Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Δύο ταξίδια, σε Καστελλόριζο το ένα, και Ίμβρο – Τένεδο το δεύτερο, με έφεραν πολύ κοντά στα προβλήματα που υπάρχουν με την Τουρκία. Από τη μια το αφήγημα της Άγκυρας ότι το Καστελλόριζο απέχει δύο χιλιόμετρα από τις ακτές της γείτονος, άρα κακώς ανήκει στην Ελλάδα, και από την άλλη ο Ελληνισμός της Ίμβρου και της Τενέδου, που εκδιώχθηκε με κάθε τρόπο και μέσο από τις πατρογονικές του εστίες.
Το Καστελλόριζο ως γνωστόν ανήκει στο σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων, που εκχωρήθηκαν στην Ελλάδα το 1948, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο ισχυρισμός ότι βρίσκεται πολύ κοντά στην Τουρκία σε σχέση με τα άλλα νησιά του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων και άρα κακώς εκχωρήθηκε στην Ελλάδα, δεν χωράει σε καμία λογική, πολύ περισσότερο με βάση τους ισχύοντες κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
Τα Channel Islands, βρίσκονται μια ανάσα από τις Γαλλικές ακτές. Όμως ανήκουν στο Ηνωμένο Βασίλειο και ουδείς διανοήθηκε να θέσει θέμα κυριαρχίας, με βάση την εγγύτητα, που έχουν αυτά με την Γαλλία. Πέρα από αυτό το παράδειγμα, υπάρχουν και τα νησιά Saint-Pierre και Miquelon που βρίσκονται κοντά στις Καναδικές ακτές και κυριαρχικά αποτελούν έδαφος της Γαλλίας.
Με απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης προ εικοσαετίας αποδόθηκαν στα νησιά αυτά, πλήρης επιρροή στις θαλάσσιες ζώνες τους. Οι πολιτισμένες χώρες, όπως ο Καναδάς και η Γαλλία προσέφυγαν στο Δ.Δ της Χάγης και δεν προέβαλαν την ισχύ των όπλων τους, για να επιβάλλουν αυτό που οι Τούρκοι στη δική μας περίπτωση ισχυρίζονται, δηλ. το δικής τους επινόησης, Διεθνές Δίκαιο.
Πιο άραγε Δ.Δ. άραγε επικαλούνται οι Τούρκοι, όταν είναι μία από τις ελάχιστες, 3-4 χώρες, που δεν έχουν αποδεχθεί το Δίκαιο της Θάλασσας, του Montego Bay που προσυπέγραψαν όλα τα υπόλοιπα κράτη που βρέχονται από θάλασσα; Και παράλληλα, γιατί δεν αναγνωρίζουν την δικαιοδοσία των Διεθνών Δικαστηρίων;
Όμως όταν μιλούν για τις Συνθήκες της Λωζάνης (1923) και των Παρισίων (1947), που αναφέρονται στις αποστρατιωτικοποιήσεις των νησιών του Α. Αιγαίου, παραλείπουν να μας πουν ότι το ίδιο ισχύει και για την Ίμβρο και την Τένεδο. Όμως και τα δύο αυτά νησιά είναι οπλισμένα σαν αστακός, που το βλέπει εύκολα κάποιος παρατηρητικός επισκέπτης μια και υπάρχουν στρατόπεδα και βαρείς οπλισμός διάσπαρτα παντού.
Ιδού λοιπόν και η απόδειξη νταλίκας, που έχει φορτωμένο στην πλατφόρμα της τανκ, που αποβιβάζεται μέρα μεσημέρι από το Ferryboat της γραμμής στην Ίμβρο. ( Η λήψη της φωτογραφίας έγινε στις 2 Σεπτεμβρίου 2022 )
Σε ότι αφορά το περιεχόμενο των Συνθηκών 1923 και 1947 αυτές προέβλεπαν καθεστώς μερικής αποστρατιωτικοποίησης που αφορούσε όμως και τα Ελληνικά νησιά Ίμβρο και Τένεδο, που αποδόθηκαν στην Τουρκία. Αντί λοιπόν το σουλτανάτο Ερντογάν να κάνει σημαία του τα αμυντικά συστήματα που έχουν αναπτυχθεί στα νησιά του Α. Αιγαίου, να απολογηθεί για την στρατιωτικοποίηση της Ίμβρου και της Τενέδου και να δώσει εξηγήσεις στην Διεθνή Κοινότητα, γιατί έχει στήσει ένα στόλο εκατοντάδων αποβατικών στα μικρασιατικά παράλια, και μια ολόκληρη στρατιά, και να μας εξηγήσει ποιος προκαλεί ποιον, και ποιος στην προκειμένη περίπτωση είναι ο επιτιθέμενος, και ποιος ο αμυνόμενος.
Αλλά και πέρα από αυτά τα αδιάσειστα στοιχεία οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Στην Ίμβρο ζούσαν μέχρι το 1964 13.000 Έλληνες και στην Τένεδο 3.000 ομογενείς. Πόσοι ζουν σήμερα μετά τους διωγμούς; Μόλις 500 στην Ίμβρο και δέκα, ναι δέκα, στην Τένεδο.
Οι συμφωνίες προέβλεπαν εκλογή τοπικών αρχών με καθολική ψηφοφορία, που σημαίνει, λόγω πληθυσμιακής σύνθεσης, Ελληνικής καταγωγής Δημάρχους και Διοικητές. Την επομένη της Λωζάνης και πριν στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής από την πλευρά του Ισμέτ Ινονού, διόρισαν Τούρκους Δημάρχους και Διοικητές.
Χωρίς καμιά αιτιολογία απαλλοτρίωσαν τις Ελληνικές ιδιοκτησίες και με χίλια μύρια προσχήματα εμπόδισαν το Ελληνικό στοιχείο, να ασκήσει οποιοδήποτε επάγγελμα. Απαγόρευσαν την πώληση κρεάτων εκτός νησιού οδηγώντας τους κτηνοτρόφους σε απόγνωση και βάφτισαν δασικές εκτάσεις τα χωράφια των γεωργών, προκειμένου να εμποδίσουν την καλλιέργεια της γης από τους Έλληνες αγρότες.
Και δεν έφτανε αυτό. Έστησαν μια ανοιχτή φυλακή στην Ίμβρο με βαρυποινίτες προκειμένου να εξοντώσουν το Ελληνικό στοιχείο. Μέσα σε ένα χρόνο οι ελεύθεροι αυτοί βαρυποινίτες σκότωσαν 57 Έλληνες, βίασαν και κατέκλεψαν τα σπίτια των ομογενών.
Παράλληλα απαγόρευσαν την ομιλία της Ελληνικής γλώσσας και το 1964 έκλεισαν τα Ελληνικά σχολεία. Τα ελληνικά χωριά ερήμωσαν και το Ελληνικό στοιχείο αποδεκατίστηκε. Οι εκκλησίες έπαψαν να λειτουργούν ελλείψει πιστών.
Τι έγινε αντίστοιχα στην Θράκη όπου ζουν με πλήρη ελευθερία οι μουσουλμάνοι; Κι εδώ τα νούμερα είναι καταλυτικά, για το πόσο σεβάστηκαν την υπογραφή τους στην Λωζάνη, οι Τούρκοι. Η συμφωνία εκτός από τις ανταλλαγές, διατηρούσε το χριστιανικό στοιχείο στην Κωνσταντινούπολη με 130.000 κατοίκους καθώς και στην Ίμβρο και Τένεδο με το ειδικό καθεστώς που προαναφέραμε. Αντίστοιχα σε Ξάνθη και Κομοτηνή θα παρέμεναν 130.000 περίπου μουσουλμάνοι, από τους οποίους οι 30.000 ήταν Πομάκοι και οι 10.000 Αθίγγανοι.
Πόσοι απέμειναν σήμερα στην Κωνσταντινούπολη μετά τους βανδαλισμούς και λοιπούς διωγμούς του 1955 και του 1963; Μόλις 2.000, υπέργηροι ως επί το πλείστον. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ίμβρο με δωρεά Έλληνα επιχειρηματία το κτίριο Παρθεναγωγείου μετατρέπεται σε οίκο ευγηρίας. Δηλαδή πολύ απλά τα σχολεία μετατρέπονται σε γηροκομεία ελλείψει μαθητών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ομάδα των επισκεπτών, που πήγε στην Ίμβρο (2/9/22) πρόσφερε στο ελληνικό σχολείο, που άνοιξε και πάλι το 2013 μια σειρά βιβλίων της Ελληνικής λογοτεχνίας. Ο Τούρκος υποδιευθυντής με σκαιό ύφος ανέφερε ότι θα κρίνει ποια είναι κατάλληλα και ποια όχι για τα παιδιά του σχολείου.
Όλα αυτά, που δυστυχώς δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό, συνθέτουν την ουσία του προβλήματος με την Τουρκία. Καθημερινά ο νεο-Οθωμανός σουλτάνος κατηγορεί την Ελλάδα για προβοκάτσιες και προκλήσεις, προκειμένου να καλύψει με φύλλο συκής την δική του επιθετικότητα, που την εκφράζει πια χωρίς διπλωματικές κομψότητες λέγοντας : “Έχουμε μόνο μία πρόταση για την Ελλάδα. Μην ξεχνάτε τη Σμύρνη … Δεν μας αφορά αν εισβάλατε (;) στα νησιά … (εννοεί τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου). Όταν έρθει η ώρα, θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται. Ξέρετε, λέμε “Μπορούμε να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ”...
