Το ότι το 2022 θα υπήρχαν στη χώρα απόβλητα της εποχής «εληά εληά και Κώτσο βασιλιά» και της Ελλάδας – ψαροκώσταινας, δύσκολα θα μπορούσε να το φανταστεί κανείς. Και όμως υπάρχουν αθάνατα σκουπίδια της ιστορίας.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Μέσα σε τρία χρόνια, η κυβέρνηση αυτού που κάποιοι «γίγαντες» του πνεύματος αποκαλούν «Κούλη»,έχοντας παραλάβει μια Ελλάδα που ζητιάνευε ρούβλια για να τυπώσει δραχμές, αντιμετώπισε μια μεταναστευτική εισβολή, μια πανδημία και ένα πόλεμο όχι μακρυά από τη γειτονιά μας. Ο δε πρωθυπουργός της «Κούλης»,πρίν λίγες ώρες, μιλώντας στο Αμερικανικό Κογκρέσο, χειροκροτήθηκε 16 φορές και όταν τελείωσε την 45λεπτη ομιλία του, σύσσωμοι οι παριστάμενοι εκπρόσωποι της αμερικανικής πολιτικής ελίτ, όρθιοι, τον καταχειροκρότησαν για πάνω από δύο λεπτά. Αν το γεγονός αυτό δεν συνιστά ιστορική αναγνώριση για την Ελλάδα, τοτε οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους.
Εκατό και πλέον χρόνια από τότε που ένας αλλος Κρής πολιτικός, φιλελεύθερος και δημοκρατικός διπλασίασε την ελληνική επικράτεια, ένας συγγενής του, αναδεικνύει τη χώρα του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Σωκράτη και του Θαλή του Μιλήσιου, σε κορυφαίο γεωπολιτικό και πολιτιστικό παράγοντα στην ΝΑ Μεσόγειο, στα Δυτικά Βαλκάνια και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Γι’αυτό σε Τουρκία και Ρωσία,ο εκνευρισμός είναι μεγάλος.Τους ενοχλεί το ότι ο ελληνισμός επιστρέφει στο προσκήνιο ως δημοκρατική αξία ελευθερίας.Για τον ίδιο λόγο ενοχλούνται και οι πολλά βαρείς νονοί της προόδου και μη χειρότερα.
Με την ιστορική ομιλία του στο Αμερικανικό Κογκρέσο, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, για πρώτη φορά, στη σύγχρονη ιστορία μας, έθεσε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στο σύνολο του φιλελεύθερου δημοκρατικού κόσμου: αυτό της ιστορικής σημασίας του ελληνισμού στην ύπαρξη και ανάπτυξή του. Συνδέοντας ιστορικά τον ελληνισμό με την δημιουργία, ύπαρξη και ιστορική πορεία του αμερικανικού έθνους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφερε στο προσκήνιο δύο κορυφαία θέματα: πρώτον αυτό της σύνδεσης της αμερικανικής δημοκρατίας με τον ελληνισμό και το φιλοσοφικό του υπόβαθρο και δεύτερον, ότι η στήριξη της Ελλάδας από την αμερικανική υπερδύναμη δεν είναι μόνον θέμα γεωπολιτικό αλλά και βαθύτερης υπαρξιακής σύνδεσης της φιλελεύθερης αντίληψης με τις ιστορικές της πνευματικές καταβολές.
Και αυτή τη διάσταση της ομιλίας του Έλληνα πρωθυπουργού στο Αμερικανικό Κογκρέσο, την έφερε στο προσκήνιο η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Κάμαλα Χάρις, αναφερόμενη στην ομοιότητα της ομιλίας Μητσοτάκη με την αντίστοιχη πριν πολλά χρόνια του αείμνηστου Τσέχου προέδρου, συγγραφέα και ήρωα του αντιολοκληρωτισμού Βατσλαβ Χάβελ.
Πριν 32 χρόνια, στις 21 Φεβρουαρίου 1990, ο Β. Χάβελ, λίγους μήνες μετά την πτώση του κομμουνισμού στη χώρα του, ως πρόεδρος, κορυφαίος αντιφονών και θεμελιωτής της Χάρτας 77, μιλώντας τσέχικα, στο Αμερικανικό Κογκρέσο, αφού εξήγησε τι είχε διδαχθεί στη φυλακή, αναφέρθηκε στο ρόλο της ανθρώπινης ευθύνης και της προστασίας της αξιοπρέπειας του ανθρώπου στη θεμελίωση της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Υπογράμμιζε δε με έμφαση,ότι η παγκόσμια ανθρώπινη κοινότητα θα βιώνει Ειρήνη αξιοπρέπεια και δημοκρατία,οσο διεθνείς θεσμοί θα συγκλίνουν προς τον σεβασμό της ελεύθερης σκέψης και την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων.
Θυμάμαι δε, όταν δύο χρόνια αργότερα,συνάντησα τον Β.Χάβελ στην Πράγα στο προεδρικό του γραφείο, για μια συνέντευξη, μου έδωσε μεταφρασμένη στα γαλλικά την ομιλία του αυτή, λέγοντας μου: «…εσείς οι Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι, πρέπει να πιέσετε να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται δημοκρατική η Ρωσία. Αν αυτό δεν συμβεί, η Ευρώπη και πιθανότητα ο κόσμος μας θα έχει πρόβλημα….».
Αυτά είχε πει ο Τσέχος συγγραφέας και αγωνιστής και στο Αμερικανικό Κογκρέσο. Και το γεγονός ότι η κυρία Κάμαλα Χάρις τα συνδυάζει με την ομιλία Μητσοτάκη, σημαίνει πολύ περισσότερα από αυτά που μπορούν να καταλάβουν κάποιοι ανιστόρητοι πνευματικοί νάνοι. Αυτοί ακριβώς που συχαινονται την ελευθερία για τον απλό λόγο ότι καλλιεργεί την προσωπική ευθύνη και κάνει το άτομο καχύποπτο σε νονούς,πατερούλη δες, μαφιόζους της πολιτικής και λοιπούς παντογνώστες.
