Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πρότεινε στο Εθνικό Συμβούλιο την αφαίρεση των διαβατηρίων της ΕΕ από Τουρκοκύπριους πολιτικούς και την παρεμπόδιση της διέλευσης πολιτών τρίτων χωρών στα κατεχόμενα ως απάντηση στις κινήσεις του καθεστώτος στην περίκλειστη πόλη του Βαρωσιού, έγραψε ο κυπριακός Τύπος.
Πρόκειται για τη γνωστή θέση του ΕΛΑΜ, η οποία προφανώς υιοθετήθηκε από τον κ. Πρόεδρο και σύμφωνα με πληροφορίες θα αχθεί ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου τέλος του μηνός για λήψη τελικών αποφάσεων. Οι προτάσεις του ΕΛΑΜ, μετά την παταγώδη αποτυχία του διδύμου Αναστασιάδη -Χριστοδουλίδη στο Κυπριακό, φαίνεται ότι είναι μια κάποια λύση.
Στον Πρόεδρο Αναστασιάδη απάντησαν διάφοροι Τ/Κ πολιτικοί, μεταξύ των οποίων και ο Τ/Κ ηγέτης Ερσίν Τατάρ. Ο οποίος είπε ότι «εκείνα τα διαβατήρια, δεν είναι ελληνοκυπριακά διαβατήρια. Είναι διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχουν και οι Τουρκοκύπριοι δικαίωμα να τα παίρνουν.
Υποκρισία
Με βάση τις πιο πάνω θέσεις, ένα γενικό συμπέρασμα συνάγεται: Ότι και ο Αναστασιάδης και ο Τατάρ είναι απύθμενα υποκριτές. Ο Ερσίν Τατάρ, για παράδειγμα, έθεσε επισήμως στο τραπέζι λύση δύο κρατών στην Κύπρο, αλλά, όπως λέει, δικαιούται να έχει διαβατήριο διότι η Κυπριακή Δημοκρατία ανήκει σε όλους. Μόνο που την Κυπριακή Δημοκρατία οι Τ/Κ την εγκατέλειψαν το 1964 ιδρύοντας δική τους δομή εξουσίας, τη λεγόμενη Τουρκοκυπριακή Προσωρινή Διοίκηση. Από το 1974 και μετά την τουρκική εισβολή κατέχουν τη μισή Κυπριακή Δημοκρατία, αρπάζοντας σπίτια και περιουσίες Ελληνοκυπρίων, ενώ το 1983 την αποκήρυξαν, ανακηρύσσοντας δικό τους ανεξάρτητο κράτος, το οποίο αποκάλεσαν «ΤΔΒΚ». Εν ολίγοις, αν μετά από όλα αυτά ο κ. Τατάρ ισχυρίζεται ότι έχει δικαίωμα να κατέχει διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάτι δεν πάει καλά για τον ίδιο. Οι δηλώσεις του βέβαια μπορεί να ιδωθούν και θετικά: Αντιλαμβανόμαστε δηλαδή ότι πιστεύει και γνωρίζει ότι δεν έχει κράτος, οπότε κατά βάθος εξακολουθεί να πιστεύει, ή έστω να περιμένει κάτι από την Κυπριακή Δημοκρατία.
Πολύ πιο υποκριτική είναι η συμπεριφορά του Νίκου Αναστασιάδη, ο οποίος εκπροσωπεί σήμερα τη διαχρονική και συλλογική υποκρισία της ε/κ ηγεσίας, από το 1964 και εξής.
Ο Μακάριος, τον Απρίλιο του 1964, μετά τις διακοινοτικές ταραχές του 1963, προχώρησε σε μονομερή καταγγελία των συνθηκών του 1959. Με βάση το δίκαιο της ανάγκης, η δικοινοτική Ενιαία Κυπριακή Δημοκρατία μετατράπηκε σε Ελληνοκυπριακό Κράτος. Όταν λίγους μήνες μετά την κρίση του Δεκεμβρίου του 1963, και συγκεκριμένα στις 3 Ιουνίου 1964, ο τότε αντιπρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Φαζίλ Κουτσούκ ζήτησε επισήμως από τον Μακάριο την επιστροφή των Τουρκοκυπρίων στην κυβέρνηση, ο Πρόεδρος Μακάριος του απάντησε: «Δεν είσθε πλέον αντιπρόεδρος. Η ζωή και η ύπαρξη της κυβέρνησης δεν εξαρτάται από τη θέλησή σας». (Εφημερίδα Χαραυγή. 4 Ιουνίου 1964).
Στις 22 Ιουλίου 1965, 19 μήνες μετά την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από το Κοινοβούλιο, οι Τ/κ βουλευτές αποφάσισαν να επιστρέψουν. Μετέβησαν στο μέγαρο της Βουλής με στρατιωτική προστασία της ΟΥΝΦΙΚΎΠ και είχαν συνάντηση με πρόεδρο της Βουλής Γλαύκο Κληρίδη. Αναφερόμενος στα γεγονότα αυτά στην έκθεση της 29ης Ιουλίου 1965 ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ αναφέρει:
“Ο κ. Κληρίδης ανέφερε στους Τ/κ βουλευτές ότι αν δεν επέλθει συμφωνία στις προτάσεις του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου για αλλαγή του Συντάγματος τότε δεν μπορούν να επιστρέψουν στο Κοινοβούλιο. Οπως είπε με βάση τις τροποποιήσεις που επήλθαν στο Σύνταγμα από τους Ε/κ δεν υπήρχε η σχετική νομοθεσία να καλύψει την επιστροφή τους, οπότε το νέο νομικό καθεστώς δεν επέτρεπε την επιστροφή των Τ/κ.
Οι Ελληνοκύπριοι, παρά το ψήφισμα 186 του ΣΑ που τους ζητούσε να ξεκινήσουν αμέσως συνομιλίες για την επίλυση του κυπριακού μετά τις διακοινοτικές ταραχές του 1963 , δεν είχαν καμιά διάθεση να το κάνουν. Απεναντίας, σε επιστολές του στον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, ο Μακάριος του ζητούσε να μην ανησυχεί, διότι οι Τ/Κ είχαν απομονωθεί και εξουθενωθεί στους θύλακες.
Η Κυπριακή Δημοκρατία
Εν ολίγοις, οι Τουρκοκύπριοι, με τις υπερβολές τους, την πολιτική τους ανωριμότητα και τις καιροσκοπικές πολιτικές τους αποφάσεις, κατάργησαν ντε φάκο την Κυπριακή Δημοκρατία πριν την εισβολή. Το ίδιο και σε πολύ πιο μεγάλο βαθμό έπραξαν και οι Ελληνοκύπριοι. Καταγγέλλοντας τις Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου και αναθεωρώντας το Σύνταγμα, στην πραγματικότητα ίδρυσαν και λειτουργούσαν ένα δεύτερο ελληνικό κράτος. Χρησιμοποιώντας ακόμα και στο επίπεδο του συμβολισμού την ελληνική σημαία. Κατήργησαν επίσης το 1966 τον Εθνικό ύμνο της Κυπριακής Δημοκρατίας που έγραψε ο Σόλωνας Μιχαηλίδης και εισήγαγαν τον ελληνικό εθνικό ύμνο.
Αποκορύφωμα της υποκρισίας, είναι ότι μετά την τουρκική εισβολή και οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι ανακάλυψαν την Κυπριακή Δημοκρατία και τη χρησιμοποιούν κατά αισχρό τρόπο αλά καρτ. Οι Ελληνοκύπριοι για να αντλούν νομιμότητα και να λειτουργούν ως διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος και οι Τουρκοκυπριοι για να θυμίζουν ότι ήταν συνιδρυτές της, οπότε μέσω του καταλοίπου κυριαρχίας της θέλουν να δημιουργήσουν ένα δικό τους αναγνωρισμένο κράτος για να νομιμοποιήσουν την εισβολή του 1974.
Τα διαβατήρια
Χωρίς να είμαι νομικός, αλλά με γνώμονα τη λογική και την πολιτική ανάλυση, θεωρώ ότι η συζήτηση για τα διαβατήρια σήμερα είναι φαιδρή. Κανένας Ελληνοκύπριος ή Τουρκοκύπριος πολιτικός δεν δικαιούται να εμφανίζεται ως νόμιμος εκδότης διαβατηρίων. Όλοι λαφυραγωγούν πάνω στο κουφάρι της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία έπεσε άδοξα και σε νεαρή ηλικία στο πεδίο της μάχης μιας φθηνής και ανόητης πολιτικής.
* Ο Τατάρ, με όλο του το σόι, η συντριπτική πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων, χιλιάδες άλλοι αλλοδαποί που παντρεύτηκαν στα κατεχόμενα, σήμερα διεκδικούν και αποκτούν το ευρωπαϊκό διαβατήριο της Κύπρου. Ελάχιστοι όμως από αυτούς πιστεύουν πραγματικά στη χώρα αυτή ως σύνολο και στις πραγματικές της δυνατότητες. Βλέπουν ότι το διαβατήριο απλώς τους διασφαλίζει κάποιες πρόσθετες σημαντικές διευκολύνσεις διακίνησης, αλλά και πλεονεκτήματα εντός της ΕΕ.
* Ο Αναστασιάδης χρησιμοποίησε την Κυπριακή Δημοκρατία και τα διαβατήριά της για να κουβαλήσει στη χώρα μας κάθε καρυδιάς καρύδι, για να πλουτίσει μια κλίκα Ελληνοκυπρίων. Ο Αναστασιάδης, με εργαλείο την Κυπριακή Δημοκρατία στην οποία δεν πιστεύει, έχει μετατρέψει τη χώρα σε ένα ανυπόληπτο κράτος, προσφέροντας διαβατήρια σε διεθνείς απατεώνες, καταζητούμενους από την Ιντερπόλ και τις χώρες από όπου έχουν φύγει.
Η λύση
Με λίγα λόγια, μέχρι να εξαφανιστούν από το πολιτικό προσκήνιο της χώρας μας οι χυδαίοι λαϊκιστές που κυβερνούν τους Ελληνοκυπρίους και τους Τουρκοκυπρίους, δεν υπάρχει πιθανότητα να δούμε άσπρη μέρα. Ούτε να αντιμετωπίσουμε σοβαρά τα προβλήματά μας. Τα προβλήματά μας δεν πρόκειται να τα λύσει ο Ερντογάν, κάποια γεράκια στην Άγκυρα και το φερέφωνό τους στη Λευκωσία Τατάρ, που θεωρούν τους Τουρκοκύπριους ηλίθιους χωριάτες, τους οποίους χειραγωγούν, ρίχνοντάς τους πού και πού κάποια ψίχουλα. Ούτε κάποιοι Αναστασιάδηδες που μας κοροϊδεύουν ότι θα ληφθούν κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ενώ στην πράξη, διεθνώς θεωρούνται ότι είναι ανάμεσα στους κύριους υπαιτίους της μη λύσης. Δεν θα μας τα λύσουν άτομα που φεύγουν από την πολιτική ζωή της χώρας πολυεκατομμυριούχοι, εκμεταλλευόμενοι την αφέλεια και την έλλειψη πολιτικής κρίσης του κυπριακού λαού. Άνθρωποι που για να παρελκύσουν το ενδιαφέρον του λαού από τα αδιέξοδα στα οποία μας έχουν οδηγήσει, απειλούν τον Τατάρ ότι θα του πάρουν το διαβατήριο. Μα, άνθρωπέ μου, πάρε πρώτα το διαβατήριο του Μαλαισιανού Τζο Λόου και μετά του ττοπουζοκυπραίου του Τατάρ, από τον οποίο, μεταξύ μας, δεν διαφέρεις σε τίποτα.
Κλείνω με την πάντα απλοϊκή μου σκέψη: Αν είχαμε σοβαρές πολιτικές ηγεσίες, το διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν θα λειτουργούσε ως ένα χρησιμοθηρικό εργαλείο στα χέρια πολιτικάντηδων. Θα μπορούσε να ήταν το όχημα επανένωσης της χώρας μας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα μπορούσε να ήταν το σύμβολο ενότητας μιας περήφανης ευρωπαϊκής χώρας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει όσο αυτή τη χώρα την κυβερνούν ανθρωπάκια.
Πηγή: politis.com.cy
