Του Θεοδόση Μπουντουράκη
Στύβουμε την Αττική Οδό σαν το λεμόνι, και όταν μείνει η λεμονόκουπα την ξαναστύβουμε μέχρι εξαϋλώσεως, διότι χρειαζόμαστε λεφτουδάκια, αφού οι υποχρεώσεις μας που είναι μπόλικες τρέχουν με super αμόλυβδη οι αφιλότιμες!
Με τον κάθε σεισμό όλοι οι Έλληνες μεταμορφώνονται σε σεισμολόγους. Οσάκις συμβαίνει ένα σοβαρό οικονομικό γεγονός η χώρα ξαφνικά γεμίζει οικονομολόγους.
Και πρόσφατα με το φιάσκο του χιονιά πήξαμε στους συγκοινωνιολόγους!
Ο κάθε δημοσιογραφίσκος είχε άποψη για το κυκλοφοριακό χάος, ο κάθε βουλευτίσκος κατακεραύνωνε τους πάντες, από Πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο τροχονόμο, όσο για την έρμη την Αττική Οδό -που ελάχιστοι γνωρίζουν τι είναι και πώς ακριβώς λειτουργεί- αυτή απετέλεσε το περιφίλητο αντικείμενο του σαδιστικού πόθου όλων των δελτίων ειδήσεων, πολλώ δε μάλλον όλων των απίθανων μαϊντανών της ελληνικής τηλεόρασης. Από κάποιους αυτιστικούς αντιπολιτευόμενους βουλευτές, μελαγχολικές καρικατούρες του κοινοβουλευτισμού, μέχρι κάποιους κραυγάζοντες σχολιαστές των περιθωριακών λούμπεν συνοικιακών τηλεοράσεων, όλοι άρπαξαν την ευκαιρία για τη σύντομη δημοσιότητα.
Από τα πολλά που ελέχθησαν και εγράφησαν, παραλήφθηκε κάτι πολύ σημαντικό, το οποίον βέβαια δεν αθωώνει την Αττική Οδό, απλώς ερμηνεύει εν μέρει το όλο ζήτημα.
Δηλαδή: Μια εταιρία είναι τόσο καλή και αποτελεσματική όσο είναι η διοίκησή της.
Και ποιος ορίζει την διοίκηση της Αττικής Οδού υπαγορεύοντας προφανώς και τις προτεραιότητές της; Μα, οι βασικοί μέτοχοι της εταιρίας, βεβαίως, βεβαίως!
Και ποιος είναι ο βασικός μέτοχος της Αττικής Οδού; Ο όμιλος Ελλάκτωρ, με ποσοστό 66%. Τόμπολα!
Μια ματιά στον ισολογισμό της Ελλάκτωρ:
Ίδια κεφάλαια: 332εκ.
Σύνολο Υποχρεώσεων: 2.489εκ.
Τραπεζικός δανεισμός: 1.543εκ.
Δηλαδή, το σύνολο των υποχρεώσεων καλύπτεται κατά 13% από ίδια κεφάλαια και κατά 87% από άλλες οφειλές προς τρίτους, οι οποίες έχουν και ένα κόστος εξυπηρέτησης.
Άρα, η εταιρία χρειάζεται πολύ μεγάλα έσοδα για να εξυπηρετεί τις υποχρεώσεις της (τόκους κ.λπ.)
Αντιγράφω από την ιστοσελίδα Business Daily ημ. 25/1/22.
«Όπως τονίζεται στο ενημερωτικό δελτίο για την περσινή αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Ελλάκτωρ, ο Όμιλος βασίζεται στην κερδοφορία της παραχώρησης της Αττικής Οδού, και τυχόν μη ανανέωση της παραχώρησης αυτής μετά το 2024 ενδέχεται να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στα αποτελέσματα του Ομίλου».
Αυτό εις την ελαφρολαϊκήν ελληνικήν καθομιλουμένην μεταφράζεται ότι: Στύβουμε την Αττική Οδό σαν το λεμόνι, και όταν μείνει η λεμονόκουπα την ξαναστύβουμε μέχρι εξαϋλώσεως, διότι χρειαζόμαστε λεφτουδάκια, αφού οι υποχρεώσεις μας που είναι μπόλικες τρέχουν με super αμόλυβδη οι αφιλότιμες!
Τι μένει στη θυγατρική μας Αττική Οδό για επενδύσεις, συντήρηση και λειτουργία;
Τα κουκούτσια της λεμονόκουπας. Διότι όλο το ζουμί το ρούφηξε η μαμά Ελλάκτωρ.
Πταίει η μικρά παρθένος κόρη όταν η αδηφάγος «μαμά» την βγάζει στο κλαρί;
Βεβαίως πταίει αν οι διοικούντες την κόρη είναι ανεξάρτητοι.
Είναι όμως; Μα, αφού τους ορίζει ο βασικός μέτοχος, η μαμά δηλαδή, με προφανώς συγκεκριμένη agenda.
Πάλι τόμπολα! Εγώ δυσκολεύομαι να βγάλω σαφή συμπεράσματα. Τόσο σαφή όσο αυτά που προθύμως έβγαλαν οι αστέρες που εναγωνίως συνωθούνται στα διάφορα κανάλια για λίγα λεπτά δημοσιότητας. Εσείς μπορείτε τόσο εύκολα να βγάλετε τα ίδια συμπεράσματα;
Τις πταίει; Μήπως, πέραν της κόρης, ΚΑΙ η μαμά;
Το βέβαιον είναι στα κρίσιμα ΣΔΙΤ πρέπει ο παραχωρησιούχος να έχει στοιχειώδη οικονομική ευρωστία ώστε να μην υποκύπτει σε πάσης φύσεως πειρασμούς.
Πηγή: newmoney.gr
