Του Σπύρου Δημητρέλη
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου το Capital.gr είχε την ευκαιρία να πάρει συνέντευξη από τον Πρωθυπουργό. Από την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη ξεχωρίσαμε ένα απόσπασμα το οποίο έδωσε και τίτλο: “…βλέπουμε ότι υπάρχουν ακόμη τομείς του κράτους που έχουν μείνει πίσω όπως φάνηκε με τραγικό τρόπο στα Τέμπη. Έχουμε από τη μια ένα κράτος που μπορεί και οργανώνει μία πρωτοποριακή εκστρατεία εμβολιασμού και από την άλλη βλέπουμε υπηρεσίες και υπαλλήλους που λειτουργούν δίχως επαγγελματισμό και αίσθημα ευθύνης. Που γράφουν σε τεφτέρια πλαστές υπερωρίες. Ή παίρνουν τηλεφωνικά αναρρωτική άδεια. Αυτές τις νησίδες του αναχρονισμού είναι καιρός να τις ξεριζώσουμε.
Αλλά ποιος μπορεί να το κάνει αυτό; Ποιος έχει τη βούληση και τη δύναμη να συγκρουστεί με τις παθογένειες, με τον κρατισμό και τις συντεχνίες; Ας θυμηθούμε ποιος έκανε έναν παράλυτο ΟΤΕ διεθνή κολοσσό. Ποιος έκανε την Ολυμπιακή πρωτοπόρα επιχείρηση. Τι έγινε στη ΔΕΗ, όπου οι εργατοπατέρες κάθε τρεις και λίγο, κατέβαζαν διακόπτες και την οδήγησαν στην κατάρρευση. Η δική μας κυβέρνηση την έσωσε και σήμερα πρωτοπορεί. Θυμηθείτε τι έγινε στην ΕΑΒ, στα ΕΑΣ, στη ΛΑΡΚΟ, στα ναυπηγεία. Εμείς είμαστε εκείνοι, που, όπως έχουμε αποδείξει, μπορούμε να τα βάλουμε με το “βαθύ κράτος””.
Δυσκολεύομαι να σκεφτώ μια περισσότερο κατάλληλη αφετηρία για να υλοποιήσει ο Πρωθυπουργός αυτά που χρειάζεται η χώρα προκειμένου να γίνει ένα πραγματικά ευρωπαϊκό κράτος. Να αντιμετωπίσει παθογένειες και να συγκρουστεί με όλες αυτές τις συντεχνιακές και αναχρονιστικές δυνάμεις που κρατούν πίσω την πρόοδο της κοινωνίας. Λίγοι πρωθυπουργοί είχαν στο μεταπολιτευτικό παρελθόν την ευκαιρία που δίνει στον Κυριάκο Μητσοτάκη το εκλογικό σώμα. Μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις μεγάλες εντολές που είχε δώσει ο Έλληνας στον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1974, στον Ανδρέα Παπανδρέου το 1981 και στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το 1990. Η πρώτη εντολή, αν και συνοδεύτηκε από την ιστορική επιλογή της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, σπαταλήθηκε με τις αντιμεταρρυθμίσεις της σοσιαλμανίας που κρατικοποίησαν ένα μεγάλο και κρίσιμο μέγεθος της οικονομικής δραστηριότητας βάζοντας μεγάλους φραγμούς στην οικονομική πρόοδο. Η δεύτερη εντολή, αυτή που πήρε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν και συνοδεύτηκε από αναγκαίες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, σπαταλήθηκε μέσω του δημοσιονομικού λαϊκισμού, της πελατοκρατίας και της περαιτέρω διόγκωσης του κράτους και της διαφθοράς. Η καθαρή εντολή που είχε πάρει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1990 τιμήθηκε από τον ίδιο με προσπάθεια πραγματικών μεταρρυθμίσεων απελευθέρωσης της χώρας από τα δεσμά του λαϊκίστικου κρατισμού. Δυστυχώς για τη χώρα προσέκρουσε και συνετρίβη πάνω στις πανίσχυρες δυνάμεις του κρατισμού, του παρασιτισμού και της διαπλοκής.
Η ιστορική εντολή που δόθηκε χθες στον Κυριάκο Μητσοτάκη και απλώς θα επιβεβαιωθεί στις επερχόμενες νέες εθνικές εκλογές έχει κάθε χαρακτηριστικό για να πετύχει. Οι συνθήκες έχουν πλέον ωριμάσει με την κρίσιμη μάζα της κοινωνίας να περιμένει παρεμβάσεις που καθυστερούν για δεκαετίες. Η Δικαιοσύνη πρέπει να τρέξει πλέον πολύ ταχύτερα και να ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως από την πολιτική εξουσία. Τα σχολεία μας πρέπει να γίνουν πραγματικοί πυρήνες παιδείας και γνώσης και όχι παραρτήματα των φροντιστηρίων. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση ήρθε η ώρα να ανοίξει στον ανταγωνισμό με μη κρατικά πανεπιστήμια. Τα νοσοκομεία μας πρέπει να γίνουν αντάξια της ευρωπαϊκής ταυτότητας της χώρας. Η συντριπτική πλειονότητα τα θέλει και έδειξε χθες ότι τα απαιτεί από τον Πρωθυπουργό.
Πολλοί προσπαθούν από χθες να ερμηνεύσουν την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ. Για μένα δεν χωρούν βαθυστόχαστες αναλύσεις και φιλοσοφικές κοινωνιολογικές προσεγγίσεις. Η εθνική χρεοκοπία του 2010 προκάλεσε ένα τεράστιο κύμα οργής και θυμού που έφερε στον αφρό του το πιο λαϊκίστικο μόρφωμα μιας ξεκάθαρα πολιτικά τυχοδιωκτικής ηγεσίας. Χθες δεν ηττήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας του μνημονίου του 2015. Αυτός έχασε τις εκλογές το 2019. Συνετρίβη ο Αλέξης Τσίπρας του 2012 που δεν έλεγε στους Έλληνες την αλήθεια, ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε, αλλά ότι οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί θέλουν να λεηλατήσουν τις ζωές τους και τη χώρα. Το ότι ο ίδιος είναι προϊόν εκείνου του θυμού αποδείχθηκε και στην τελευταία προεκλογική περίοδο με τα γκρίζα σποτ μιας Ελλάδας που πλέον δεν υπάρχει. Την Ελλάδα της χρεοκοπίας και του αντιμνημονιακού τυχοδιωκτικού πολιτικού λαϊκισμού. Λίγο ενδιαφέρει αν ο Αλέξης Τσίπρας θα αποχωρήσει από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και ποιος θα τον διαδεχθεί. Θα έλεγα ότι το θετικό για τη χώρα είναι ότι πλέον το λαϊκιστικό μπλοκ που φρενάρει τις μεταρρυθμίσεις έχει πλέον πολυδιασπαστεί και είναι πιο αδύναμο από ποτέ. Δεν θα βρει καλύτερη ευκαιρία για να προχωρήσει μπροστά ο Πρωθυπουργός και να μείνει στην ιστορία ως μεγάλος μεταρρυθμιστής.
Πηγή: capital.gr
