Του Πέτρου Βενέτη
Δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία στον προεκλογικό λόγο της συντρόφισσας Αχτσιόγλου στο Ωδείο.
Με ιντργκάρησε, όμως, το λιβάνισμα από την κατεξοχήν ιέρεια του φανατισμού, η οποία επέλεξε να μεταφέρει τη λατρεία της, από τον απερχόμενο, στην επερχόμενη.
Μας πληροφορεί, λοιπόν, με υπερηφάνεια, ότι η συντρόφισσα, μεταξύ άλλων προσόντων, είναι και βίγκαν.
Δεν ξέρω αν και για τους υπόλοιπους του ΣΥΡΙΖΑ αυτό μετράει υπέρ της, αλλά η δόση φανατισμού που χρειάζεται για να γίνεις και να μείνεις πιστός οπαδός, δεν είναι ό,τι το καλύτερο για κάποιον που κουμαντάρει ένα κόμμα. Αλλά κρατάω μια «πισινή», μήπως πρόκειται για ψηφοθηρικό κόλπο.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις διαιτολογικές προτιμήσεις των συνανθρώπων μου, αλλά, για όσους δεν το ξέρουν, οι βίγκαν δεν περιορίζονται μόνο στο κρέας, αλλά είναι εναντίον κάθε μορφής «εκμετάλλευσης» των ζώων.
Ούτε μέλι (που οι μέλισσες το κάνουν έτσι κι αλλιώς) , ούτε αυγά (αν δεν υπάρχει κόκορας θα παν χαμένα), ούτε γάλα (ακόμα και οι Ινδοί το γάλα το παίρνουν απ’ τις ιερές αγελάδες).
Δεν ξέρω αν κανένας τους σκέφτηκε τις συνέπειες μιας επικράτησης της κίνησης.
Με δεδομένο ότι δεν μπορείς να προσηλυτίσεις τα ζώα σε αυτή την ιδεολογία, θα είχαμε σημαντικές εξελίξεις:
Θα άνοιγαν τα κοτέτσια και θα χόρταιναν κότες οι αλεπούδες , και τα φίδια αυγά.
Θα άνοιγαν τα μαντριά και τα χοιροστάσια. Έτσι, θα είχαν πάρτι οι λύκοι και τσακάλια.
Αυτά, σαν ορεκτικό από τα αποτελέσματα ενός «βιγκανικού» μέλλοντος και για να περιοριστούμε στη πανίδα του τόπου μας.
Αποτέλεσμα μηδέν για τα προστατευόμενα και πιθανότατα αύξηση των αποκαλούμενων αγρίων, λόγω αφθονίας τροφής..
Τα ζώα θα φαγωθούν και θα συνεχίσουν να τρώγονται μεταξύ τους και δεν θα σταματήσουν να τρων και κανέναν άνθρωπο, σαν μεζεδάκι.
Είμαι φιλόζωος και το εκδηλώνω με πολλούς τρόπους. Αλλά το να σκέφτομαι κάποιο ζώο την ώρα που τρώω ένα γιαουρτάκι ή ένα κοκορέτσι, το θεωρώ κανονική διαστροφή.
Και μη μου πείτε ότι δεν μπορεί να το λέω αυτό, όταν υπάρχουν τόσοι οπαδοί.
Εδώ βρήκε οπαδούς ο Σώρρας, δεν θα βρίσκαν οι Βίγκαν;
