στη Βουλή.
Παράλληλα ψάχνει να βρει μέσω της στάσης του σώματος του Δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Ε. Ιμάμογλου σε μνημεία αφορμή, για να στοιχειοθετήσει κατηγορίες σε βάρος του. Απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες. Οι γυναίκες που διαδηλώνουν για τα δικαιώματά τους, μετά την αποχώρηση του Ερντογάν από την Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης, ξυλοκοπούνται άγρια και συλλαμβάνονται.
Στην ίδια παρέα συνυπάρχουν ο Λουκασένκο, με τις προ έτους εκλογές παρωδία και τους αντιπάλους του φυλακισμένους ή εξόριστους και οι μουλάδες του Ιράν με την ισλαμική τους δήθεν δημοκρατία.
Πρόσφατα ο δια βίου αυταρχικός ηγέτης της Λευκορωσίας ανέβασε ένα Μίνγκ για να κατεβάσει επιβατικό αεροπλάνο στο Μινσκ, προκειμένου να συλλάβει έναν νεαρό δημοσιογράφο, που αρθρογραφούσε στα Social Media εναντίον του. Και να σκεφθεί κανείς, ότι για τη νίκη του Λουκασένκο στις εκλογές του 2020, οι πρώτοι και οι μόνοι που έσπευσαν να τον συγχαρούν ήταν οι Πούτιν και Ερντογάν.
Στην παρέα και οι μουλάδες της Τεχεράνης που δια του ιερατείου εξέλεξαν πρόσφατα έναν σκληρό της παρέας, προκειμένου να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους. Κάθε διαφορετική φωνή στην χώρα αυτή την τρώει το μαύρο σκοτάδι.
Όλη αυτή η κουστωδία έχει και άλλους φίλους αρκετά μακριά από την ευρώ-ασιατική περιοχή μας. Είναι φίλοι του Μαδούρο της Βενεζουέλας, τον οποίο υποστηρίζουν φανατικά.
Πέρα από της φυλακίσεις, τις εξορίες και τη νοθεία στις εκλογές χρησιμοποιούν και την προπαγάνδα ως μηχανισμό στήριξης του καθεστώτος τους.
Ο εθνικιστής-ισλαμιστής σουλτάνος της Άγκυρας, μέσω του εθνικισμού επιδιώκει να φανατίσει το κοινό του, με πρώτο και καλύτερο στόχο την Ελλάδα, αραδιάζοντας κάθε λογής ψέματα, όπως ότι η Αθήνα κινείται επιθετικά σε βάρος της Τουρκίας, με αφορμή την αμυντική θωράκιση των νησιών του Α. Αιγαίου, και το πιο εξωφρενικό που είπε πρόσφατα, ότι τα εμβόλια για τον covid στην Ευρώπη τα πληρώνουν, ενώ στην χώρα του διατίθενται δωρεάν.
Δορυφόροι αυτών των απόψεων είναι και κάποιες πρώην ανατολικές χώρες, όπως η Ουγγαρία, που συμπλέουν με τις αντίστοιχες αυταρχικές απόψεις και εμφανίζονται ως παράταιροι εταίροι, που δεν ταιριάζουν στις αρχές και τις αξίες της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Βεβαίως το αυταρχικό πρόσωπο όλων αυτών των εξουσιών χρησιμοποιεί δημοκρατικά νομιμοποιητικά στοιχεία, όπως είναι οι εκλογές παρωδία μια και έχουν προλειάνει το έδαφος πριν από αυτές, εξοντώνοντας ποικιλοτρόπως τους πολιτικούς τους αντιπάλους ή νοθεύοντας τες, αν βρουν τα δύσκολα με την βούληση του εκλογικού σώματος.
Όσοι νομίζουν ότι βρεθήκαμε σε ήρεμα νερά στην ευρύτερη περιοχή αυταπατώνται, η δημοκρατία είναι ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο σύστημα διακυβέρνησης, που θέλει σκεπτόμενους πολίτες και όχι φανατικούς οπαδούς. Και η περιφρούρηση της γίνεται μέσω της παιδείας και των αξιών που αυτή μεταφέρει, στους αυριανούς υπερασπιστές της…
