Του Τάσου Παπαδόπουλου
Παρά το γεγονός ότι για κάποιες δεκαετίες ασχολήθηκα επαγγελματικά με την εσωτερική πολιτική σκηνή και την αντίστοιχη αρθρογραφία, εν τούτοις στις μέρες μας συστηματικά αποφεύγω να σχολιάσω τα εντός Ελλάδος συμβαίνοντα, γιατί το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου είναι ανάξιο σχολιασμού.
Ένας άλλος λόγος είναι, ότι τα όσα αφορούν τις σχέσεις της χώρας μας με τον άκρως επιθετικό γείτονά μας, που ορέγεται την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Στήνει φιέστες για να το επικοινωνήσει στο εσωτερικό του μέτωπο με ηθοποιούς, που παριστάνουν τον Μωάμεθ τον Πορθητή και καλούν τον “διάδοχο” του πολιορκητή της Πόλης στη σκηνή, προκειμένου να παραλάβει το τεραστίων διαστάσεων κλειδί.
Με αυτό υποτίθεται ότι θα ανοίξει ο Σουλτάνος την κατακτηθείσα Αγία Σοφία από τις ορδές του Μογγολικού φύλου, που μετακινήθηκε προς δυσμάς μετά την νίκη έναντι των Βυζαντινών στο Ματζικέρτ, το 1071.
Η παραποίηση της ιστορίας από τον Ερντογάν και τους συν αυτώ πάει σύννεφο. Το τελευταίο που μας ξεφούρνισαν έχει να κάνει με την ιστορία τους που την φτάνουν 2230 χρόνια πίσω. Θα μας τρελάνουν με τα ψέματα και τους μύθους που κατασκευάζουν.
Μετά τις αναπαραστάσεις της άλωσης, και τις προσευχές μέσα στην Αγία Σοφία με τον ιμάμη και την σπάθα του με την οποία ήταν ζωσμένος, ο ισλαμιστής εθνικιστής σουλτάνος εμφανίστηκε ως παγκόσμιος ηγέτης που μπορεί να παρεμβαίνει ως τα πέρατα της οικουμένης, πουλώντας στο κοινό του φύκια για μεταξωτές κορδέλες, την ώρα που οι πολίτες στη χώρα του πεινάνε και δεν έχουν δουλειές, για να τους εξασφαλίσουν τα προς το ζην.
Κι επειδή οι Τούρκοι δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω χωρίς να ξεσηκώσουν τον κόσμο, έστειλαν τώρα επιστολή στον ΟΗΕ χωνευτήρι κάθε υπερφίαλου, που επιδιώκει μια κάποια ψευτο νομιμοποίηση, καταγγέλλοντας την Ελλάδα ότι εξοπλίζει τα νησιά του Α. Αιγαίου με σκοπό να επιτεθεί στα Μικρασιατικά παράλια.
Ο φανταστικός αυτός κίνδυνος αντιστρέφει ολοκληρωτικά την αλήθεια. Γιατί οι Τούρκοι έχουν παρατάξει στα μικρασιατικά τους παράλια έναν μεγάλο στόλο αποβατικών και έχουν εγκαταστήσει στην περιοχή την επονομαζόμενη στρατιά του Αιγαίου.
Αποτελεί απύθμενο θράσος την ώρα που οι ζηλωτές του Μωάμεθ του Πορθητή και έχουν στήσει έναν άκρως επιθετικό μηχανισμό στην περιοχή, να κατηγορούν την Ελλάδα ότι από τα νησιά του Α. Αιγαίου θα … εξαπολύσει επίθεση σε βάρος του χερσαίου εδάφους της Τουρκίας.
Η Ελλάδα με την επέτειο των διακοσίων χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης του 1821, θύμισε σε όλο τον κόσμο, ότι από αυτά τα χώματα και από μια χούφτα αποφασισμένων για ελευθερία, ξεκίνησε ο αγώνας, που στη συνέχεια επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Βαλκανική χερσόνησο.
Κάποιοι ηγετίσκοι των Βαλκανίων έχουν ήδη προσκυνήσει το σαράι του σουλτάνου, είναι όμως μικρόνοες μια και δεν βλέπουν, ότι ο ισλαμιστής εθνικιστής σουλτάνος της Άγκυρας επιδιώκει σε πρώτη φάση να τους μετατρέψει σε δορυφόρους του, και στη συνέχεια με ποικίλες συμφωνίες να τους καταπιεί.
Έφτασε στο σημείο, ο Έντι Ράμα στο συμπόσιο της Χάλκης, να κατηγορήσει τους Ευρωπαίους γιατί δεν εντάσσουν την Τουρκία μαζί με την Αλβανία στην ΕΕ. Το πόσο συμβατή είναι η σημερινή Τουρκία με τα ευρωπαϊκά ιδεώδη, που αρχίζουν από τα ανθρώπινα δικαιώματα, περνάνε από την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και καταλήγουν στην ελευθερία του Τύπου ποσώς τον ενδιαφέρει.
Κι αυτό, γιατί την Ευρώπη την βλέπουν σαν την ιερή αγελάδα που προσφέρει αφειδώς χρήματα, χωρίς αυτοί που τα εισπράττουν να αναλαμβάνουν καμιά υποχρέωση. Αυτή η τακτική δείχνει πόσο ανώριμες και κοντόφθαλμες είναι κάποιες ηγεσίες των Βαλκανικών χωρών.
Όμως αυτές οι ημέρες μνήμης του προδοτικού πραξικοπήματος στην Κύπρο και της εισβολής της Τουρκίας στη Μεγαλόνησο που ακολούθησε, οφείλουμε να στρέψουμε το βλέμμα μας στις νέες απειλές που είναι μπροστά μας.
Ο υπό εξαγγελία εποικισμός της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου αποτελεί την ταφόπλακα κάθε ελπίδας για συμφωνημένη επίλυση του κυπριακού. Οι εκκλήσεις σε Μπάιντεν και της ηγεσίας της Ε.Ε. ουδέν θα αποδώσουν. Και το ερώτημα που γεννάται είναι με ποιο επόμενο βήμα θα κινηθεί η ελλαδική και η κυπριακή ηγεσία.
Τα νέα τετελεσμένα είναι προ των πυλών. Θα τα καταδικάσουν βεβαίως Ουάσιγκτον, Βρυξέλλες και Μόσχα. Πέραν τούτου ουδέν. Η Τουρκία θα έχει επιβάλει το νέο της Αττίλα καταπίνοντας ένα ακόμη έδαφος, που και ιδιοκτησιακά ανήκει στους Ελληνοκυπρίους.
Μολονότι η Τουρκία τορπίλισε στο παρελθόν κάθε προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού, μια κάθε προτεινόμενη λύση εμπεριείχε και έλεγχο από πλευράς Άγκυρας και του ελεύθερου τμήματος της Μεγαλονήσου, εν τούτοις μεγάλες είναι και οι ευθύνες διαχρονικά και των ηγεσιών Ελλάδας και Κύπρου για τον διπλωματικό χειρισμό του μεγάλου αυτού θέματος εθνικής σημασίας.
Το αύριο της Κύπρου, παρά την οικονομική ανάπτυξη υπάρχει στο ελεύθερο τμήμα της Μεγαλονήσου, εν τούτοις παραμένει δυσοίωνο και δυστυχώς δεν υπάρχει ελπίδα να ανατραπούν τα τετελεσμένα που δημιούργησε η τουρκική επεκτατική πολιτική.
Εξάλλου η Άγκυρα έχοντας οδηγό τις ανύπαρκτες αντιδράσεις για την εισβολή και την κατοχή της Κύπρου το 1974, προχώρησε στις μέρες μας στην επεκτατική της δραστηριότητα σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη και Ναγκόρνο Καραμπάχ. Όλα αυτά υπό τα όμματα της αδιάφορης διεθνούς κοινότητας
