Του Δημήτρη Στεργίου
Το προηγούμενο σημείωμα για εκατομμύρια «ευάλωτους» συνοδεύθηκε από επιστολή αναγνώστη της εφημερίδας και της στήλης με χείρονες διαπιστώσεις για κράτος δικαίου, κράτη εν κράτει, ευνομούμενη πολιτεία, ανεξάρτητες Aρχές, θεσμούς, δεσμούς και… ταλαίπωρους δεσμώτες τους.
Στην επιστολή του αυτή, η οποία αρχίζει όπως και ο «Υπέρ αδυνάτου λόγος» του Λυσία παραλλαγμένος ελαφρώς, «Οὐ πολλοῦ δέω χάριν ἔχειν, ὦ βουλή, τῷ δηµοσιογράφω, ὅτι µοι υπέµνησε τὸν ἀγῶνα τουτονί», ο αναγνώστης παρουσιάζει τον δικό του πενταετή σχεδόν αγώνα και ταλαιπωρία που του έχει προκαλέσει η ίδια η τράπεζα, την οποία, όπως επισημαίνει, «υπηρέτησα επί 32 χρόνια με αφοσίωση και αποδοτικότητα κι εκείνη για να με «τιμήσει» με εξωθεί στην οικονομική, κοινωνική και βιολογική καταστροφή μου με αντιδεοντολογικές και παράνομες ενέργειες». Το σημείο αυτό της επιστολής αφορά και την πάντα ευαίσθητη για τα συμφέροντα των μελών της Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδος (ΟΤΟΕ).
Χωρίς πολλά λόγια, παραθέτω μερικά μελανά σημεία της επιστολής του αναγνώστη, με την ελπίδα ότι θα προκαλέσει την ευαισθησία κάποιου ευαίσθητου, καθώς όλοι οι άλλοι θεσμοί στους οποίους αποτάθηκε έπαιζαν τον ρόλο του Πιλάτου και του Καϊάφα ή σιγούσαν μεγαλοπρεπώς:
Στο πλαίσιο της εξωδικαστικής διαδικασίας πληρωμής στεγαστικού δανείου συνυπογράφηκε πριν από πέντε περίπου χρόνια (στις 20 Μαρτίου του 2019) από εκείνον και άλλα δύο μέλη της οικογένειάς του ως δανειολήπτες, τη δανείστρια τράπεζα και τον Συνήγορο του Καταναλωτή, Πρακτικό Συμβιβαστικής Επίλυσης της Διαφοράς, ύστερα από μεσολάβηση του τελευταίου.
Η τράπεζα όμως, μετά παρέλευση διημέρου από τη συνυπογραφή του Πρακτικού, υπαναχώρησε και αυθαιρέτως τροποποίησε τα συμφωνημένα σταθερά επιτόκια σε κυμαινόμενα.
Αυτή η τακτική συνεχιζόταν και συνεχίζεται παρά τις πολλές αιτήσεις – διαμαρτυρίες, οι οποίες δεν ήταν ικανές να αντιμετωπίσουν την άκαμπτη και σκληρή στάση της τράπεζας.
Ακολούθησε, για τον λόγο αυτόν, προσφυγή στον Συνήγορο του Καταναλωτή, ο οποίος είχε εκδώσει το παραπάνω Πρακτικό, αλλά για δεύτερη φορά (με έγγραφο) αρνήθηκε τη μεσολάβηση και να υποχρεώσει την τράπεζα να σεβαστεί την υπογραφή της.
Στη συνέχεια ζητήθηκε η βοήθεια από τον Ελληνικό Χρηματοοικονομικό Μεσολαβητή, ο οποίος αρνήθηκε τη μεσολάβηση με το επιχείρημα ότι είχε προηγουμένως μεσολαβήσει ο Συνήγορος του Καταναλωτή!!!
Στην απελπισία ζητήθηκε στη συνέχεια (τον Ιανουάριο και τον Απρίλιο του 2023, όταν τότε ο Χρήστος Σταϊκούρας έλεγε τα «μπινελίκια» στους τραπεζίτες για τους «ευάλωτους»!!!) η βοήθεια από το υπουργείο Οικονομικών, «ν’ απασχοληθεί με την υπόθεση κάποιο θεσμικό όργανο ή κάποιος κατάλληλος κρατικός φορέας για να πείσει την τράπεζα να σεβαστεί την υπογραφή της».
Αμ δε! Ετσι, πριν από μερικές ημέρες, στις 10 Νοεμβρίου 2023, εστάλη από τον ταλαίπωρο ευάλωτο επιστολή προς τον νέο υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστή Χατζηδάκη, ο οποίος συνεχώς, καθημερινώς και σε κάθε ευκαιρία εκδηλώνει την ευαισθησία του για τους «ευάλωτους». Με την επιστολή αυτή, η οποία συνοδευόταν από όλα τα Πρακτικά και τις εξώδικες προσκλήσεις και καταγγελίες από ανεξάρτητες Αρχές, υπενθυμίζονταν όλα τα προηγούμενα αιτήματα χωρίς καμιά συνέχεια. Η επιστολή κατέληγε με την επισήμανση ότι «δεν ζητάμε χαριστική παρέμβαση του υπουργείου, αλλά την αυτονόητη προάσπιση του νόμιμου δικαιώματός μας για την πιστή εφαρμογή από την τράπεζα του Πρακτικού Συμβιβαστικής Επίλυσης του Συνηγόρου του Καταναλωτή ως προς τα συμπεφωνημένα σταθερά επιτόκια που είναι για εμάς θέμα ζωής…».
Μήπως, λοιπόν, πρέπει το μείζον αυτό τραπεζικό, οικονομικό, κοινωνικό, θεσμικό θέμα και θέμα ζωής να πάει και στη Βουλή, την οποία αναφέρει, προφανώς για τον λόγο αυτό, στην επιστολή του ο αναγνώστης μας χρησιμοποιώντας την αρχή του «Υπέρ αδυνάτου λόγου» του Λυσία;
Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»
Πηγή: ot.gr
