Του Κώστα Πάντζιου
Το καλοκαίρι που βιώνουμε θα μπορούσε να προσδιοριστεί με το έξοχο θεατρικό έργο του Τεννεσή Ουΐλλιαμς «Καλοκαίρι και Καταχνιά», πολιτικά και οικονομικά, βέβαια. Με αβέβαιο το μέλλον, το οποίο σε μεγάλο βαθμό έχει να κάνει με το πότε θα σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ένας πόλεμος, που είναι στρατιωτικός και οικονομικός και που αφορά πλέον την σύγκρουση της Ανατολής με τη Δύση, χωρίς αμφιβολία.
Και όμως, μέσα στην αβεβαιότητα, υπάρχει και μία αναμφισβήτητη βεβαιό-τητα. Και αυτή είναι η διαμορφωμένη πλέον επικοινωνιακή πολιτική της Μόσχας, με στόχο το σπάσιμο της αρραγούς ενότητας Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ, απέναντι στο καθεστώς Πούτιν. Ας έχουμε, λοιπόν, οι πολίτες του Ελεύθερου Δυτικού Κόσμου, τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά, καθώς η μαύρη προπαγάνδα έχει τους εξής στόχους, που αναπαράγονται, δυστυχώς, και από ΜΜΕ του Δυτικού Κόσμου, ευτυχώς μέχρι τώρα όχι σε μεγάλη έκταση.
Έχουμε, λοιπόν, πρώτον, την προσπάθεια της εν λόγω προπαγάνδας να πλήξει την ενότητα των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεταξύ τους, καθώς και τη σχέση Ε.Ε. και ΗΠΑ, με το επιχείρημα, ότι οι ΗΠΑ έβαλαν την Ευρώπη στο στόχαστρο του κ. Πούτιν, αφήνοντάς την ακάλυπτη και μη διακινδυνεύο-ντας τίποτα. Το επιχείρημα είναι αφελές στη σύλληψή του, αφού η Ε.Ε. μόνη της, δημοκρατικά, έχει αποφασίσει να μπει στη μάχη των οικονομικών κυρώσεων προς τη Ρωσία του κ. Πούτιν, αποδεχόμενη ταυτόχρονα την πρόκληση για δική της αμυντική και εξωτερική πολιτική, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της πρώτης υπερδύναμης, των ΗΠΑ. Κοσμοϊστορική εξέλιξη.
Δεύτερος στόχος της προαναφερθείσας επικοινωνιακής πολιτικής της Μόσχας, είναι η ψευδής διακήρυξη ότι δήθεν οι οικονομικές κυρώσεις πλήττουν πιο πολύ τη Δύση, παρά τη Ρωσία. Συμβαίνει το εντελώς αντίθετο, καθώς δεν υπάρχει ειδικός περί τα διεθνή οικονομικά, που να μην προβλέπει οικονομική κατάρρευση της Ρωσίας, το πολύ σε δύο χρόνια από τώρα. Τρίτον, η εν λόγω ρωσική προπαγάνδα μεγαλοποιεί σκόπιμα την πράγματι δύσκολη κατάσταση στην Ευρώπη, από την μείωση ή το κόψιμο της ροής φυσικού αερίου, αποκρύπτοντας το τι σημαίνει για τη δημόσια οικονομία της Ρωσίας η στέρηση των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων και ευρώ που δεν θα εισπραχθούν. Το πράγμα αποκτά και ευτράπελο χαρακτήρα, όταν ανακοινώνεται από τη Μόσχα ότι το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της Γερμανίας επιδεινώθηκε… –ακούστε συμφορά!– κατά 1 δισεκατομμύριο ευρώ, ένα ποσό το οποίο δεν θα το πρόσεχε κανείς, ούτε στη γειτονική Αλβανία!…
Τέταρτον, στους σκοπούς της… «μαύρης προπαγάνδας» εμπίπτει και ο πράγ-ματι δύσκολος ενεργειακός χειμώνας που έρχεται για τους Ευρωπαίους πολίτες, ποντάροντας στα απολιτικά άτομα αφ’ ενός, και στα άλλα που δεν βλέπουν πιο πέρα από τον εαυτούλη τους. Ευτυχώς, και οι δύο αυτές κατηγορίες πολιτών δεν είναι σε αριθμούς που μπορούν να επηρεάσουν τη μεγάλη πλειοψηφία που θέλει να στριμωχθεί και να μην κάνει το χατίρι των εχθρών τους, καθώς και των εκβιαστών τους.
Στο «οπλοστάσιο» της εν λόγω προπαγάνδας υπάρχουν και τα απαραίτητα παραπλανητικά κόλπα. Τα ψέματα δηλαδή. Αναπαράγουν π.χ. τις ειδήσεις για την πτώση της δημοτικότητας του Προέδρου των ΗΠΑ κ. Τζο Μπάιντεν, τονίζοντας ότι αυτή οφείλεται στην πολιτική του απέναντι στο καθεστώς Πούτιν, κάνοντας πως δεν γνωρίζουν οι υπεύθυνοι επικοινωνιολόγοι, ότι η πράγματι μείωση της δημοτικότητας του Προέδρου των ΗΠΑ οφείλεται στο πρόβλημα που έχει προκύψει από το Ανώτατο Δικαστήριο για την απαγόρευ-ση των αμβλώσεων.
Και τέλος, υπάρχει και το αποκορύφωμα: Ότι δηλαδή οι Ευρωπαίοι ηγέτες έκαναν λάθος που τα έβαλαν με τη Ρωσία, ενώ κατά την προαναφερθείσα επικοινωνιακή ρωσική πλατφόρμα, μάλλον θα έπρεπε να «παραδώσουν τα όπλα» και να δεχτούν ότι η μοίρα της Ευρώπης θα έπρεπε να είναι η αποδοχή του εκβιασμού, ο οποίος, ασφαλώς, τελειωμό δεν θα είχε.
Τα πράγματα είναι απλά. Το μεγαλύτερο επίτευγμα του 20ου αιώνα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, με το δικό της πανίσχυρο νόμισμα, πέρασε και άλλες ενεργειακές κρίσεις και άντεξε και αναπτύχθηκε. Αντίθετα, το ρωσικό καθεστώς είναι εκείνο που όλοι οι σοφοί του πλανήτη επισημαίνουν, ότι δεν θα αντέξει και θα χρεωκοπήσει. Το πραγματικό ενδιαφέρον πλέον, έγκειται όχι στο αν η Ρωσία δεν θα χρεωκοπήσει. Το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνιολογικό ενδιαφέρον, έχει να κάνει με το τι έφταιξε, ώστε η ένταξη του μετασοβιετικού καθεστώτος στο καθεστώς της Ελεύθερης Αγοράς απέτυχε τόσο πολύ, ώστε οι ιθύνοντές του να οδηγούν μια μεγάλη χώρα, πλούσια σε ορυκτά, να αντιμετωπίζει το φάσμα της καταστροφής, με την κήρυξη ενός, λίαν επιεικώς, αλλόκοτου πολέμου.
