Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
«Ο δράστης ήταν γνωστός στις Αρχές». Είναι το πιο κοινόχρηστο ρεφρέν της παρ’ ημίν εγκληματικότητας. Eχει τόσο νόημα όσο το περίφημο Obladi-Oblada των Μπιτλς. Μια ανοησία που κανέναν δεν εντυπωσιάζει πια. Αντίστοιχη με τον αντίποδά της: «Δεν είχε δώσει δικαίωμα σε κανέναν». Eπεται ερμηνευτική εγκύκλιος, η οποία ορίζει τον βαθμό αναγνωρισιμότητας του δράστη. Πόσο γνωστός ήταν στις Αρχές; Αυτήν τη φορά, ο δράστης που κρυβόταν στα δάση των Εξαρχείων και ορμούσε σε ανυπεράσπιστες γυναίκες για να τις βιάσει, ήταν πολύ γνωστός στις Αρχές. Είχε ήδη συλληφθεί, είχε μείνει ένα χρόνο στη φυλακή και μετά την πάροδο του χρόνου προφυλάκισής του αφέθηκε ελεύθερος αφού δεν είχε δικαστεί. Eνας χρόνος στη φυλακή είναι μακρύς. Και αν αποδειχθεί ότι είσαι αθώος, τι ακολουθεί; Στην περίπτωση του βιαστή που έδρασε στο δάσος των Εξαρχείων οι Αρχές, εν τη σοφία τους, είχαν προνοήσει. Eπρεπε να παραμένει στη δομή της Μαλακάσας, που είχε δηλώσει ως τόπο κατοικίας, και να δηλώνει το «παρών» στο αστυνομικό τμήμα. Των μέτρων ληφθέντων, λοιπόν, εκείνος και από τη δομή έφυγε και στο αστυνομικό τμήμα δεν παρουσιαζόταν. Οι Αρχές έλαβαν τα μέτρα τους. Τώρα, αν ο βιαστής δεν είχε τη στοιχειώδη ευγένεια να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, τι να κάνουν και οι Αρχές; Ο ίδιος εξάλλου το έθεσε με ακρίβεια. Οταν μία κοπέλα, υποψήφιο θύμα του, τον απείλησε ότι θα φωνάξει την αστυνομία εκείνος της απάντησε: «Good luck». Θα μπορούσε να προσθέσει: «Κι εγώ περιμένω την αστυνομία μήνες τώρα, αλλά δεν τη βρίσκω πουθενά».
Eχουμε εμπιστοσύνη στην Ελληνική Αστυνομία. Eχουμε εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη. Obladi-oblada life goes on. Ρεφρέν εξίσου δημοφιλή με το «τιμούμε τους αγώνες της Αριστεράς». Και η αστυνομία, και η Δικαιοσύνη, όπως και η Αριστερά είναι τμήματα της ελληνικής διοίκησης. Της ίδιας διοίκησης που μετά την εκατόμβη των Τεμπών χρειάστηκε εννέα μήνες για να ανακαλύψει το μαύρο κουτί του εμπορικού τρένου. Και έτσι πρέπει να τους κρίνουμε. Η ευσυνειδησία, η αξιοπρέπεια, ακόμη και ο κοινός νους πνίγονται σ’ ένα βάλτο αδιαφορίας, αμέλειας, ευθυνοφοβίας και εγωπάθειας. Κάποιος άεργος με έχει καταγγείλει τέσσερις φορές έως σήμερα για ρατσισμό και ισλαμοφοβία. Δεν είμαι ο μόνος που έχω το προνόμιο. Oλες οι αναφορές του έχουν καταλήξει στο αρχείο. Ως τότε, όμως, απασχόλησαν ανακριτές και εισαγγελείς, οι οποίοι, επικαλούμενοι τον φόρτο εργασίας, δεν είχαν χρόνο να δικάσουν τον βιαστή των Εξαρχείων. Πώς θα αποκτήσουμε δημόσιους λειτουργούς ικανούς να ιεραρχήσουν τη σημασία των υποθέσεών μας; Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για οποιαδήποτε μεταρρύθμιση.
Πηγή: kathimerini.gr
