Του Αντώνη Βενέτη
Η αλήθεια είναι σπανίως
ξεκάθαρη και ουδέποτε απλή
– Όσκαρ Ουάιλντ
Ενόψει του εορτασμού της επετείου της 28.10.1940, παραθέτω ένα παλαιότερο κείμενό μου, αναφερόμενος στην αντίδραση στελεχών του ΚΚΕ, στην τότε εισβολή της φασιστικής Ιταλίας, που πόρρω απέχει από την επικρατείσασα γενικότερη αντίληψη, περί αντιστάσεως αυτών και λοιπά.
Θορυβοθήρας πολιτικός απεφάνθη ότι η κεντροδεξιά παράταξη βαρύνεται με το «…προπατορικό αμάρτημα» του «δοσιλογισμού» κατά τη διάρκεια της κατοχής, προ 75 περίπου ετών… κάπως έτσι.
Είναι προφανές ότι η αντίληψη αυτή είναι απόρροια της πλήρους κυριαρχίας της εν Ελλάδι αριστερής κουλτούρας, κατά την οποία η αριστερή ιστορική αντίληψη, η οποία εδράζεται εις το ιδεολόγημα του Μαρξισμού – Λενινισμού, είναι απαλλαγμένη σχεδόν από την ανάγκη επαλήθευσης ή τεκμηρίωσης των υπ’ αυτής υποστηριζομένων. Αρκεί τα μαρξιστικά τσιτάτα να επαναλαμβάνονται αδιακόπως και να δημιουργούν έτσι «ιστορική συνείδηση».
Παρά την αυτοκατάρρευση όμως του καθεστώτος που επέβαλαν οι Μπολσεβίκοι στη Ρωσία και στις «Λαϊκές Δημοκρατίες», στην Ελλάδα τα τσιτάτα του μαρξισμού, εξακολουθούν να ευδοκιμούν. Κάπως έτσι προκαλούνται ανόητοι και μάταιοι φανατισμοί.
Τα όσα παρακάτω παραθέτω, αλίευσα από το βιβλίο του Ασημάκη Πανσέληνου (1903 – 1984), Τότε που ζούσαμε, εκδοθέν το 1974, και αναφέρονται στο χρονικό διάστημα από την κήρυξη του Ιταλοελληνικού πολέμου (28.10.1940) και την κατοχή μέχρι της εισβολή των Γερμανών στην Σοβιετική Ένωση (21.6.1941) και επελέγησαν όλως ενδεικτικά. Την περίοδο αυτή ίσχυε, ως γνωστόν, το Γερμανοσοβιετικό σύμφωνο φιλίας, του Αυγούστου του 1939, το οποίο πλήρως απεδέχθησαν οι Έλληνες Κομμουνιστές. Τα εντός εισαγωγικών, είναι σκέψεις, απόψεις, αντιλήψεις, αντιδράσεις Ελλήνων Κομμουνιστών της εποχής εκείνης, προφανώς επίλεκτων στελεχών του κόμματος, γιατί ο Α. Πανσέληνος αποφεύγει να κατονομάσει, για τις εκδήλως δοσιλογικές τους αντιλήψεις.
Αλλά ποιος ήταν ο Ασημάκης Πανσέληνος; Μας αυτοσυστήνεται ο ίδιος στο βιβλίο του «Τότε που ζούσαμε»: «Μπορούσα λοιπόν να πιστεύω τον εαυτό μου κομμουνιστή, χωρίς να ανήκω στο κόμμα». Για την Σοβιετική Ένωση, πίστευε, ακόμα και το 1974 ότι «η πτώση της θα ήταν ανυπολόγιστη οπισθοδρόμηση για την ανθρωπότητα, όπως δα κόντεψε να γίνη με το φασισμό»! Αφού λοιπόν αποδεικνύεται ο «προοδευτικός» προσανατολισμός του συγγραφέα, παραθέτω, ευθύς αμέσως, αποσπάσματα από το βιβλίο του, κατά τ’ ανωτέρω εκτιθέμενα:
Έτσι ο Κ.Τ. υποστηρίζει αμέσως μετά την κατάληψη της Ελλάδος από τη Ναζιστική Γερμανία, ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά των Γερμανών έναντι των Ελλήνων.
– «Πρέπει να μας βάλλουν οι Γερμανοί, να τους οδηγούμε καβάλα στους ώμους, στο Φάληρο για να τρώνε. Έτσι αξίζει αυτού του λαού που σήκωσε στους ώμους τους τους Εγγλέζους. Αν δεν είχα παιδιά θα ευχόμουν να ψοφήσουμε όλοι, στην πείνα».
– «Μου είπε – συνεχίζει ο Α.Π. – πως ο Μεταξάς παρασύρθηκε από τον ηλίθιο τον βασιλιά και τούτος πάλι, με την συνεργασία του Τσώρτσιλ, βούλιαξαν την «Έλλη»!
– «Συμφέρο για την ανθρωπότητα είναι να πέσει η Αγγλία. Αυτή κι η Αμερική αντιπροσωπεύουν τον καπιταλισμό. […] Η Γερμανία νικώντας κι αν δεν εγκαταλείψει την αντίδραση δεν θα μπορέσει να την επιβάλει στην Ευρώπη. Θα επιβληθεί ο σοσιαλισμός με την Ρωσία».
– Ακόμα ο Α. Πανσέληνος, ο οποίος ευθύς αμέσως ετάχθη κατά της εισβολής των Ιταλών και της αντίστασης του ελληνικού στρατού κατά των εισβολέων, αναφέρεται – πάντα ανωνύμως – σε φίλους του Κομμουνιστές, οι οποίοι τον επέκριναν για τη στάση του αυτή. Έτσι: «Μου είπαν λοιπόν πως έγινα φιλοπόλεμος και πως σε κάθε πόλεμο εκείνοι που πρόδωσαν τα αντιπολεμικά ιδανικά της εργατικής τάξης τέτοιου είδους προσχήματα βρήκαν». Έγραψε ο Α.Π. και ένα σχετικό άρθρο, υπέρ της ένοπλης αντίστασης της Ελλάδος κατά των Ιταλών φασιστών». Για το άρθρο μου εκείνο μου έστειλε μια εξοργισμένη απανταχούσα ο φίλος μου Γ. «πάψε να γράφεις με το αίμα των άλλων».
– «Όχι – όχι, με διέκοψε ο Α., ο φασισμός είναι τίποτα μπροστά στην Εγγλέζικη κεφαλαιοκρατία που σφίγγει τον κόσμο – εγώ συνέχισε, γυρεύω τρόπο να πάω και να κρυφτώ στα βουνά κι εδώ μου προπαγανδίζεις τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο». Με άλλα λόγια αμυνόμενη Ελλάδα, κατά της Ιταλικής εισβολής, διεξήγαγε… «Ιμπεριαλιστικό πόλεμο»!
Ο δε Δημ. Γληνός, λίαν επίλεκτο μέλος του ΚΚΕ, μια εβδομάδα πριν από την εισβολή των Γερμανών στην Ε.Σ.Σ.Δ. καλούσε τη Ρωσία να υποχωρήσει στις αξιώσεις της Γερμανίας «εφόσο είναι ακμαιότατος ο Αμερικανικός καπιταλισμός»! Και όλα αυτά μετά το πράγματι πατριωτικό γράμμα του έγκλειστου αρχηγού του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη, δημοσιευθέν την 31.10.1940, με το οποίο καλούσε τα στελέχη του ΚΚΕ να πολεμήσουν τον Ιταλό εισβολέα.
Αντίθετα τα στελέχη του ΚΚΕ (Ν. Καρβούνης, Ν. Πλουμπίδης κ.λ.π.) θεωρούσαν την επιστολή του Ν. Ζαχαριάδη ως πλαστή, γιατί δεν συμβάδιζε με το Γερμανο – σοβιετικό σύμφωνο φιλίας και τη γραμμή της «Κομμουνιστικής Διεθνούς».
Πάντως η επιστολή αυτή είχε μεν γραφτεί από τον Ν. Ζαχαριάδη, βασιζόμενος όμως στην «παράνομη προσωρινή Διοίκηση» του Κ.Κ.Ε., η οποία όμως ήταν υπό τον απόλυτο, έλεγχο του δαιμόνιου υπουργού Ασφαλείας Κ. Μανιαδάκη.
Στην εποχή μας το Κ.Κ.Ε. επαίρεται γι’ αυτή την επιστολή, που τα μέλη του τότε την θεωρούσαν πλαστή και ο βασικός συντάκτης της ήταν, ως προελέχθη, ο Κ. Μανιαδάκης!
Αυτές όμως οι διαπιστώσεις, προβλέψεις και αντιλήψεις των στελεχών του Κ.Κ.Ε. της εποχής εκείνης, ασφαλώς, θα μπορούσε να λεχθή ότι εκφράζουν ένα «άρωμα», ένα πνεύμα, μια κουλτούρα δοσιλογισμού και κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσε επίσης να λεχθή, ότι ήταν οι απαρχές του όποιου δοσιλογισμού, της μετέπειτα κατοχής.
