Του Πάνου Ευαγγελόπουλου*
Μια σύνοψη γιατί οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να είναι φιλελεύθερες και να γίνουν τώρα!
Όσο και αν καταφέραμε να μπαλώσουμε την οικονομία μας, δεν είμαστε ακόμη θωρακισμένοι, αλλά τουναντίον με καταφανείς αδυναμίες και οι άνεμοι του αενάως ανοικτού ασκού του Αιόλου μαίνονται στην παγκόσμια οικονομία και απειλούν την Πατρίδα μας όπως η καταιγίδα Δανιήλ έπνιξε τον Θεσσαλικό κάμπο. Και μην έχουμε καμιά αμφιβολία ότι ο Θεσσαλικός κάμπος θα αργήσει πολύ να ανακάμψει, ακόμη και αν κατορθώσουμε να δράσουμε ωσάν Νέοι Ηρακλείς.
Οι κακοδαιμονίες μας παραμένουν, μονιμότερες και ισχυρότερες από ποτέ. Από τον Καπετάνιο του Σάμινα επί Σημίτη, η ίδια νοοτροπία, ίσως και χειρότερη, σαν να μην άλλαξε τίποτα από τότε, με δεκάδες νεκρούς γιατί ο καπετάνιος δεν ήταν στην θέση του. Όπως ο Σταθμάρχης στα Τέμπη, με δεκάδες νέα παιδιά θύματα της δικαίας επιλογής τους να μεταβούν με τραίνο γιατί ήταν το ασφαλέστερο και οικονομικότερο μέσο. Για να φθάσουμε στον Πειραιά φέτος όπου απουσίαζε ο λιμενικός από την προβλήτα, η αναχώρηση του πλοίου με τον καταπέλτη απλωμένο και ανοικτό και ο καπετάνιος προχώρησε τον πλου του σαν να μην έγινε τίποτα… Τα πλημμελή αντιπλημμυρικά και τα αλυσιτελή αντιπυρικά και ο κατάλογος μακραίνει και βαραίνει… Αυτή η τετραετία θα είναι ένας ακόμη Γολγοθάς και μόνον με μαραθώνιο πραγματικών αλλαγών και ριζικών μεταρρυθμίσεων, ουσιαστικών και εν τοις πράγμασι, μπορούμε να τον τερματίσουμε και έστω ας μην βγούμε και πρώτοι.
Τι είναι αυτό που μας θαμπώνει τον νου και μας λιγοστεύει τη βούληση να προχωρήσουμε τις αλλαγές; Η έλλειψη ενός ωστικού κύματος ξεκάθαρων φιλελεύθερων τομών που θα νικήσει τις δυνάμεις της παλαιολιθικής σοσιαλιστικής, κρατικιστικής και γραφειοκρατικής αδράνειας που μας κρατά στον βάλτο, με τα κεφάλια μας μόλις έξω από την επιφάνεια του για να συνεχίσουμε να αναπνέουμε και να μην εκπνεύσουμε τελεσιδίκως. Ο Αγών προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να συνεχισθεί πιο ακαριαία και πιο δυνατά από ποτέ άλλοτε.
Το κράτος-πατερούλης δεν απετέλεσε ποτέ τη λύση διότι διογκώνει τα προβλήματα αντί να τα επιλύει και οδηγεί αναπόφευκτα στην αφαίμαξη αυτών που συνεισφέρουν και αναπόδραστα στην απίσχναση των δυνάμεων τους. Οι άπλετοι πόροι των ΕΣΠΑ και του Ταμείου Ανάκαμψης μας τυφλώνουν, εντείνοντας τον διαγκωνισμό για την μοιρασιά τους παρά για την παραγωγική τους αξιοποίηση. Οι δαπάνες της Γενικής Κυβέρνησης αυξάνουν ενώ επείγει η μείωση τους με τον εξορθολογισμό των υπερωριών, των προμηθειών και κάθε άλλης σπατάλης.
Οι αποζημιώσεις για τις φυσικές καταστροφές συρρικνώνουν δραματικά τον δημοσιονομικό χώρο, ενώ τα επιδόματα θεριεύουν με δυσκολίες ελέγχου και επαλήθευση τους. Ο ΟΠΕΚΑ μόνον για τον μήνα Ιούλιο πλήρωσε επιδόματα αξίας 322.805.318 ευρώ σε 1.350.544 δικαιούχους. Και μιλάμε μόνον για τον ΟΠΕΚΑ που τα επιδόματα του κρίνονται απαραίτητα και δεν συμπεριλαμβάνει τα άλλα, τα διάφορα passes. Οι αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων είναι προ των θυρών ενώ δικαστικές αποφάσεις για αναδρομικά και άλλες αυξήσεις, διακινδυνεύουν να ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας. Ο διεκδικητικός μιμητισμός είναι η τεράστια υφέρπουσα δύναμη που θα παρασύρει τα πάντα πλην της αχλύος που μονίμως μας παγιδεύει διότι αφανίζει τον κίνδυνο που όμως είναι μπροστά μας.
Σίγουρα ζούμε μια περίοδο καμπής που θα δείξει προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα και αυτό μας γεμίζει με αγωνία και πρέπει να μας κρατά σε θαλερή εγρήγορση διότι κάναμε αμάν και πώς να την ισορροπήσουμε την πλάστιγγα με τρία μνημόνια και μια χρεοκοπία.
* Ο Πάνος Ευαγγελόπουλος είναι Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
Πηγή: capital.gr
