Του Βασίλειου Γρ. Παπαδάκη*
Στις 28 Οκτωβρίου, 1940, πριν ογδόντα ένα χρόνια, με το ένδοξο «ΟΧΙ» του Ιωάννη Μεταξά (1871-1941) η Ελλάδα εισέρχεται στον Β’ Π.Π. Ο ελληνικός στρατός απωθεί τον Ιταλό εισβολέα. Το 1941, αμύνεται με απαράμιλλη γενναιότητα, με υψηλό και ανυπόδουλο φρόνημα κατά των Τευτόνων, υπόλογων για δύο παγκόσμιους πολέμους και τη διατάραξη της παγκόσμιας ειρήνης.
Ο Αριστοφάνης (456-385 π.Χ.) στην κωμωδία «Ειρήνη» αναδεικνύει τα ευεργετήματα της ειρήνης ενώ στη «Λυσιστράτη» υποβαθμίζει τους εθνοκτόνους πολέμους. Αντίθετα ο Τεύτων Φρειδερίκος Νίτσε (1844-1900), υποστήριζε: «Ο πόλεμος είναι βιολογική αναγκαιότητα σε σχέση με την ειρήνη η οποία καλλιεργεί τη νωθρότητα και τον εκφυλισμό».
Σύμφωνα με τη φροϋδική θεωρία οι πόλεμοι έχουν ατομική προέλευση. Σε ορισμένα άτομα υπάρχει μία λανθάνουσα επιθετικότητα η οποία βρίσκει αποδεκτή διέξοδο στον πόλεμο. Αν και ευρέως διαδεδομένος ο πόλεμος δεν είναι εντούτοις παγκόσμιος, διότι όπως ισχυρίζεται ο Leonard T. Hobhouse (1864-1929), Βρεταννός κοινωνιολόγος: «Υπάρχουν έθνη, φυλές που δεν έχουν πολεμήσει».
Πόλεμος είναι η βίαιη επίλυση των διαφορών με όπλα, ανάμεσα σε οργανωμένες ομάδες, κράτη, έθνη. Τα αίτια που τον προκαλούν μπορεί να είναι πολιτικά, οικονομικά, θρησκευτικά, φυλετικά ή δημογραφικά. Τον πόλεμο δεν ξεκινούν ποτέ οι λαοί αλλά οι αρχηγοί κρατών για επεκτατισμό ή για να κατευνάσουν σοβαρές εσωτερικές κρίσεις. Όταν το έδαφος είναι πρόσφορο, η προπαγάνδα και η δημοκοπία των ιθυνόντων δημιουργούν πόλωση και φανατισμό, έτσι ώστε η επιθετικότητα και η σύγκρουση να είναι αναπόφευκτες. Ο πόλεμος αντίκειται στη λογική. Είναι παράλογος και αποτελεί πληγή για την ανθρωπότητα.
Εάν το ανθρώπινο γένος επέζησε από τις μεγάλες πολεμικές συγκρούσεις αυτό οφείλεται στον έγκαιρο τερματισμό τους. Σήμερα απέναντι στον κίνδυνο ολοκληρωτικής καταστροφής τα κράτη είναι αποφασισμένα να εμποδίσουν παντί τρόπω μια ολέθρια σύρραξη. Ουδείς ξεχνά τους νεκρούς των δύο παγκόσμιων πόλεμων οι οποίοι άφησαν ανεπούλωτες πληγές και προκάλεσαν σοβαρές τραυματικές εμπειρίες: (Α΄Π.Π. 66.000.000), (Β.Π.Π. 57.000.000). Τα περισσότερα θύματα ήταν πολίτες και άμαχοι. «Στον πόλεμο για όλους η τύχη είναι κοινή και πολλές φορές ο σφαγέας σφάζεται» Όμηρος, 4ος αι. π.Χ.
Eπίλογος:
«Πόλεμος πάντων πατήρ, έρις πάντων μήτηρ», Ηράκλειτος (544-483 π.Χ.).
Σχεδόν όμοια θα είναι τα μέλλοντα με όσα συνέβησαν.
*Δημοσιογράφος
Επίτιμο μέλος Ευρωπαίων Δημοσιογράφων
 η Ελλάδα εισέρχεται στον Β’ Π.Π.){kind=link}