Γιατί η ΟΛΜΕ και οι φαιοκόκκινες δυνάμεις στη χώρα μάχονται κατά της γνώσης? Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Γεωργίου Παπανδρέου
Του Βασιλείου-Γεωργίου Γρηγ. Παπαδάκη
Ο λόγος, όρος πολύσημος. Η ανώτερη διανοητική ικανότητα του ανθρώπου να σχηματίζει και να εκφράζει τα διανοήματα του με την ομιλία. O έναρθρος λόγος, φυσικό χάρισμα, είναι ο καθρέπτης της ψυχής και του πνεύματος γιατί με αυτόν ο άνθρωπος εξωτερικεύει τον εσωτερικό του κόσμο. Δε νοείται να είναι κενός και χωρίς περιεχόμενο.
Πολλοί αρχαίοι φιλόσοφοι δεν παραμέλησαν την ομορφιά του. Ο Ξενοφάνης (580-475 π.χ.), Παρμενίδης (540-480 π.Χ.), άφησαν τη φιλοσοφία τους σε στοίχους. Για τον αριστοκρατικό Ηράκλειτο, (544-483 π.Χ.), σημαίνει την αρμονία των αντιθέσεων, τη λογική και την τάξη του σύμπαντος. Δίχως την εναντιοδρομία δεν θα υπήρχε ζωή. Η ανηφόρια δεν εννοείται χωρίς κατηφόρια, ο πόλεμος χωρίς ειρήνη, το καλό χωρίς το κακό.
Πλάτων (427-347π.Χ.): «O λόγος είναι το μέσο και η αιτία με την οποία μπορούν να εννοηθούν τα πάντα». Ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) επισημαίνει: «Ο λόγος χρησιμοποιείται με πολλές σημασίες. Πορεία της σκέψεως, κρίση, συλλογισμός, λογική. Μόνο ο άνθρωπος διαθέτει λόγο». Ο Μένανδρος (342-290 π.Χ.) κωμοδοποιός, έλεγε: «Ανδρός χαρακτήρα εκ λόγου γνωρίζεται».
«Οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν να πουν πολλά μεταχειρίζονται λίγα λόγια» Σαίξπηρ (1564-1616).
Ο Κάντ (1724-1804), ιδρυτής της κριτικής φιλοσοφίας, διακρίνει τον λόγο σε «καθαρό λόγο» (σκέψη απαλλαγμένη από εμπειρικά στοιχεία), «πρακτικό λόγο» (προσδιορίζει την πράξη και τη βούληση του ανθρώπου να εκφράζεται με ηθικούς νόμους και απαιτήσεις), «αποχρών λόγος» (θεμελίωση μιας προτάσεως ή, αιτιατική εξήγηση ενός γεγονότος).
Οι εντυπωσιακοί λόγοι και οι ηχηρές εκφράσεις προκαλούν πλειστάκις δυσπιστία στους πολίτες γιατί τον πλούτο του λόγου ακολουθεί συνήθως η πενία του έργου. Σε αρκετές περιπτώσεις ο λόγος ως μέσο πολιτικής αντιπαραθέσεως χάνει τον κύριο σκοπό και γίνεται λόγος για λόγια. Ο νάνος της αριστερής συνισταμένης μακρηγορεί. Η γλώσσα τρέχει γρηγορότερα από τη σκέψη του. Αγνοεί την αρχαία συμβουλή «μη εν πολλοίς ολίγα λέγε, αλλά εν ολίγοις πολλά». Γίνεται κενολόγος, βερμπαλιστής, αθυρόστομος και συχνά προσβάλει προσωπικότητες, σπιλώνει υπολήψεις και προκαλεί φόβο και ανησυχία στους πολίτες. Διακατέχεται από σύμπλεγμα ανωτερότητας, υπερτιμά τις πνευματικές και πολιτικές του ικανότητες. Αλήθεια πότε θ΄ απαλλαγούμε από το άχρηστο και επικίνδυνο φορτίο των κούφιων και παραπλανητικών λέξεων της αντιπολιτεύσεως? Ο χρόνος θα δείξει…
Ο νεκροτόμος της πάλαι ποτέ Αριστεράς ερωτοτροπεί με το Κέντρο, (τρίζουν τα κόκκαλα του «Γέρου» της Δημοκρατίας).
