Του Πέτρου Βενέτη
Δεν καταλαβαίνω γιατί αντέδρασαν τόσο έντονα, τόσος κόσμος, για την ανάρτηση του κου Στρίντζη, σχετικά με τις ευθύνες της κυβέρνησης στο θέμα της έξαρσης του αριθμού των γυναικών, που δολοφονήθηκαν από άνδρες.
Ακόμα και «εξ οικείων» εκτοξεύτηκαν βέλη.
Έγραψε, ακριβώς:
«Μια ακόμη γυναίκα σκοτώθηκε … αφήνοντας την ανασφάλεια να περιδιαβαίνει τις ψυχές των συμπολιτών μας, σε όλη τη χώρα. Πόσες ακόμη πρέπει να θυσιαστούν για να αντιληφθούν ότι η πολιτική Μητσοτάκη πρέπει να αλλάξει;»
Δεν μπορώ να δω κάτι μεμπτό, που να δικαιολογεί αυτές τις αντιδράσεις.
Ο άνθρωπος είναι στην αντιπολίτευση και του έχει ανατεθεί από το κόμμα του, να ψάχνει, να εντοπίζει και να «καυτηριάζει» τα λάθη και τις παραλείψεις της κυβέρνησης, στον τομέα της προστασίας του πολίτη… Γενικώς.
Πήρε, λοιπόν, το όπλο του και βγήκε παγανιά.
Με το ανεπτυγμένο αισθητήριό του κυνηγού των κυβερνητικών γλιστρημάτων, πρόσεξε πως τελευταία παρουσιάστηκαν μερικές απανωτές περιπτώσεις γυναικών, οι οποίες δολοφονήθηκαν από άνδρες.
Όπως κάθε οξυδερκής πολιτικός, είδε τον συσχετισμό της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση με τους φόνους γυναικών (όχι απλά φόνους, αλλά «φόνους γυναικών», που είναι πιο in).
Η κυβέρνηση όφειλε να προβλέψει να ετοιμαστεί και να αντιμετωπίσει την κατάσταση, πριν εκδηλωθεί.
Γι’ αυτό είχε στη διάθεσή της πλήθος από καφετζούδες, χαρτορίχτρες και χαρτομάντισσες, από τις οποίες μπορούσε να αποσπάσει τις απαραίτητες πληροφορίες έγκαιρα, ώστε να προετοιμαστεί και να αποτρέψει αυτά τα εγκλήματα.
Όπως επέβαλε η ίδια την άδεια εξόδου με SMS κατά την πανδημία, θα μπορούσε να επιβάλει στις γυναίκες από 24 μέχρι 40 ετών, πριν βγουν απ’ το σπίτι, να στέλνουν SMS, με τον προορισμό, το ακριβές δρομολόγιο, καθώς και ονοματεπώνυμο των τέως και νυν συζύγων, των τέως και νυν εραστών, καθώς και των πιθανών ερωτύλων θαυμαστών, τους οποίους έχει απορρίψει.
Ένα ειδικό σώμα αστυνομικών, ειδικά εκπαιδευμένο, θα εξασφάλιζε την αποτροπή δολοφονιών γυναικών, εμποδίζοντας «την ανασφάλεια να περιδιαβαίνει τις ψυχές των συμπολιτών μας».
Και μόνο αυτή η ποιητική έκφραση, λες και βγήκε από παλιό ημερολόγιο τοίχου, έφτανε να συγκινήσει όλους αυτούς που το θεώρησαν αισχρή τυμβωρυχία.
Ο άνθρωπος σκέφτηκε αγνά και πρακτικά.
Μέσα από όλο αυτό το κακό που έγινε με τις απώλειες ζωής, ας βγει και κάτι καλό για το κόμμα.
Άλλωστε στη χώρα, που χειροκρότησε τον Σώρρα, θα υπάρχουν κάμποσοι, που θα συμφωνήσουν.
Το κακό είναι ότι ο κος Στρίντζης δεν πρωτοτύπησε.
Θυμήθηκα την 10 ετία του ’60, έναν 8στηλο τίτλο στο πρωτοσέλιδο στα ΝΕΑ
«Δεξιός ο δολοφόνος»,
ενώ αναφέρονταν σε ένα φόνο του κοινού ποινικού δικαίου).
Με τη διαφορά, ότι τότε ήταν μια «πληροφορία», που έγραψε μια εφημερίδα και υπονοούσε (κακώς) το ποιόν των πολιτών μιας παράταξης κι όχι μια άποψη της αντιπολίτευσης για τις ευθύνες της κυβέρνησης.
