Του Κώστα Πάντζιου
Μετά από τις τελευταίες εξελίξεις στη Ρωσία, σπάνια θα βρεθεί πολιτικός ή απλός πολίτης, που να μην παρατηρήσει πως οι έξι μήνες που πέρασαν, απλώς επιβεβαίωσαν την ήττα της μεγάλης αυτής χώρας στον πόλεμο που ξεκίνησε εναντίον της Ουκρανίας. Από προχθές έχουμε και επίσημη πιστοποίηση του εν λόγω γεγονότος, με την εξαγγελία από τον κ. Πούτιν της μερικής επιστράτευσης. Πιο απλά, τα πράγματα σε όλα τα μέτωπα δεν πηγαίνουν καθόλου καλά για τη Ρωσία, αφού, εκτός των άλλων, κινδυνεύει να ανακαταληφθεί από τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις ακόμη και το μικρό «ζωνάρι» γης που είχε καταληφθεί από το ρωσικό στρατό, στο ανατολικό άκρο της ουκρανικής επικράτειας, καθώς όπως μεταδίδουν όλα τα ΜΜΕ, το τμήμα αυτό έχει αποκοπεί από τις ρωσικές εφεδρείες, λόγω του φράγματος που έχουν παρεμβάλλει οι Ουκρανικοί στρατιωτικοί διοικητές.
Στο σημείο αυτό, καταγράφεται πλέον και η πολιτική ήττα του κ. Πούτιν, αφού δεν μπορεί πλέον να πάει σε διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση της Ουκρανίας, ούτε με τη Δύση, γιατί δεν έχει στα χέρια του κανένα διαπραγμα-τευτικό όπλο. Έτσι που εξελίχθηκαν ήδη τα πράγματα, ο Πρόεδρος της Ρωσίας θα μπορεί να διαπραγματευτεί, αν το αποφασίσει, όταν στο μέλλον θα έχει κατακτήσει και θα μπορεί να κρατήσει ένα τμήμα ουκρανικής γης. Αλλά αυτό είναι κάτι το αβέβαιο.
Το βέβαιον είναι, ότι η επιστράτευση 300.000 στρατιωτών, επιβαρύνει το κόστος αυτού του αλλόκοτου και άδικου πολέμου, τη στιγμή που τα έσοδα του ρωσικού κράτους μειώνονται κάθε μέρα που περνά, πρώτον διότι οι εξαγωγές πετρελαίου προς την Ευρώπη μειώνονται με απόφαση του κ. Πούτιν. Δεύτερον διότι τα έσοδα μειώνονται ακόμη περισσότερο, γιατί απ’ ότι λένε οι ειδικοί, οι εξαγωγές προς Κίνα και Ινδία δεν μπορούν να αντισταθμίσουν οικονομικά τις απώλειες από την Ευρώπη. Και τρίτον, όπως μεταδίδουν όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, οι επιπτώσεις από τις οικονομικές κυρώσεις που έχουν αρχίσει να επιβάλλονται εδώ και ένα εξάμηνο στη Ρωσία, αρχίζουν να αποδίδουν, σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Εξάλλου, στο πολιτικό επίπεδο, στο γεωπολιτικό, ζούμε ιστορικές στιγμές, καθώς βλέπουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να δρα ως πολιτικός οργανισμός για πρώτη φορά από την ίδρυσή της, να έχει δική της εξωτερική και αμυντική πολιτική, πρωταγωνιστεί στην προμήθεια όπλων και αμυντικού εξοπλισμού προς την δοκιμαζόμενη Ουκρανία, μέσω διαύλου εισαγωγής από κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή, με απλά λόγια, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφασίζει και οι ΗΠΑ συμπαρίστανται, κυρίως με το άφθονο χρήμα προς την ουκρανική κυβέρνηση, τόσο πολύ που στις ΗΠΑ ακούγονται πλέον φωνές, ότι η πρώτη υπερδύναμη έχει καταστεί «ουραγός» της Ευρώπης…! Έτσι, πίπτει στο κενό η προπαγάνδα της ρωσικής κυβέρνησης περί του αντιθέτου. Και τέλος, με εκπληκτικό τρόπο, η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αρχίσει να προετοιμάζει τους πολίτες της Ευρώπης για το δύσκολο χειμώνα που έρχεται, όχι με ψέματα, ούτε με μισές αλήθειες, αλλά με μέτρα αντιμετώπισης του ενεργειακού εκβιασμού, πείθοντας τους πολίτες –γιατί έτσι είναι– ότι μετά τον δύσκολο προσεχή χειμώνα, του χρόνου τέτοιο καιρό η εξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο θα είναι κάτω από το 10%. Και όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό.
Και τελειώνοντας, το τι θα γίνει στη Ρωσία από εδώ και πέρα, δεν μπορεί κανείς να το προβλέψει. Είναι εύκολο, όμως, να προβλεφθεί τι θα συμβεί, κατά τις ενδιάμεσες εκλογές, που έχει ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, την πρώτη Τρίτη του προσεχούς Νοεμβρίου. Πριν από την ήττα της Ρωσίας στο μέτωπο της Ουκρανίας, οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος, στην καλύτερη περίπτωση είχε εξασφαλισμένη μία νίκη στην εκλογή της Βουλής των Αντιπροσώπων. Τώρα, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν σταθερή άνοδο της δημοτικότητάς του. Και δεν θα φανεί παράξενο να κερδίσει ο επιτυχημένος αυτός χαρισματικός Πρόεδρος και την πλειοψηφία των Δημοκρατικών και στη Γερουσία.
Χωρίς να το περιμένει κανείς, έχουμε πόλεμο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, με θέατρο την μαρτυρική Ουκρανία. Η ανασυγκρότηση, η ενότητα και η κινητοποίηση των αφάνταστων δυνατοτήτων του Δυτικού Ελεύθερου Κόσμου, είναι ιστορικά πρωτοφανής. Κατά τη γνώμη πολλών ανεξάρτητων πολιτικών παρατηρητών, αυτό προδικάζει και την έκβαση του πολέμου.
