Του Πέτρου Βενέτη
Διαβάζω ότι η πυρκαγιά στην Στρατιωτική μονάδα, όπως και κάποιες άλλες σε περιοχές κοντά σε μονάδες, είναι ξενοκίνητη προσπάθεια δημιουργίας αποσταθεροποίησης, μέσω δολιοφθορών, με απώτερο σκοπό την διακοπή βοήθειας της Ελλάδας προς την Ουκρανία.
Για πολλούς λόγους, δεν πιστεύω πως ισχύει αυτή η ερμηνεία.
Αλλά ακόμη κι αν ίσχυε, η λύση είναι να εντείνουμε την προστασία των μονάδων μας (όπως και όλων των επικίνδυνων των περιοχών) και όχι να προσαρμόζουμε την εξωτερική μας πολιτική με τον φόβο, ότι μπορεί να υποστούμε αντίποινα.
Δεν υπεραμύνομαι της δεδομένης εξωτερικής μας πολιτικής. Αυτό είναι μια άλλη κουβέντα, πολύ σοβαρή για να την κάνουμε… με την ευκαιρία.
Το θέμα είναι πως αν είσαι τόσο ευάλωτος, τότε μονίμως θα εκβιάζεσαι.
Είτε απ’ τη μία είτε απ’ την άλλη μεριά.
Εκτός αν δεχτούμε, ότι οι μεν είναι κακά παιδιά και κάνουν τέτοια κακά πράματα, ενώ οι άλλοι είναι πολιτισμένοι και δεν κάνουν τέτοια πράγματα. Οπότε καλύτερα να είμαστε με τα κακά παιδιά για να ‘μαστε σίγουροι.
Ή μήπως τα κακά παιδιά είναι «εντός των τειχών»;
