(Ένα πιο προσεκτικό κοίταγμα του πολέμου στην Ουκρανία)
Του Θανάση Φροντιστή*
Ένας πρώην κλόουν, Πρόεδρος χώρας, φαίνεται ότι έχει σύρει τη Δύση στη… δύση της, ενεργούμενο της υπερδύναμης που φαντασιώνεται και επιδιώκει με όλα τα μέσα έναν μονοπολικό κόσμο. Ο πρόεδρος Ζελένσκυ, προιόν της λεγόμενης «πορτοκαλιάς επανάστασης», δηλ. μιας εξέγερσης κατά του φίλα προσκείμενου στη Ρωσία νόμιμου προέδρου της χώρας, που υποκινήθηκε και οργανώθηκε από τη CIA, και εκτελέστηκε από τους φασίστες της Αζόφ, σέρνει από τη μύτη την πολύγλωσση, πολύγνωμη και πολυδιασπασμένη ΕΕ, που κυβερνιέται από νάνους πολιτικούς.
Η σύντομη ιστορία της Ουκρανίας είναι γνωστή. Περιφέρεια της ΕΣΣΔ, ανεξαρτητοποιήθηκε ως χώρα μετά την κατάρρευση της τελευταίας. Τι είδους χώρα είναι αυτή μας το έχουν πει σε ανύποπτο χρόνο δυο γνωστοί Ρώσοι αντιφρονούντες, ο Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν και ο Γιόζεφ Μπρότσκυ, που επέμεναν ότι η Ουκρανία είναι αναπόσπαστο μέρος της Ρωσικής ιστορίας. Και, φυσικά , δεν είναι οι μόνοι. Άλλωστε, η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της είναι Ρώσοι Ορθόδοξοι και οι υπόλοιποι Πολωνοί Καθολικοί, κάτοικοι του τμήματος της Πολωνίας που προσαρτήθηκε στο Ουκρανικό τμήμα επί Σοβιετικής Ένωσης. Οι Πολωνοί αυτοί πολέμησαν μάλιστα στο πλευρό του Χίτλερ, εξ ου και η ναζιστική και φασιστική παράδοση της πιο συντηρητικής μερίδας τους του Αζόφ, που αποτελούν και στρατιωτικά οργανωμένο τμήμα, το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο μετά την ανακήρυξη της αυτονομίας των δύο περιοχών ανατολικά της χώρας, Ντονέσκ και Λουγκάνσκ. Σύμφωνα με γενικά αποδεκτή άποψη, οι της Αζόφ, μετά την συμφωνία του Μινσκ που κατοχύρωσε την αυτονομία των δύο περιοχών το 2014, ξεκίνησαν την γενοκτονία των Ρωσόφωνων, με θύματα 14000 ανθρώπους, για τους οποίους δεν ενδιαφέρθηκε κανένας στη Δύση . Σε όλες αυτές τις εξελίξεις, είναι απορίας άξιο που η Ρωσία δεν επενέβη νωρίτερα για να προστατεύσει τον Ρωσόφωνο πληθυσμό των περιοχών αυτών. Ατυχώς, μάλλον πίστεψε τις συμφωνίες του Μινσκ, τις οποίες η Δύση έγραψε στα παλιά της υποδήματα, και άφησε τον Ζελένσκυ να αλωνίζει. πράγμα που τελικά οδήγησε στις τρέχουσες εξελίξεις, με τη Ρωσία να αναγνωρίζει τις περιοχές αυτές ως ανεξάρτητες δημοκρατίες, και να εισβάλλει στην Ουκρανία.
Οι μέχρι τώρα πιο σημαντικές εξελίξεις συνοψίζονται παρακάτω:
1. Οι βαριές κυρώσεις που επιβλήθηκαν στην Ρωσία, δεν φαίνεται να έχουν κάποια εμφανή αποτελέσματα για τη Δύση. Αντίθετα, η Ρωσία αύξησε τα έσοδά της κατά δεκάδες δις Ευρώ.
2. Η Ρωσία σφίγγει τις στρόφιγγες των καυσίμων και αυξάνει τις τιμές, με συνέπεια μια πρωτοφανή ενεργειακή κρίση με δραστική αύξηση των τιμών για τους πολίτες
3. Καλπάζων πληθωρισμός παντού και ελλείψεις ορισμένων ειδών. Διαβλεπόμενη οικονομική στασιμότητα, αναταράξεις στα χρηματιστήρια.
4. Το κατά τον πρόεδρο Μακρόν σε σχετικά πρόσφατη δήλωσή του «εγκεφαλικά νεκρό ΝΑΤΟ», ξαφνικά νεκραναστήθηκε και ο «υπάλληλός» του ΓΓ λύνει και δένει τώρα στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα οι δαπάνες για εξοπλισμούς δεν έχουν προηγούμενο. Η αλλαγή του Δόγματος απέναντι στη Ρωσία έχει επιβάλλει τη δημιουργία ενός ετοιμοπόλεμου ΝΑΤΟικού στρατού 300 000 στην Ευρώπη
5. Αντίθετα με τις συνθήκες μετά τον Β’ ΠΠ, η Γερμανία επανεξοπλίζεται και αποκτά δικές της ένοπλες δυνάμεις. Ήδη η κυβέρνηση αποφάσισε έναν προυπολογισμό 300 δις Ευρώ γι’ αυτόν τον σκοπό
6. Ο Πάππας Φραγκίσκος δήλωσε ότι το ΝΑΤΟ προκάλεσε την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία
7. Ένας πακτωλός χρημάτων εισρέει στην Ουκρανία μαζί με βαριά όπλα. Ο Ζελένσκυ εκβιάζει την Δύση για όλο και περισσότερα.
8. Παράπλευρη απώλεια είναι και ο αποκλεισμός χιλιάδων τόνων σιτηρών της Ουκρανίας στις αποθήκες κάτι που δημιουργεί κινδύνους και επισιτιστικών κρίσεων σε πολλά μέρη του κόσμου
Αυτές και άλλες είναι οι συνέπειες της επιμονής μερικών να ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και να αναπτύξει και πυρηνικά όπλα, στο υπογάστριο της Ρωσίας. Ο κίνδυνος ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος δεν έχει αποκλειστεί εντελώς.
Στη σκιά όλων των παραπάνω, μπαίνει το ερώτημα: άξιζε πραγματικά όλη αυτή η παγκόσμια αναστάτωση με το τεράστιο άμεσο και έμμεσο κόστος για πολλούς και μια μακρά περίοδος ψυχρού πολέμου για χάρη του κ. Ζελένσκυ; Ποιος κερδίζει από αυτή την πρωτοφανή αναταραχή και ποιος είναι ο μεγάλος χαμένος;
Κερδισμένος είναι οι ΗΠΑ:
Πρώτο και πιο σπουδαίο, έβαλε την Ευρώπη στο μαντρί του ΝΑΤΟ και σε μια κούρσα εξοπλισμών που υποθηκεύει την ανάπτυξη
Δεύτερο, επέβαλε ένα μόνιμο φόβο της Ευρώπης για τη Ρωσία και έτσι αποκλείεται για το ορατό μέλλον μια στρατηγική προσέγγιση και συνεργασία, ώστε να μπορεί να να στραφεί πιο ενεργά στην αντιμετώπιση του μεγάλου της ανταγωνιστή, της Κίνας, που σύντομα σχεδιάζει ένα άλλο ΔΝΤ με προίκα 4 τρις δολάρια και ένα άλλο αποθεματικό νόμισμα. Έτσι, επίσημη αίτηση για ένταξη στους ΒRICS έχουν καταθέσει το Ιράν και η Αργεντινή, πρόθεση ένταξης έχουν εκδηλώσει επίσης, η Τουρκία, το Μεξικό, η Ινδονησία, και το Μπαγκλαντές, ενώ θετικά εξετάζουν το ενδεχόμενο ένταξης το Ιράκ, η Αίγυπτος, η Συρία, η Νιγηρία το Σουδάν και το Πακιστάν. Όλες αυτές οι κινήσεις έχουν ανησυχήσει σφόδρα τις ΗΠΑ.
Τρίτο, γιατί έτσι, οι ΗΠΑ αναδεικνύονται σε παγκόσμιο ρυθμιστή της ενέργειας
Και ο χαμένος; Όχι βέβαια η Ρωσία, αλλά η Ευρώπη και ιδιαίτερα η ΕΕ, όχι μόνο γιατί οδηγήθηκε σε ένα ενεργειακό χάος από το οποίο δεν θα ξεφύγει ποτέ παραμένοντας ενεργειακός επαίτης των ΗΠΑ.
Κυρίως γιατί αρνείται να συνειδητοποιήσει ότι η Ρωσία είναι Ευρώπη και με αυτήν μέλος ή τουλάχιστον ενεργό στρατηγικό εταίρο θα μπορούσε να εξελιχθεί σε έναν αναμφισβήτητα ισχυρό διεθνή πόλο, ισχυρότερο των ΗΠΑ. Γιατί θα διέθετε τεχνολογίες αιχμής, ενέργεια, ισχυρή βιομηχανία, πολιτισμό, στρατιωτική και πυραυλική ισχύ και τελικά, αναμφισβήτητο πολιτικό κύρος και δύναμη.
Δυστυχώς όμως, η Ευρώπη διάλεξε το τέλος της, η Δύση την παρακμή της. Η Ανατολή…ανατέλει. Και γιατί όλα αυτά; Διότι, ΜΩΡΑΙΝΕΙ ΚΥΡΙΟΣ ΟΝ ΒΟΥΛΕΤΑΙ ΑΠΩΛΕΣΑΙ ! Με νάνους ηγέτες, η ΕΕ δεν μπορεί να πάει μπροστά…
*Δρ. Οικονομολόγος-Συγγραφέας
