Ένα εξόχως επίκαιρο βιβλίο του πιο σημαντικού Υπουργού Εθνικής Οικονομίας της μεταπολίτευσης και σήμερα υπόδικου…. άνευ μαρτύρων κατηγορίας!!
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Προλογίζοντας το βιβλίο που επιμελήθηκε ο κ.Γ. Παπαντωνίου, πρώην υπουργός και οικονομολόγος, ο έγκριτος ιστορικός και ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ κ.Θάνος Βερέμης, μεταξύ άλλων, γράφει και τα ακόλουθα:
«……Ο συλλογικός τόμος «Στη Δίνη των Κρίσεων» του Κέντρου Ερευνών Προοδευτικής Πολιτικής αποτελεί μια ιδιαίτερα αξιόλογη προσπάθεια οριζόντιας ανάλυσης των «πολλαπλών κρίσεων» που αντιμετωπίζει, σχεδόν ταυτόχρονα (ή ελαφρά ετεροχρονισμένα), η ανθρωπότητα από την αρχή του εικοστού πρώτου αιώνα. Η συρροή οικονομικών, υγειονομικών, μεταναστευτικών, κλιματικών και γεωπολιτικών κρίσεων είναι συνδυαστικό αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης, τεχνολογικών αλλαγών, γεωοικονομικών φαινομένων καθώς και πολιτικών μετατοπίσεων, που είναι δύσκολο να προβλεφθούν και να αντιμετωπιστούν χωρίς ενεργό διεθνή συνεργασία και ουσιαστική ενίσχυση της ανθεκτικότητας των οικονομικών και κοινωνικών δομών σε παγκόσμια κλίμακα. Κοινή συνισταμένη των αναλύσεων αυτού του τόμου είναι η επείγουσα ανάγκη συντονισμού δράσεων κυβερνήσεων, διεθνών οργανισμών καθώς και της “κοινωνίας των πολιτών”, ώστε να αυξηθεί η προσαρμοστικότητα των συστημάτων διακυβέρνησης σε συνθήκες ραγδαίων μεταβολών και να θωρακιστούν αποτελεσματικότερα απέναντι στις αλλεπάλληλες απειλές….».
Όντως στο συλλογικό βιβλίο που επιμελήθηκε ο κ.Γιάννος Παπαντωνίου, διαπρεπείς Έλληνες στοχαστές, αρθρογράφοι και άνθρωποι του Δικαίου, όπως οι κ.κ. Πλάτων Τήνιος, Κ.Μποτόπουλος, Π.Κ. Ιωακειμίδης, Κίμων Χατζημπίρος, Ιωακείμ Γρυσπολάκης, Σωτήρης Νταλής και Γιάννης Μεϊμάρογλου παρουσιάζουν σοβαρά θέματα παιδείας, δικαιοσύνης, κοινωνικής αλληλεγγύης και ευρωπαϊκής πολιτικής και φέρνουν στο προσκήνιο την εικόνα μιας Ελλάδας, που θα είχε ενεργό ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Όμως από την άλλη πλευρά, το βιβλίο, μου έφερε στο νου και ένα καυστικό άρθρο του συναδέλφου Γ. Παπαχρήστου, αρθρογράφου στις εφημερίες «Νέα» και «Βήμα της Κυριακής», ο οποίος έγραφε: «….Έχω αναφερθεί κατ’ επανάληψη, στην περίπτωση του Γιάννου Παπαντωνίου, και τη δικαστική ομηρεία του εξαιτίας της οποίας πήγε φυλακή, επί ΣΥΡΙΖΑ προς επιβεβαίωση της ψευδοπροσπάθειας που είχε ξεκινήσει για τη δήθεν «κάθαρση», αλλά στην πραγματικότητα επρόκειτο για κυνήγι μαγισσών. Ο Παπαντωνίου «τραβιέται» ακόμη με αυτή την ιστορία, παρότι από πουθενά δεν επιβεβαιώθηκε ότι τα χρήματά του ήταν προϊόν χρηματισμού. Ωστόσο εξακολουθεί να δίνει έναν άνισο αγώνα προκειμένου να αποδείξει την ακεραιότητά του. Στις 30 Οκτωβρίου έχει μία ακόμη δίκη, στην οποία δεν υπάρχουν συγκατηγορούμενοί του αλλά εδώ είναι και το σημαντικό, ούτε μάρτυρες κατηγορίας! Πρόκειται όμως για μία ύστατη προσπάθεια να «καθαρίσει» το όνομά του στην κοινωνία…».
Δεν έχει άδικο ο έγκριτος αρθρογράφος. Διότι πάνω απ’ όλα η περίπτωση Γιάννου Παπαντωνίου, όπως ήδη έχουμε γράψει αποτελεί βάναυση παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων, με ηθικό διασυρμό και 17μηνη φυλάκιση ενός ανθρώπου που τέσσερα χρόνια περιμένει να δικαστεί. Ακόμα χειρότερα, έξη μήνες φυλακίστηκε και η σύζυγος του «κατηγορουμένου» κυρία Ρούλα Κουράκου.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι στην υπόθεση υπάρχουν δυο δικογραφίες, στις οποίες οι εισαγγελικές προτάσεις προς τα αντίστοιχα Δικαστικά Συμβούλια είναι απαλλακτικές (!!), με πανομοιότυπες διατυπώσεις. Υποστηρίζουν ότι «...δεν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι οι κατηγορούμενοι έχουν τελέσει τις άδικες πράξεις για τις οποίες “κατηγορήθηκαν”…».
Προτείνουν ρητά έτσι οι εισαγγελείς, «να μην γίνει κατηγορία» κατά των κατηγορουμένων ενώ η Πρόταση για τη δεύτερη δικογραφία (2918/2023) ζητά επίσης «να αρθεί η κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων» – που είναι συνδεδεμένη με αυτήν τη δικογραφία – του Γιάννου Παπαντωνίου, της συζύγου και των παιδιών τους.
Θεωρούμε ότι είναι καιρός η κατασκευασμένη αυτή υπόθεση να λήξει με τρόπο τέτοιο ώστε κάποιοι κύκλοι να καταλάβουν ότι στα κράτη δικαίου τυχάρπαστοι πολιτικοί δεν παίζουν με το δίκαιο και τη δικαιοσύνη.
