Του Διονύση Γουσέτη
Ο Στέφανος Μάνος είχε πει ότι δεν μπορείς να βελτιώσεις κάτι αν δεν το έχεις μετρήσει και αξιολογήσει. Οι εργατοπατέρες της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ το γνωρίζουν και επειδή δεν θέλουν καμία βελτίωση στην εκπαίδευση αντιπαλεύουν συστηματικά την αξιολόγησή της. Ηγεμονεύουν στους εκπαιδευτικούς προσφέροντάς τους την ήσσονα προσπάθεια. Να είναι αραχτοί, με μηδενική ευχαρίστηση από τη δουλειά τους και με μηδενικό ενδιαφέρον γι’ αυτήν. Να διεκδικούν αυξήσεις και αργίες, βουτηγμένοι στην καθημερινή ανία, με μόνο στόχο τη σύνταξη, όπως οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι.
Οι εργατοπατέρες κέρδιζαν, με τη βοήθεια αριστερών κυβερνήσεων. Ο σοσιαλιστής Ανδρέας κατάργησε τον θεσμό των σχολικών αξιολογητών (επιθεωρητών) μόλις ανέλαβε (1982). Ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ κατάργησε τον μεταρρυθμιστικό νόμο Διαμαντοπούλου επίσης μόλις ανέλαβε (2015). Κάθε προσπάθεια βελτίωσης της εκπαίδευσης ακυρωνόταν μπροστά στον φόβο των δυναμικών κινητοποιήσεων ΟΛΜΕ-ΔΟΕ-Αριστεράς. Ετσι, καταντήσαμε να είμαστε η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα –πλην Ιρλανδίας– που δεν αξιολογεί την εκπαίδευσή της.
Αυτό το status το ανέτρεψε η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως επειδή δεν φοβήθηκε τα casus belli και τις απειλές για την πολιτική της καριέρα. Οργάνωσε την αξιολόγηση σε τρία επίπεδα και στο καθένα πέτυχε να αποκρούσει τη μανιασμένη επίθεσή τους.
Πρώτα η αξιολόγηση του σχολείου: Την πρώτη χρονιά εφαρμογής έκαναν σειρά απεργιών. Η υπουργός ρίσκαρε σειρά αγωγών, γνωρίζοντας ότι αν χάσει έστω και μία οφείλει να παραιτηθεί. Ετσι, τη δεύτερη χρονιά δεν υπήρξε αντίδραση.
Υστερα ήρθε η αξιολόγηση της εκπαίδευσης (ελληνική PISA): Την πρώτη χρονιά προσέφυγαν στα δικαστήρια, τη δεύτερη καμία αντίδραση.
Τώρα ήρθε η σειρά της ατομικής αξιολόγησης εκπαιδευτικών. Ξεκίνησε τούτη τη βδομάδα, χωρίς μέχρι στιγμής αντιδράσεις. Οι εκπαιδευτικοί φαίνεται να απαλλάσσονται από τις συντεχνίες.
Η απαλλαγή από τη συντεχνιακή κυριαρχία που θέτει τον εαυτό της πάνω από κυβερνήσεις και νόμους, είναι σημαντικό επίτευγμα. Εγγίζει τον πυρήνα της κακοδαιμονίας μας. Ξεπερνάει το πολιτικό επίπεδο, ακόμη και το κοινωνικό. Φτάνει στις ρίζες της κουλτούρας μας. Στην καθ’ ημάς Ανατολή, όπου το «Εώμεν τους νόμους καθεύδειν» του μακαριστού Χριστόδουλου αγκαλιά με το «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» του ΚΚΕ ατενίζουν το παρελθόν. Αποδείχθηκε ότι μπορούμε να το πετύχουμε.
Πηγή: kathimerini.gr
