Του Γιάννη Ρούντου*
Σταδιακά, συνειδητοποιώ πως τα ESG αποτελούν μια κωδικοποίηση της “ορατής ενέργειας” στην “κοσμολογική” αντίληψη (γένεση, εξέλιξη, μετάβαση) της σύγχρονης ζωής στον πλανήτη μας.
Ωστόσο, ο παράγων κλειδί σε αυτή την ενέργεια -δηλαδή ο Άνθρωπος, που είναι το καθοριστικά επιδραστικό στοιχείο στο Ε (Environmental), το S (Social) και το G (Governance)- ως φύσει ατελής, συντηρεί παραλλήλως μέσα στην ατέλειά του και μια “σκοτεινή ενέργεια” (κάτι όπως το άλυτο μυστήριο της συμπαντικής κοσμολογίας), που διαφεύγει των κατά συνθήκην συμβατικών κωδίκων.
Προφανώς, τα ESG δεν εξαντλούνται απλώς στα τεχνικά ζητήματα που θέτουν οι τεχνολόγοι τους και, ίσως, θα άξιζε να συναντηθούν σε μεγαλύτερο βάθος με τη φιλοσοφία της κοσμοθέασης, θεμελιώνοντας την “ιδέα” και προετοιμάζοντας το “όραμα” (κακοποιημένες έννοιες). Δηλαδή, με μια τόσο πολύ αρχαία υπόθεση (από τον Ηράκλειτο, τον Αριστοτέλη κ.λπ.) αλλά και διαχρονική ταυτοχρόνως (υπάρχει και σύγχρονη σκέψη – στοχαστές που ξετυλίγουν το νήμα με συνέπεια στη συνέχεια των πραγμάτων).
Διαφορετικά, φοβούμαι πως θα μένουμε σε μια “σχολική” -με κανόνες βεβαίως!- δραστηριότητα οργανισμών, επιχειρήσεων και ευτάκτων υπαλλήλων, που παίζουν business στην αμμουδιά, με τον αφρό και στα ρηχά μπροστά σε ταραγμένους ωκεανούς.
#esg #sdgs #environmentalsustainability #socialchange #governance #globalization #economygrowth
*Σύμβουλος Βιωσιμότητας και Πολιτισμού και Ανθρωπιστικών δραστηριοτήτων. Με ολοκληρωμένη θητεία σε θέσεις ευθύνης (Interamerican) Σχέσεων – Δημόσιας Εικόνας & Επικοινωνίας, Υπευθυνότητας & Βιώσιμης Ανάπτυξης.
){kind=link}