Του Σάκη Μουμτζή
Ήταν κατάκτηση της Μεταπολίτευσης ότι τα δύο μεγάλα κόμματα, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, μαζί με την ανανεωτική Αριστερά είχαν διαμορφώσει μια συναντίληψη για τα εθνικά θέματα -κυρίως την στάση μας απέναντι στις διεκδικήσεις της Τουρκίας και το Κυπριακό- κάτι που σε τελική ανάλυση αποτυπωνόταν στη διακομματική ψήφιση των αμυντικών δαπανών, πλην βεβαίως του ΚΚΕ. Αυτό το κόμμα, δεμένο ιδεολογικά στο άρμα του σοβιετικού μαρξισμού, ταύτιζε το εθνικό συμφέρον με την πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα της ΕΣΣΔ.
Σήμερα, αυτή η εθνική ενότητα έχει διαρραγεί. Ποιος ευθύνεται γι΄αυτό; Χωρίς κραυγές για εθνικές μειοδοσίες και προδοσίες, ας δούμε τα γεγονότα και από αυτά θα προκύψει το συμπέρασμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπερψήφισε τις αμυντικές δαπάνες του προϋπολογισμού των ετών 2020, 2021 και 2022. Ψήφισε παρών, σπάζοντας μια παράδοση δεκαετιών όσον αφορά στη στάση της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Στην απόπειρα παράνομης μαζικής εισβολής στον Έβρο, με διάφορα προσχήματα, δεν συντάχθηκε με τις προσπάθειες που κατέβαλλαν οι ένοπλες δυνάμεις και οι συνοριοφύλακες για να αποτρέψουν την εισβολή χιλιάδων μεταναστών. Απεναντίας, θα έλεγα πως έβλεπε με συμπάθεια -αποτέλεσμα ιδεολογικών αγκυλώσεων- την προσπάθεια αυτών των εξαθλιωμένων ανθρώπων που είχαν γίνει υποχείριο της Τουρκίας.
Δεν συναίνεσε στα εξοπλιστικά προγράμματα της κυβέρνησης και καταψήφισε τις αμυντικές συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ. Προχθές ακόμα ο Α. Τσίπρας επισκεπτόμενος τον Γάλλο πρεσβευτή απείλησε πως θα επαναδιαπραγματευτεί τη συμφωνία της αγοράς οπλικών συστημάτων από την Γαλλία, επικαλούμενος το άλλοθι της συμπαραγωγής, ενώ γνωρίζει πως αυτό ουσιαστικά σημαίνει ακύρωση της παράδοσης των Ραφάλ και των Μπελαρά. Κάτι που στερεί από την Ελλάδα το στρατηγικό πλεονέκτημα της υπεροπλίας στον αέρα απέναντι στην Τουρκία, την στιγμή που ο Ερντογάν διαρκώς απειλεί πως θα εισβάλλει νύχτα στην πατρίδα μας.
Χωρίς να θέλω να ξύσω παλιές πληγές αναφέρομαι και στη συμφωνία των Πρεσπών. Ένα τόσο κρίσιμο εθνικό ζήτημα επεδίωξε ο ΣΥΡΙΖΑ να το εντάξει στην εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση, προσδοκώντας τη διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας, ενώ κάλλιστα, μέσα από μια διαδικασία εθνικού διαλόγου, θα μπορούσε να επιτύχει και μια επωφελέστερη για την Ελλάδα συμφωνία και να διατηρήσει συγχρόνως το κλίμα εθνικής ομοψυχίας. Το γεγονός ότι έπεσε ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην παγίδα που έστησε στη Νέα Δημοκρατία, γι΄αυτό δεν ευθύνεται η Νέα Δημοκρατία.
Αν συνυπολογίσουμε και τις αντιλήψεις που επικρατούν μέσα στον ιστορικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ για την έννοια της πατρίδας, της σημαίας, των συνόρων, όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Ουδεμία σχέση έχουν με αυτά που πρέσβευε ο Ηλίας Ηλιού, ο Ανδρέας Λεντάκης και σύμπασα η ηγεσία του ΚΚΕ εσωτερικού.
( Δε θέλω να αναφερθώ για μια ακόμα φορά στο πρώτο εξάμηνο του 2015 όταν διακυβευόταν ο γεωπολιτικός προσανατολισμός της πατρίδας μας.)
Συνεπώς για το γεγονός πως η εθνική ενότητα έχει διαρραγεί οι ευθύνες ας αναζητηθούν στην ιστορική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως αυτό συνέβη όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε πρώτα κυβέρνηση και μετά αξιωματική αντιπολίτευση. Δηλαδή όταν απέκτησε πρωταγωνιστικό θεσμικό ρόλο.
Πηγή: liberal.gr
