Με όλες τις ψήφους να έχουν καταμετρηθεί από τις εφορευτικές επιτροπές, οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) αναδεικνύονται νικητές των βουλευτικών εκλογών που διεξήχθησαν στη Γερμανία, μπροστά από τη συντηρητική παράταξη της απερχόμενης καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, τη Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU).
Οι εκλογές αυτές ήταν απρόβλεπτες από την αρχή και το αποτέλεσμα δεν είναι απαραίτητα αυτό που θα καθορίσει και το τέλος της κούρσας. Αρχικά, η απερχόμενη καγκελάριος θα πρέπει να παραμείνει μέχρι να σχηματιστεί ο συνασπισμός και για αυτό ίσως χρειαστεί να περιμένει μέχρι τα Χριστούγεννα.
Ο διάδοχός της καλείται να ηγηθεί της κορυφαίας οικονομίας της Ευρώπης τα επόμενα τέσσερα χρόνια, με την κλιματική αλλαγή να βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας των ψηφοφόρων. Πάντως, σύμφωνα με δημοσκόπηση για το κανάλι ZDF, το 60% των ερωτηθέντων εξέφρασαν την ανησυχία τους καθώς θεωρούν ότι κανείς δεν θα καταφέρει να αναπληρώσει το κενό που θα αφήσει η Άνγκελα Μέρκελ έπειτα από 16 χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση, το εκλογικό αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται θρίαμβος για τον Όλαφ Σολτς, ο οποίος κατόρθωσε να «ξεκολλήσει» το SPD και να το επαναφέρει στην κορυφή.
Το προφίλ του Όλαφ Σολτς
Οταν ο Ολαφ Σολτς πήρε τον Αύγουστο του 2020 το χρίσμα του υποψήφιου καγκελαρίου του SPD, ήταν κοινή πεποίθηση ότι πρόκειται για κεκτημένη ταχύτητα της άλλοτε κραταιάς Σοσιαλδημοκρατίας να κατεβαίνει στις εκλογές ως κόμμα εξουσίας με στόχο την καγκελαρία. Κανένας δεν έδινε στον Σολτς προοπτικές επιτυχίας και μέχρι πρότινος, η επιμονή του ότι θα γίνει καγκελάριος της Γερμανίας προκαλούσε θυμηδία. Τώρα οι γιγαντοαφίσες με τον ίδιο και το σλόγκαν «Καγκελάριος για τη Γερμανία» κυριαρχούν στην προεκλογική εικόνα και αν η μάχη κρινόταν στις δημοσκοπήσεις, ο Ολαφ Σολτς θα ήταν ο επόμενος καγκελάριος της Γερμανίας.
Γεννημένος στο Οσναμπρικ, μεγάλωσε στο Αμβούργο, οι γονείς του, βιομηχανικοί εργάτες, τον εξοικείωσαν από μικρό με τις εμβληματικές φυσιογνωμίες της γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας Βίλι Μπραντ και Χέλμουτ Σμιτ. Τα ίχνη του Σμιτ ακολουθεί ο Ολαφ Σολτς από το 1975 που εντάχθηκε στο SPD. Εγινε, όπως και ο Σμιτ, κυβερνήτης – δήμαρχος του Αμβούργου και τώρα χτυπά την πόρτα της καγκελαρίας, αν εκλεγεί, θα είναι ο δεύτερος καγκελάριος της Γερμανίας, μετά τον Σμιτ, που προέρχεται από το Αμβούργο.
Σπούδασε Νομικά στο Αμβούργο, το 1990 έστησε δικό του δικηγορικό γραφείο, από το 1998 είναι παντρεμένος με την οικονομολόγο Μπρίτα Ερνστ, τοπική βουλευτή στο κρατίδιο του Αμβούργου. Στις εκλογές του 1998 κέρδισε τη βουλευτική έδρα στην εκλογική του περιφέρεια Hamburg-Altona με 48,1%. Εγινε τοπικός υπουργός Εσωτερικών στο Αμβούργο, σε θέματα ασφάλειας δεν έκανε εκπτώσεις. «Είμαι φιλελεύθερος, αλλά δεν είμαι βλάκας. Στη μάχη κατά της εγκληματικότητας δεν έχω καμία αναστολή» δήλωνε το 2001. Χρόνια αργότερα, ως κυβερνήτης – δήμαρχος του Βερολίνου βρέθηκε αντιμέτωπος με τους εκτεταμένους βανδαλισμούς των αναρχοαυτόνομων από όλη την Ευρώπη που είχαν συγκεντρωθεί στο Αμβούργο για τη σύνοδο κορυφής των ηγετών της ομάδας G-20.
Εξελέγη γραμματέας του SPD το 2002 με 91,3% στο πλευρό του τότε προέδρου του κόμματος και καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ. Ηταν συνοδοιπόρος του και βασικός υποστηρικτής της μεταρρυθμιστικής γραμμής του Σρέντερ με την περιώνυμη «Ατζέντα 2010». Ο Σολτς συνεχίζει να μιλάει και να σκέφτεται με ορίζοντα δεκαετίας. «Χρειαζόμαστε μία πολιτική για τη χώρα στα επόμενα 10-15 χρόνια» λέει στις προεκλογικές του ομιλίες.
Πολλές από τις αδυναμίες της μεταρρυθμιστικής ατζέντας του Σρέντερ διορθώθηκαν στο μεταξύ. Οι Σοσιαλδημοκράτες πέρασαν θέσεις όπως ο κατώτατος μισθός που ήθελε ο Σολτς ήδη στην πρώτη κυβέρνηση της Μέρκελ όπου ήταν υπουργός Εργασίας. «Πρέπει κάτι να γίνει, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στη Γερμανία που δεν μπορούν να ζήσουν από τον μισθό τους οι ίδιοι, πόσω μάλλον να ζήσουν την οικογένειά τους» έλεγε το 2007. Ηταν το SPD πάλι με κυβέρνηση της Μέρκελ που πέρασε αργότερα το εγγυημένο κατώτατο ωρομίσθιο. Ο Σολτς υπόσχεται σήμερα ότι το πρώτο μέτρο της κυβέρνησής του θα είναι η αύξηση του κατώτατου ωρομισθίου στα 12 ευρώ.
Στην τελευταία κυβέρνηση της Ανγκελα Μέρκελ το 2017 ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών, μαζί με το αξίωμα του αντικαγκελαρίου. Ακολούθησε στην αρχή τον στόχο του «μαύρου μηδέν», τη γραμμή των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, του προκατόχου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Με την πανδημία κοροναϊού όμως ήταν αυτός που έφερε την «αλλαγή παραδείγματος» για τη Γερμανία στηρίζοντας το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ. «Εκείνο που χρειαζόμαστε τώρα είναι να βγάλουμε το μπαζούκας για να πετύχουμε τα αναγκαία και αν χρειαστεί άλλο μικρότερο όπλο, θα το δούμε αργότερα» δήλωνε τον Μάρτιο του 2020.
Εχασε τη μάχη για την προεδρία του SPD από το αριστερό δίδυμο των Νόρμπερτ-Βάλτερ Μπόργιανς και Σάσκια Εσκεν. Αλλά δεν έχασε από το οπτικό του πεδίο τον στόχο της καγκελαρίας. Με την αποχώρηση της καγκελαρίου Μέρκελ, έμεινε στον Σολτς το «μπόνους» του αντικαγκελαρίου και έκανε τη μεγάλη ανατροπή οδηγώντας την κούρσα στα τελευταία μέτρα για την κάλπη.
Πηγή: ot.gr
