Του Νίκου Αναγνωστάτου
Όταν μιλάμε για το Σύμπαν, ξέρουμε ακριβώς γιατί μιλάμε; Μια γρήγορη ματιά στον Ουρανό, στο λεγόμενο Σύμπαν, θα διαπιστώσουμε ότι ο Γαλαξίας μας, ένα αστέρι του οποίου είναι ο Ήλιος μας, ο οποίος περιέχει δισεκατομμύρια αστέρια, η διάμετρος του έχει μήκος 100 εκατομμυρίων ετών φωτός. Δηλαδή μια ακρίδα φωτός, ένας νεογεννηθείς αστέρας στην μια άκρη του Γαλαξία μας, για να φθάσει στην άλλη άκρη του, χρειάζονται 100 εκατομμύρια χρόνια. Η απόσταση από τον πλησιέστερο Γαλαξία μας, που είναι αυτός της Ανδρομέδας, είναι 2,5 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Αν σκεφτούμε ότι στο Σύμπαν, υπάρχουν δισεκατομμύρια Γαλαξίες, χωρίς να ξέρουμε ακριβώς πόσοι και πόσοι είναι εκείνοι που δεν έχουμε καν αντιληφθεί ότι υπάρχουν. Το νέο τηλεσκόπιο James Webb, καθημερινά ανακαλύπτει νέους Γαλαξίες που απέχουν από μας, πάνω από 30 δις έτη φωτός.
Έτσι επανέρχεται το αρχικό μας ερώτημα: Για ποιο Σύμπαν μιλάμε; Για τον αχανή χώρο του Ουρανού, για τον οποίο δεν ξέρουμε από που ξεκινάει και που φθάνει; Κατά τη γνώμη μου, ενός απλού προβληματισμένου ατόμου, χωρίς αστρονομικές σπουδές, όλες οι μέχρι σήμερα θεωρίες και συμπεράσματα, αιωρούνται σε αυτό το άγνωστο διάστημα ή όπως αλλιώς το πούμε, αφού είμαστε βέβαιοι ότι μόνο μέρος αυτού του σύμπαντος βλέπουμε, ακόμη και με το James Webb τηλεσκόπιο, μέρος το οποίο δεν μπορούμε να καθορίσουμε, αν είναι μικρό ή πόσο μικρό ή μεγάλο! Αλλά πάντοτε μέρος αυτού.
Ασφαλώς δεν απορρίπτω τις τόσο σημαντικές θεωρήσεις και ερμηνείες των ουρανίων σωμάτων, από εξαιρετικούς επιστήμονες, στους οποίους χρωστάμε μεγάλες χάρες για όσα μέχρι τώρα μας έχουν παρουσιάσει. Αλλά φοβάμαι ότι σε κάποια σημεία, έχουν ξεπεράσει ακόμη και την απλή λογική.
Μια πρώτη υπέρβαση, είναι η θεωρία του Bing Bang, της λεγόμενης Μεγάλης Έκρηξης. Όταν ξέρουμε, γιατί αυτό το ξέρουμε, ότι ο αχανής και απροσδιόριστος χώρος του ουρανού, περιέχει δις γαλαξίες με δις αστέρια ο καθένας, όταν ξέρουμε, γιατί και αυτό το ξέρουμε, ότι καθημερινά γεννιόνται και πεθαίνουν δις αστέρια και όλα μαζί κινούνται με αστρονομικές ταχύτητες στον χώρο ή στον χωρόχρονο, για να μην ξεχνάμε και τον μέγιστο Αϊνστάιν, γιατί και αυτό το ξέρουμε γιατί το βλέπουμε, να λέμε και μάλιστα με αρκετή βεβαιότητα, ότι όλη αυτή ύλη των απροσδιορίστου αριθμού αστέρων, σκοτεινής ύλης και ό,τι άλλο πιστεύουμε ότι περιέχεται στον ουρανό που βλέπουμε, αγνώστου πλήθους και ειδών ύλης κττ, υπήρξαν κάποτε, συμπυκνωμένα σε μια μικρή ή μεγαλύτερη μπάλα, την οποία δεν μας λένε πως και γιατί δημιουργήθηκε και η οποία εξερράγη και γεννήθηκε το σημερινό Σύμπαν. Αυτό λένε, συνέβη πριν 13,8 δις έτη, ενώ νέες θεωρίες ανεβάζουν τον χρόνο στα 26,7 δις έτη. Αυτή η θεωρία, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι όχι μόνο υπέρβαση, αλλά και Θεϊκή και μόνο θεώρηση. Εδώ πολλοί θα επικαλούταν το ευαγγελικό «γεννηθήτω φως, και εγένετο φως»!
Μια δεύτερη υπέρβαση, είναι η λεγόμενη διεύρυνση του σύμπαντος. Όταν δεν ξέρουμε ούτε καν τι σημαίνει σύμπαν, για το οποίο συνεχώς μαθαίνουμε καινούργια στοιχεία, όπως με το James Webb τηλεσκόπιο, χωρίς να ξέρουμε τι καινούργιο θα δημιουργηθεί και θα μάθουμε περισσότερα για το αινιγματικό αυτό σύμπαν, όταν αμφισβητείται από νέους αστροφυσικούς αν υπάρχει σκοτεινή ύλη, όταν επιστήμονες ισχυρίζονται ότι υπάρχουν πολλά σύμπαντα, επειδή, λέει, απομακρύνονται οι Γαλαξίες μεταξύ τους, όχι όλοι με την ίδια ταχύτητα, όχι όλοι προς την ίδια κατεύθυνση, συμπεραίνουμε ότι το σύμπαν διευρύνεται! Προς τα που και μέχρι που θα διευρύνεται; Δεν ακούγεται λίγο περίεργο αν όχι παράλογο;
Ο δικός μας Γαλαξίας με αυτόν της Ανδρομέδας, πλησιάζουν και κάποτε θα συγκρουστούν ή θα ενσωματωθούν, όπως λέγεται. Άρα δεν κινούνται όπως όλα τα άλλα ουράνια σώματα, όπως ισχυρίζονται οι αστροφυσικοί μας. Μήπως αυτό συμπεραίνεται διότι ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας είναι κοντά μας; Τα 2,5 δις έτη φωτός που μας χωρίζουν, είναι μια μικρή απόσταση για τις διαστάσεις του διαστήματος. Είναι βέβαιο ότι σε απομακρυσμένους γαλαξίες, τους οποίους μάλλον δεν μπορούμε, αν δεν μπορούμε, να είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι μερικοί από αυτούς θα συγκρουστούν ή θα ενσωματωθούν; Είμαστε βέβαιοι ότι αυτό δεν έχει ήδη συμβεί και δη πολλάκις, στον απροσδιόριστο χρόνο που όλα αυτά υπάρχουν; Μπορούμε να υποθέσουμε τι επικρατεί στον υπόλοιπο σύμπαν που δεν γνωρίζουμε, γιατί είναι πέραν των δυνατοτήτων των σημερινών τηλεσκοπίων;
Ως ευρύτερη πληροφορία: Ήταν 12 Ιουλίου του 2022 όταν το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, το μεγαλύτερο, ισχυρότερο και πιο πολύπλοκο διαστημικό τηλεσκόπιο που έχει κατασκευαστεί μέχρι σήμερα, θα αποκάλυπτε στο κοινό τις πρώτες εικόνες από τις ανεξερεύνητες πτυχές του Σύμπαντος
Μια δική μου απλοϊκή σκέψη. Ο ουρανός που βλέπουμε σήμερα, ο αχανής αυτός χώρος, τον οποίο μπορούμε να τον αποκαλούμε και Σύμπαν, οι ανεξερεύνητες πτυχές αυτού του Σύμπαντος, που ακόμη δεν γνωρίζουμε όλα όσα περικλείει, αλλά τα αμέτρητα αστέρια που βλέπουμε με οιονδήποτε τρόπο, συμπεραίνω ταπεινά, ότι έτσι υπήρχαν πάντοτε, στα πλαίσια του ανθρώπινου μυαλού και έτσι θα συνεχίζουν να υπάρχουν και να κινούνται στο μέλλον και μόνο ένας Θεός, αν υπάρχει, μπορεί να μας ενημερώσει πότε και πως ξεκίνησε ο κόσμος, το Σύμπαν που βλέπουμε και που θα φθάσει. Κάθε αντίθετη ή διαφορετική άποψη, θα με υποχρέωνε να την ακούσω.
Το απαισιόδοξο αυτό συμπέρασμα, όπως ακούγεται, δεν σημαίνει ότι οι πολλοί και πανάξιοι αστροφυσικοί επιστήμονες, τους οποίους αναγνωρίζουμε, τιμούμε και εμπιστευόμαστε, θα σταματήσουν να διερευνούν το διάστημα και να βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα, από τα οποία θα εμπλουτίζουμε και εμείς, οι απλοί πολίτες, τις γνώσεις μας.
