Του Ηρακλή Ρούπα
Μέσα στην δύσκολη καθημερινότητα της ακρίβειας και των καθημερινών προβλημάτων μαθαίνουμε πως για την κυβέρνηση το πρόβλημα της ακρίβειας εστιάζεται στις πολυεθνικές. Αυτός είναι και ο λόγος που θα απευθυνθεί «σκληρή» επιστολή προς την Ε.Ε. με στόχο την «πανευρωπαϊκή» κινητοποίηση κατά των…πολυεθνικών. Σκληρή όμως είναι η καθημερινότητα των πολιτών λόγω ακρίβειας, αλλά και μοιρολατρικής προσέγγισης αδυναμίας της κυβέρνησης ως προς την επίλυση του προβλήματος αυτού της οικονομίας και της κοινωνίας.
Αυτή η λανθασμένη και φοβική, ως προς τα μεγάλα συμφέροντα, πολιτική μας κατατάσσει ως «πρωτοπόρους» της ακρίβειας στην Ε.Ε.. Αδιάψευστος μάρτυρας η Eurostat που κατέγραψε το γεγονός ότι οι ανατιμήσεις στην Ελλάδα τρέχουν με πολλαπλάσια ταχύτητα σε σχέση με άλλες χώρες της ευρωζώνης. Αν υπάρχει πολιτική βούληση η λύση είναι μία: H επιβαλλόμενη διάσπαση των αλυσίδων τροφίμων από την Επιτροπή Ανταγωνισμού σε μικρότερες εταιρίες με βάση σαφώς προσδιορισμένο γεωγραφικό χώρο λειτουργίας και κατά την διάσπαση σαφώς οριοθετημένο το ποσοστό της νέας εταιρίας στο σύνολο της αγοράς. Αντί λοιπόν ο κύριος Πρωθυπουργός να στέλνει «επιστολές αποποίησης ευθύνης» επί της ουσίας, για την αδυναμία διαχείρισης της ακρίβειας, θα ήταν ποιο πατριωτικό να στείλει ό ίδιος επιστολή προειδοποίησης προς τα εγχώρια καρτέλ τροφίμων προαναγγέλλοντας την διάσπαση των εταιριών τους.
Δοκιμάσθηκαν διάφορες προσεγγίσεις από «καρτελάκια» σε «καλάθια». Ακόμα και «πρόστιμα» .Έτσι για να δοθεί ένα επιθετικός τόνος στην όλη πολιτική αδυναμία. Ακούσθηκαν πολύ ρηχές δικαιολογίες με κυριότερη ότι η κρίση είναι εισαγόμενη. Κύριο αφήγημα της κυβέρνησης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δόθηκαν δικαιολογίες που όμως δεν πείθουν. Πως να μην «κινδυνεύουμε» όμως, με την τελευταία θέση στην Ευρώπη – σύμφωνα με τους Financial Times – η Ελλάδα κατέχει την δεύτερη θέση στον πληθωρισμό βασικών αγαθών όπως τα αυγά, τα λαχανικά, το λάδι και το αρνίσιο κρέας;
Μετά από πέντε χρόνια λοιπόν, οι κύριος Σκρέκας – ένας ειλικρινά φιλότιμος υπουργός Ανάπτυξης- συνειδητοποίησε πως η ακρίβεια προκύπτει εξαιτίας αθέμιτων πρακτικών πολυεθνικών εταιριών. Κάτι μου θυμίζει αυτό. Είτε ο υπουργός – μάλλον καθυστερημένα από κυβερνητικής πλευράς – ανακάλυψε πρακτικές που γίνονται εδώ και δεκαετίες. Είτε αποφάσισε να «παίξει» το χαρτί της επανάστασης κατά του πολυεθνικού κεφαλαίου, μήπως αγγίξει ευαίσθητες αριστερές χορδές των νοικοκυριών εκείνων που με έναν βασικό μισθό μάλλον δεν μπορούν να καλύψουν ενοίκιο και διατροφή τον ίδιο μήνα. Ας είναι όμως. Από την απάθεια και αδυναμία, ας ταραχθούν λίγο τα νερά με μικρή δόση «επαναστατικής» ρητορικής από μία κεντροδεξιά κυβέρνηση. «Ο καιρός έχει γυρίσματα» λέει ο σοφός λαός άλλωστε. Αυτός είναι και ο λόγος που ο πρωθυπουργός «αγκάλιασε» αυτό το νέο αφήγημα γυρίζοντας σελίδα σε σχέση με την εισαγόμενη ακρίβεια.
Ανακάλυψε η κυβέρνηση τις «κακές» πολυεθνικές! Έστειλε επιστολή ο Πρωθυπουργός στην Κομισιόν με την οποία ζητάει παρέμβαση για την διαφορετική τιμολόγηση προϊόντων πολυεθνικών σε χώρες της Ε.Ε.. Ως απλός πολίτης διερωτώμαι. Έπρεπε το βρεφικό γάλα να εκτιναχθεί σε προκλητικά επίπεδα για να ευαισθητοποιηθεί το κυβερνητικό επιτελείο; Λίγο αργά δεν μας άναψαν την σπίθα της ενεργοποίησης οι «γνωστές» πρακτικές των πολυεθνικών εταιριών; Μήπως όμως, η επικοινωνιακής επινόηση ανάδειξης των κακών αυτών εταιριών, έχει ως στόχο να αμβλύνει την κριτική, ή να αποφύγει την σκληρή ρυθμιστική επιβολή στις εγχώριες αλυσίδες τροφίμων που είναι εκείνες που επί της ουσίας δηλώνουν «υπερκέρδη»;
Βέβαια θα υπάρξει ο αντίλογος ότι «επιβλήθηκαν πρόστιμα». Μάλιστα! Ούτε να το σχολιάσει κανείς δεν αξίζει. Υπάρχει πάλι η νομικίστικη δικαιολογία ότι ο νόμος δεν δίνει δυνατότητα επιβολής μεγαλύτερων προστίμων. Μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης όμως, νομίζω πως ο πολίτης έχει την απαίτηση ο νόμος ή οι νόμοι να έχουν αλλάξει για να τον προστατεύσουν. Αντ’ αυτού οι αλυσίδες ισχυροποίησαν την θέση τους δημιουργώντας μία άκρως ελεγχόμενη ολιγοπωλιακή αγορά. Η ανήθική λειτουργική διάσταση της οποίας έγκειται στο γεγονός ότι αφορά είδη πρώτης ανάγκης. Έγκειται στο γεγονός ότι οι δυνατότητα επιλογής των πολιτών είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
«Δεν φοβόμαστε τίποτα» ανέφερε ο κύριο Σκρέκας στην συνέντευξή του ως «μαχητής» και «τιμωρός» – με τα βαριά πρόστιμα – των πολυεθνικών. «Δεν παίρνουμε κανένα μέτρο πίσω» ανέφερε επίσης. Μα γιατί να τα πάρει πίσω αφού δεν φαίνεται να ενοχλούν; «Θα επιδιωχθεί μέσα από συμμαχίες με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα η προώθηση ενιαίας νομοθεσίας» εξήγγειλε. Όταν η χώρα μας κατατάσσεται ως μία από τις ακριβότερες σε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, η μετά από πέντε χρόνια ενεργοποίηση φαντάζει μάλλον ως σκηνοθετημένη. Φιλοδοξεί η κυβέρνηση να «βάλει τέλος στην παγίδα τιμών των πολυεθνικών». Μαγική λέξη η φιλοδοξία.
Σηματοδοτεί την πιθανότητα αποτυχίας μέσα από σαφή προσπάθεια της κυβέρνησης να απενοχοποιήσει τα εγχώρια super marketς από την δράση τους για την καρτελοποίηση της αγοράς. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη την διαφορά αμοιβών στις περισσότερες χώρες που φαινομενικά εμφανίζουν υψηλό κόστος διαβίωσης, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η εγχώριες επιχειρήσεις – όχι οι πολυεθνικές- είχαν την μεγαλύτερη αύξηση πραγματικών κερδών στην Ευρώπη το 2023!
Ας σταματήσει να εθελοτυφλεί το κυβερνητικό επιτελείο και ας αποδεχθεί τελικά ότι το πρόβλημα γεννάται από τις ελληνικές αλυσίδες τροφίμων. Το υψηλό κόστος προϊόντων πολυεθνικών είναι απλά μία μικρή συγκριτικά προσθήκη στις υφιστάμενες στρεβλότητες της αγοράς. Στρεβλότητες που – έστω και καθυστερημένα – εντοπίσθηκαν από την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Για κάποιο λόγο όμως πέραν των προστίμων δεν επιδιώχθηκαν ριζικές και ίσως «επαναστατικές» για την εγχώρια λογική αλλαγές στον τρόπο επιβολής της δίκαιης για την αγορά και τον καταναλωτή ισορροπίας της αγοράς.
Παρά τις προσπάθειες αποπροσανατολισμού η μόνη αλήθεια είναι ότι ο «πληθωρισμός της απληστίας» έχει αμιγώς ελληνικά χαρακτηριστικά. Δεν είναι εισαγόμενος. Η λύση στο πρόβλημα δεν είναι τα πρόστιμα. Τέτοια μέτρα αποτελούν χάδι στα υπερκέρδη. Ένα από τα σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα δεν αντιμετωπίζεται μέσα από την επίσημη γραφειοκρατία. Ούτε με επιστολές στην «υπεργραφειοκρατία» των Βρυξελλών. Απαιτούνται μέτρα που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί στην χώρα μας μέχρι σήμερα. Χωρίς πολιτική βούληση όμως, θα μείνουμε στην επί χάρτου κριτική και ανταλλαγή ιδεών. Για άλλη μία φορά.
Πηγή: economico.gr
