Του Γεωργίου Κ. Στεφανάκη
Ι. Ο Αλέξης Τσίπρας, κυρίως από το 2014 έδωσε νέα πνοή στην Αριστερά. Διαφοροποιήθηκε ριζικά έναντι όλων των άλλων: κυρίως του Πασόκ.
Ξεκαθάρισε προς πάντας ότι το ζήτημα του ελληνικού χρέους, προς τους Ευρωπαίους, αποτελεί, αμιγώς, εσωτερικό ζήτημα. Ανάγεται στην εθνική κυριαρχία και φιλοτιμία μας (!!!).
Άρα, δεν δεχόμεθα υποδείξεις και μνημόνια. Μόνοι, εμείς, θα κανονίσουμε ρυθμό εξόφλησης χρεών, κατά τις δυνάμεις μας (!!!).
Αυτά τα ωραία τυποποιήθηκαν την 13.9.2014 με το περίφημο «Συμβόλαιο της Θεσσαλονίκης». Ακολούθησε την 5.7.2015 (και) Δημοψήφισμα. Το ό χ ι πρώτευσε με 61,31 % (!!!).
ΙΙ. Ο κ. Τσίπρας δημοκρατικά πάνοπλος συνάντησε τους Ευρωπαίους εταίρους τη νύχτα 13-14.7.2015. Άμα τη εισόδω, έλαβε τον λόγο ο κ. Schäuble. Και είπε: κ. Τσίπρα τί χρήματα θέλετε να φύγετε από την Ε. Ένωση. Είμεθα δημοκράτες. Γνωρίζουμε τις δεσμεύσεις σας έναντι του Ελληνικού λαού. Τις σεβόμεθα. Όμως, δεν τις αποδεχόμεθα. Δεν συνυπάρχουμε.
●●● Εκεί ο κ. Τσίπρας υπέστη «τήξη μετάλλου». Διελύθη. Έπαυσε κάθε αντίσταση, ώστε να μείνουμε στην Ε. Ευρώπη. Αποδέχθηκε μνημονιακή πολιτική πρωτοφανούς σκληρότητας (!!!).
ΙΙΙ. Έκτοτε ο κ. Τσίπρας πολιτικώς έσβησε. Κάποιο ποσοστό από ψυχογενείς αρνητές τον ακολουθεί.
●● Η άρνηση, όμως, ουδέποτε μεταλλάσσεται σε θέση.
● Αλλ’ η κυβέρνηση, αφ΄ εαυτής, αποτελεί «θέση».
● Κείται, κατ’ ακολουθίαν, μακράν του κ. Τσίπρα.
