Οι φαιοκόκκινες δυνάμεις της χώρας στην εποχή ανάπτυξης της γνώσης, θέλουν απέναντί τους μια Ελλάδα υπηκόων και όχι πολιτών. Ποιός ο ολέθριος ρόλος της ΟΛΜΕ
Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Τις προάλλες, το συνδικάτο των εκπαιδευτικών κήρυξε απεργία για την ημέρα που θα διεξάγονταν οι εξετάσεις για τα Πρότυπα με στόχο να τις υπονομεύσει. Η πονηρά ΟΛΜΕ ανακοίνωσε την απεργία Παρασκευή μεσημέρι ώστε να μην προλάβει το υπουργείο να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, για να την κηρύξει παράνομη. Δυστυχώς γι’ αυτήν, η κυρία Κεραμέως πρόλαβε να καταθέσει την αγωγή, το δικαστήριο συνεδρίασε Σάββατο και οι εξετάσεις διεξήχθησαν κανονικά τη Δευτέρα.
Άκουσα τον κ. Τσούχλο, πρόεδρο του σωματείου, στην εκπομπή του Άρη Πορτοσάλτε. Προσπάθησε να πείσει πως η απεργία δεν αφορούσε τον θεσμό των Πρότυπων και Πειραματικών Σχολείων, τον οποίον υποστηρίζει, αλλά κάτι επιπλέον αμοιβές και λοιπά που δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Στο Διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε ακόμη και σήμερα την ανακοίνωση του συνδικάτου που καταγγέλλει τα Πρότυπα ως απόπειρα δημιουργίας σχολείων για τις ελίτ. Όχι για τις οικονομικές, τις πολιτικές ή τις αθλητικές ελίτ. Ελίτ εννοούν όσους μαθητές είναι αρκετά ικανοί ώστε να περάσουν τις εξετάσεις και τους καθηγητές τους, οι οποίοι επίσης θα αξιολογηθούν αν είναι ικανοί να τους διδάξουν. Ο κ. Τσούχλος έχει εκλεγεί με τη ΔΑΚΕ. Δεν είναι αυτός ο λόγος, όμως, που προσπάθησε να υπεκφύγει από τη θέση του συνδικάτου του περί ελίτ. Ο λόγος είναι ότι η ΟΛΜΕ βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα μέτωπο κατακραυγής το οποίο δεν περιελάμβανε μόνο τα θύματά της, τους μαθητές και τους γονείς τους, αλλά και το λεγόμενο «κοινό περί δικαίου αίσθημα». Η ΟΛΜΕ και τα συναφή ευαγή ιδρύματα έχουν συνηθίσει να δρουν σε ένα καθεστώς κοινωνικής υποταγής, το οποίο κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες. Ανήκει στο εθιμικό δίκαιο της δημοκρατίας μας.
Το πρόβλημα το διατύπωσε ο κ. Φίλης σε καθαρά ζαχαριαδική διάλεκτο στην προγραμματική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Διεπίστωσε ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι μια «συνηθισμένη» κυβέρνηση, μια απ’ αυτές που αφήνουν το αποτύπωμά τους μόνον όσο διαρκεί η θητεία τους – κάτι σαν τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με ΑΝΕΛ. Είναι μια κυβέρνηση που προσπαθεί να ανασυγκροτήσει τον «αστισμό» σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτισμικό και ιδεολογικό επίπεδο – δεν περισσεύει και τίποτε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, προσθέτω, η δημιουργία σχολείων για τις ελίτ. Πού ακούστηκε η δημόσια εκπαίδευση να θέλει να βοηθήσει όσους μαθητές ξεχωρίζουν και δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια του ιδιωτικού;
Το πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν και η ΟΛΜΕ και ο κ. Φίλης είναι ότι στην προσπάθειά της για την ανασυγκρότηση του «αστισμού» η κυβέρνηση έχει σύμμαχό της την κοινωνική πλειοψηφία. Αντιλαμβάνονται, στον βαθμό που είναι σε θέση να αντιληφθούν, πως η πολιτική τους ήττα δεν ήταν ένα περιστασιακό γεγονός. Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο στρέφεται όχι μόνον εναντίον της πολιτικής της πενταετίας, αλλά και εναντίον όλου του πλέγματος των μικρών ή μεγαλύτερων πυρήνων κοινωνικής εξουσίας που κυριάρχησε επί δεκαετίες. Ποιος τολμούσε να διαμαρτυρηθεί επειδή η ΓΕΝΟΠ βύθιζε στο σκοτάδι την Αθήνα ή η ΟΛΜΕ απεργούσε εν μέσω Πανελλαδικών.
Το θηρίο της Αριστεράς είναι τραυματισμένο. Η βεβαιότητα ότι έχασε την πολιτική εξουσία επειδή η κοινωνία τού γύρισε την πλάτη το κάνει να αντιδρά σπασμωδικά και πιο βίαια. Το λαϊκό αίσθημα εγκατέλειψε την Αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον «λαϊκό» μέτωπο. Είναι ένα συνονθύλευμα αποτυχημένων πολιτικών που ψάχνουν αντίκρισμα σε διάφορους θυλάκους, επίσης κοινωνικά απομονωμένους. Και γι’ αυτό βάζει τον Πολάκη να βρυχάται. Ακόμη και η διφορούμενη στάση του απέναντι στους εμβολιασμούς αποδεικνύει ότι αδιαφορεί για τα περίφημα μεσαία στρώματα, τα οποία τρέμουν με την προοπτική ενός ακόμη λοκντάουν.
Ο κ. Τσουκαλάς, θεωρητικός της Αριστεράς, αποκάλεσε την Ιστορία πονηρή. Αλλα του είχε υποσχεθεί και άλλα του έδωσε. Προφανώς εννοεί ότι αλλού βρίσκεται ο λαός από εκεί που τον ψάχνει η Αριστερά. Και όχι μόνον παρ’ ημίν. Ας αφήσουμε κατά μέρος το γεγονός ότι η Ιστορία δεν είναι ούτε πονηρή ούτε αγαθή. Να υποθέσω ότι σε αυτήν τη θεωρητική ψευδαίσθηση οφείλεται ο χόλος της Αριστεράς. Θέλει να εκδικηθεί την Ιστορία επειδή την ξεγέλασε η πονηρά. Και επειδή η Ιστορία είναι απρόσωπη, ξεσπάει τον χόλο της στην κοινωνία.
