Του Κώστα Πάντζιου
Με τη συμπλήρωση εξαμήνου από την έναρξη της εισβολής των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, δεν υπάρχουν, ούτε καν στη Ρωσία, ειδικοί που να μην θεωρούν πως οι πολεμικές επιχειρήσεις πάνε άσχημα για τη Ρωσία. Και πάνε πολύ καλύτερα, απρόσμενα, για τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις. Γιατί; Γιατί, όπως αναφέρουν πάλι οι ειδικοί, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις λειτουργούν με βάση τα τεχνολογικά και οργανωτικά δεδομένα της περασμένης εικοσαετίας. Ακόμη, η ρωσική πολιτική ηγεσία, όπως αποδέχθηκε από τον πρώτο μήνα του πολέμου, δεν μπόρεσε να κατανοήσει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία συνιστούσε θανάσιμη αναμέτρηση της Ρωσίας με το σύνολο του Δυτικού Ελεύθερου Κόσμου. Δηλαδή, ο κ. Πούτιν αρνήθηκε να δεχτεί πως η μάχη που άρχισε ήταν άνιση, όταν στην πράξη αποδείχθηκε από τον πρώτο μήνα, ότι το άφθονο πολεμικό υλικό που στελνόταν και στέλνεται στην Ουκρανία, είναι επίσης και προχωρημένο σε τεχνολογία, και σύγχρονο, και δύσκολο να αντιμετωπιστεί από το απαρχαιωμένο πολεμικό υλικό της Ρωσίας.
Από εκεί και πέρα, δεν είναι λίγοι, σε πλανητικό επίπεδο, που θεωρούν πως ο πόλεμος, από την πλευρά του Προέδρου της Ρωσίας, διεξάγεται απλώς για να διεξάγεται, χωρίς πολιτικό και γεωπολιτικό νόημα.
Μέσα σ’ αυτόν τον παραλογισμό, εμείς πιστεύουμε ότι η «είδηση του εξαμήνου», είναι η προχθεσινή τηλεφωνική επικοινωνία του Προέδρου Πούτιν με τον Καγκελάριο της Γερμανίας κ. Όλαφ Σολτς, κυρίως γιατί κράτησε μιάμιση ώρα και επίσης, επειδή συμφωνήθηκε να κρατηθεί η επαφή, και κυρίως διότι είμαστε στον Σεπτέμβριο. Αλλά και επειδή, ειδικοί και μη, συμφωνούν πως του χρόνου τέτοιο καιρό –αφού θα μεσολαβήσει πολύ δύσκολος χειμώνας για τους πολίτες της Ευρώπης, το πραγματικό ποσοστό της εξάρτησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το ρωσικό φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, μετά από τα μέτρα που θα εφαρμοστούν, θα είναι σχεδόν μηδενικό!
Κοντά στο νου και η γνώση, δηλαδή. Που στην απλή γλώσσα, σημαίνει ότι ο Πρόεδρος της Ρωσίας θα πρέπει να απεγκλωβιστεί από τους μεγαλοϊδεατι-σμούς του και μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες να σταματήσει αυτή την τραγωδία. Και πρώτον και κύριον, να κάνει ειλικρινή διάλογο με τους «πελάτες» της χώρας του, δηλαδή τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να ανακτήσει, όσο είναι δυνατόν, την επαφή μαζί τους, πριν να φτάσει η υπόθεση στο σημείο να μην είναι πρόθυμοι πλέον οι ηγέτες των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συζητήσουν μαζί του. Οι πολίτες της Ευρώπης, ασφαλώς και δεν θέλουν να δυσκολέψει η ζωή τους κατά τον χειμώνα που έρχεται, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλουν, ακόμη περισσότερο, να καταστούν όμηροι ενός παράλογου εκβιασμού εις το διηνεκές από τη Ρωσία, μέσω των εισαγόμενων ορυκτών.
Και κάτι ακόμη. Ζούμε όλοι ιστορικές στιγμές, με μία Ευρωπαϊκή Ένωση, από τις 24 παρελθόντος Φεβρουαρίου, να πρωταγωνιστεί στον αγώνα για την Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη, θέτοντας για πρώτη φορά σε δεύτερο πλάνο τις ΗΠΑ, οι οποίες όμως, πρόθυμα πρωταγωνιστούν και αυτές στην αποστολή πολεμικού υλικού και χρηματικών πόρων στην δοκιμαζόμενη Ουκρανία. Και αυτό είναι φυσικό, αφού οι ΗΠΑ είναι η ηγέτιδα δύναμη του Δυτικού Ελεύθερου Κόσμου. Αλλά και για έναν ακόμη σημαντικότερο λόγο: Διότι οι ΗΠΑ του σπουδαίου Προέδρου Τζο Μπάιντεν, θέλουν την Ευρώπη ισχυρή και αυτόνομη, διότι είναι το άλλο μεγάλο κομμάτι του μπλοκ του Δυτικού Ελεύθερου Κόσμου, απέναντι στον αυταρχισμό και στον σκοταδισμό.
Τέλος, η πολιτική ηγεσία της Ρωσίας, ίσως θα πρέπει να ξανασκεφτεί αυτό το περίφημο «αφήγημα» περί ζωτικού χώρου. Και να ερευνήσει λίγο τις σελίδες της Ρωσικής Ιστορίας, εκείνες ειδικά των θέσεων του Μεγάλου Πέτρου και της Μεγάλης Αικατερίνης, σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση, ειδικά με την Ευρώπη.
