Ο γνωστός αρθρογράφος της Καθημερινής και ειδικός σε θέματα πληροφορικής, επισημαίνει πως ματαιόδοξοι καθηγητές που αναζητούν αναγνώριση μπορούν να προκαλέσουν ανήκεστες βλάβες σε ένα κοινό πρόθυμο να υιοθετήσει θεωρίες μαϊμού και δήθεν επιστημονικές πληροφορίες.
Στην Ελλάδα όπου όλα είναι πληθωρισμένα, υπάρχουν πάρα πολλοί καθηγητές. Είναι ευνόητο ότι υπάρχουν εξαιρετικοί καθηγητές και γνωρίζω αρκετούς, αλλά υπάρχουν και πολλοί άλλοι που είναι άγνωστο με ποια κριτήρια απέκτησαν τον τίτλο του καθηγητή. Επαγγελματικά δεν είχα ιδιαίτερη εκτίμηση στα ακαδημαϊκά προσόντα. Προτιμούσα τους «μη ακαδημαϊκούς», ακολουθώντας τη συμβουλή του George Bernard Shaw (1905), “those who can do, those who can’t teach”, αυτοί που μπορούν κάνουν, αυτοί που δεν μπορούν διδάσκουν».
Είμαι βέβαιος ότι κάποιο φρύδι θα σηκώθηκε με τη σκέψη ότι «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια», γι’ αυτό θα σας διηγηθώ μια προσωπική ιστορία και πώς ξεκίνησα από… ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Στο Λονδίνο (1965-1966) για άλλο πήγα να σπουδάσω και αλλού κατέληξα, μαθαίνοντας τον προγραμματισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών. Τον Σεπτέμβριο 1966 πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο ένα Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Space Structures» (Κατασκευές στον Χώρο), όπου υπέβαλα και έγινε αποδεκτή μια ερευνητική εργασία σχετική με το θέμα. Τα Πρακτικά του Συνεδρίου δημοσιεύθηκαν σε έναν ογκώδη τόμο 1.233 σελίδων. Φαίνεται ότι κάποιος από την Ελλάδα είδε τη συμμετοχή μου και όταν γύρισα από την Αγγλία, μου προτάθηκε θέση επιμελητή σε κάποιο εργαστήριο του ΕΜΠ. Εξαιρετικά ευτυχής που είχα αμέσως δουλειά συναντήθηκα με τον καθηγητή προκειμένου να συζητήσουμε το αντικείμενό μου. Μου ανέπτυξε τα πεδία ερευνών του, και με όλη την αφέλεια που με διακρίνει του είπα: «Κύριε καθηγητά, όλα αυτά τα θέματα δεν είναι πλέον αντικείμενα ερευνών, αλλά έχουν επιλυθεί με τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών». Και τότε πήρα την πλέον απίθανη απάντηση: «Και τι νομίζεις, δηλαδή εγώ πρέπει να εγκαταλείψω την έρευνα που κάνω 30 χρόνια, γιατί τώρα βγήκαν οι υπολογιστές;» Μπορείτε να μαντέψετε τη συνέχεια. Παραιτήθηκα αμέσως και ευτυχώς η δημοσίευσή μου βοήθησε για να προσληφθώ στο Γραφείο Δοξιάδη. Έτσι έληξε άδοξα η ολιγοήμερη ακαδημαϊκή σταδιοδρομία μου. Άφησε όμως τις καταβολές της, σχετικά με τους καθηγητές.
Ας ξεκινήσουμε από μια διαπίστωση. Λόγω της πληθώρας των πανεπιστημιακών τμημάτων υπάρχει και πληθωρισμός καθηγητών, πολλοί από τους οποίους έχουν ελάχιστη ή ανύπαρκτη ακαδημαϊκή συμβολή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μεγάλος δάσκαλος της δημοσιογραφίας, Γιάννης Μαρίνος (ΒΗΜΑ 24/2/2021), απαριθμώντας τους 68 καθηγητές που υποστήριζαν με επιστολή τους τον αγώνα του Κουφοντίνα, αναφέρει ότι: «Οι 23 δεν έχουν διδακτορικό ξεκίνησαν ως βοηθοί καθηγητή και έγιναν μέλη ΔΕΠ με προσωποπαγείς διαδικασίες και μεταβατικές διατάξεις του διαβόητου νόμου-πλαισίου του ΠαΣΟΚ). Οι 42 δεν έχουν Τα δημοσίευση στα διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Οι 15 αρθρογραφούν σε “Ριζοσπάστη” και “Αυγή”. Οι 17 έχουν κατηγορηθεί με ΕΔΕ και Πειθαρχικό. Οι 29 ήταν υποψήφιοι ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ στις εκλογές. Οι 19 είχαν πρώτο πτυχίο ΤΕΙ. Οι 23 έχουν πάρει πτυχίο από Βουλγαρία και Ρουμανία. Οι 3 εμπλέκονται σε υποθέσεις αντιγραφής εργασιών άλλων».
Πάμε τώρα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Δημήτρης Κούβελας, καθηγητής φαρμακολογίας στο ΑΠΘ. Στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας «Κόντρα» (25/12/2020) υπάρχει ένα κτύπημα: «Συνέντευξη Δημήτρης Κούβελας. Όχι στον άμεσο εμβολιασμό, καλύτερα να περιμένουμε έως το φθινόπωρο» (σημ. εννοεί του 2021). Ο ίδιος άνθρωπος στις 19/11/2020 σε εκπομπή στο MEGA δήλωνε με απόλυτη βεβαιότητα ότι: «Δεν πιστεύω ότι θα υπάρχει εμβόλιο πριν το καλοκαίρι» (σημ. εννοεί του 2021). Να όμως που σε πρόσφατη ανάρτησή του λέει: «Το εμβόλιο της PFIZER είναι ασφαλές σε άμεση σύγκριση με τα άλλα εμβόλια της παλαιότερης τεχνολογίας». Αλλά πάει και ένα βήμα παραπάνω. Στο Documentonews.gr στις 27/12/2020 δηλώνει: «Κούβελας: Να σταματήσει τώρα το lockdoνη, όχι φτωχοποίηση στην πλάτη της επιστήμης». Σε μεταγενέστερη ανάρτησή του στο FB (10/5/2021) λέει τα αντιφατικά: «Στη δική μου ανάγνωση, τα εμβόλια που δημιουργούν την πρωτεΐνη της ακίδας είναι ίσως χειρότερα” από τον ίδιο τον ιό. Αναμένουμε και άλλες έρευνες.
Μέχρι τότε θα συνιστούσα ηρεμία, ενίσχυση της έρευνας για την ακίδα και τα mRNA και αναστολή των εμβολιασμών. Ο καιρός πλέον το επιτρέπει. Εμείς οι εμβολιασμένοι να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας. Οι άλλοι αναμονή!!!». Πώς να μην τρελαθεί ο κοσμάκης που ακούει υποτίθεται τους καθηγητάδες για να ενημερωθεί! Εκεί όμως που το τερμάτισε, είναι η ανάρτησή του για το ισχαιμικό επεισόδιο του Χαρδαλιά. Το συνέδεσε με το εμβόλιο που είχε κάνει πριν από 8 μήνες! Στην περίπτωση αυτή παρενέβη ο εισαγγελέας. Φταίνε όμως και αυτοί που του δίνουνε βήμα στην τηλεόραση, μεταξύ των οποίων και η κρατική τηλεόραση. Γιάννης Ιωαννίδης. Αντιγράφω από ανάρτηση στο «Πρώτο Θέμα» της 18ης Δεκεμβρίου 2020: «Στο στόχαστρο της εφημερίδας Washington Post βρέθηκε ο Έλληνας καθηγητής Επιδημιολογίας, Ιατρικής και Στατιστικής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ Γιάννης Ιωαννίδης για τις αμφιλεγόμενες απόψεις ότι ο κορωνοϊός είναι σχεδόν ακίνδυνος και τα lockdown περιττά.
Μεγαλωμένος στην Αθήνα, με τους δύο γονείς του επίσης γιατρούς, απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών, αριστούχος της ιατρικής σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας με μεταπτυχιακά στα διάσημα αμερικανικά πανεπιστήμια Harvard και Tufts και στη συνέχεια καθηγητής Επιδημιολογίας, Ιατρικής και Στατιστικής του πανεπιστημίου Στάνφορντ, το βιογραφικό του κάθε άλλο παρά αδιάφορο θα μπορούσε να περάσει στην επιστημονική κοινότητα.
Η Washington Post, όμως, “αφιερώνει” ένα εκτενές κείμενο Οκτώ σελίδων στην ηλεκτρονική της έκδοση αποδομώντας τους ισχυρισμούς του. […]
Τότε που ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ βρισκόταν σε ανοιχτό πόλεμο με τον Δρα Άντονι Φάουτσι, […] ο Ιωαννίδης αμφισβητούσε ανοιχτά τη χρησιμότητα των lockdowns. Υποστήριζε μάλιστα ότι με βάση τις δικές του εκτιμήσεις Οι νεκροί στις ΗΠΑ δεν θα ξεπερνούσαν τις 10.000 (σημ. σήμερα οι νεκροί στις ΗΠΑ έχουν ξεπεράσει τις 655.000, τόσο καλή ήταν η πρόβλεψη του καθηγητή).
Οι θέσεις του ακόμη κι όταν διαψεύδονταν από όλα τα αξιόπιστα στατιστικά μοντέλα έδιναν επιχειρήματα στο υπερσυντηρητικό στρατόπεδο, να βγει στα μέσα ενημέρωσης και να απαιτήσει να παραμείνει η Οικονομία ανοιχτή πάρα τις προ οιωνιζόμενες από τότε, εκατόμβες των νεκρών.
Η κριτική από την επιστημονική κοινότητα είναι σκληρή: Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο γιατρός του Στάνφορντ “δηλητηριάζει” τον επιστημονικό λόγο, αρνούμενος να παραδεχτεί τις λανθασμένες κρίσεις του και επηρεάζει το κοινό του, το οποίο αψηφά τις οδηγίες δημόσιας υγείας για… παράλογους λόγους, όπως χαρακτηριστικά λένε….».
Και όμως εξακολουθούμε να αναδημοσιεύουμε δηλώσεις και εκτιμήσεις του.
Κωνσταντίνος Βαθιώτης, πρώην Αναπληρωτής Καθηγητής Ποινικού Δικαίου του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (σημ. 2 έμφαση στο «πρώην»), σε συνέντευξή του στο Focus FM, αναφερόμενος στον εμβολιασμό, είπε μεταξύ άλλων τα ακόλουθα: «[…] Έχουμε τη χειρότερη υγειονομική δικτατορία που θα μπορούσε ποτέ κανείς να φανταστεί. Η δικτατορία του ’67 ήταν παιδική χαρά μπροστά σε αυτό που ζούμε… Μας κλείσανε στα κλουβιά σα να είμαστε ζώα, μας έβγαλαν έξω με φίμωτρα, και τώρα μας μετέτρεψαν σε πειραματόζωα, τάχα για να πετύχουν την ανοσία της αγέλης […]» και κατέληξε με την απίστευτη δήλωση: «Είμαστε παγιδευμένοι από μία σατανική παγκόσμια αντίχριστη κυβέρνηση. Γνωρίσαμε τον Παγκόσμιο νομοθέτη γιατί έχουμε καρμπόν νομοθεσίες σε όλα σχεδόν τα κράτη. Έρχεται η ώρα του παγκόσμιου κυβερνήτη». Αν αυτές οι ανοησίες προέρχονται από καθηγητή, τι να περιμένουμε από τον αμόρφωτο κοσμάκη.
Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται O Otto von Bismarck: “Drei professoren, Vaterland verloren”, δηλαδή «αρκούν τρεις καθηγητές για να χαθεί η Πατρίδα»! Και δυστυχώς, εδώ στην Ελλάδα έχουμε πολύ περισσότερους από όσους Χρειαζόμαστε.
ΥΓ.: Δεν γνωρίζω αν είναι συμπτωματικό αλλά μου φαίνεται περίεργο ότι όλα τα αντιεμβολιαστικά δημοσιεύματα και ειδικά τις παρενέργειες, τα βρίσκει κανείς στον αριστερό και ακροδεξιό Τύπο και sites. Ακόμα πιο περίεργο είναι ότι οι περισσότεροι «φωτισμένοι» καλλιτέχνες μας, που είναι εναντίον των εμβολίων, στηρίζουν τον Σύριζα. Λέτε, ενδόμυχα, να θέλουν να αποτύχει η κυβέρνηση έστω και αν θρηνήσουμε περισσότερους νεκρούς;
